~ร้อยพันฉันผิดเอง~
มิอาจต้านดำริมติรัก
ด้วยประจักษ์แก่จิตในสิทธิ์สม
เมื่ออำนาจปรารถนาเหนืออารมณ์
ต่อให้ข่มขืนลากก็ยากปราม
พายุร้างพรางเชื้อเยื่อใยเก่า
สาปถ่านเถ้าเร่าร้อนย้อนวันหวาม
มนต์สวาทสาดล้นจนลุกลาม
ไฟแห่งกามข้ามขีดจารีตกาย
รอยสัมพันธ์ผันย้อนร้อนระอุ
เพลิงปะทุอุราพากระหาย
ดั่งเรือแหลกแตกร้างอับปางวาย
ต้องแหวกว่ายกลางคลื่นยื่นอุทธรณ์
เปิดหัวใจไร้เสียงเข้าเถียงถก
กลับถูกยกสิทธิ์ร้องฟ้องจุดอ่อน
ด้วยจุดด้อยร้อยพันเข้าบั่นทอน
คล้ายเป็นศรย้อนคมจมหัวใจ
เห็นน้ำตาของเธอเอ่อหลั่งล้น
ดั่งฝืนทนเนิ่นนานเกินทานไหว
เส้นทางฉันนั้นเสี่ยงถ้าเคียงไป
รักมอบให้จริงแท้แค่รำเค็ญ
สิทธิ์ครอบงำนำฉันสู่วันแพ้
ด้วยไม่แลทางรักที่หนักเข็ญ
จำปล่อยมือยื้อหวังทั้งยากเย็น
เพราะนั่นเป็นสิทธิ์ปอง..ของตัวเธอ
O
บอม ซอง ดุ๊ก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
