โลกภายนอกแสนวุ่นวายและสับสน
ดูผู้คนมากหลายกลายวิถี
ต่างเร่งรีบเร่าร้อนซอกซอนมี
เลี้ยงชีวีทั้งร่างกายและหัวใจ
บ้างครั้งเหนื่อยแรงกายพอทนสู้
ทั้งที่รู้สู้เพียงหนที่ทนไหว
แต่บางครั้งยังสาหัสจากภายใน
อยากจะได้แรงที่หายหาได้มี
ต้องดิ้นรนค้นหาพาให้เหนื่อย
สู้ทนเรื่อยหน่ายไปใจต้องหนี
สู้อีกหนทนไปนะคนดี
เพราะชีวียังหายใจอย่าได้เกรง
ฉันเอง..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
