ตอน พระสุทัศน์ประพาสป่า
เมื่อนั้น พระสุทัศน์กษัตริย์ศรี
ถือวโรกาส ประพาสพงพี ภูมีรับสั่งกำลังพล
เตรียมเสบียงกองทัพให้ครบ ไปบรรจบปลายทางกลางป่าสน
แล้วค่อยตั้งแนวเดินที่เนินวน ทหารปนพลม้าพร้อมอาวุธ
พอสายัณห์ตะวันคล้อยค่อยเดินทัพ ให้ประดับเกราะเงินเดินห้ามหยุด
ว่าแล้วก็รีบเดินเหินรีบรุด เข้าไปสุดขอบป่าพนาวัน
มาจะกล่าวบทไป นายเกรียงไกรชาวไพรสัณฑ์
เห็นรี้พลองค์มหิปหลายสิบพัน ก็ตั้งมั่นตั้งตามากราบทูลฯ
ขอเดชะฝ่าละอองธุลีพระบาท อย่าประมาทภูวไนยไพรีอสูร
มันเข้าเขตแคว้นเราเอาอาดูร ข้าพเจ้าจึงทูลฯ พระทรงธรรม์
ข้าแต่องค์ขัตติยะผู้ทรงทศ ประชาราษฎร์ครวญสลดหมดสุขสันต์
ขอให่ท่านกลับปุระนครพลัน แล้วตั้งมั่นหมายรบประสบชัยฯ
เมื่อนั้น องค์มหิศมหิบาลกระจ่างไข
ก็รีบเร่งรีบรุดกลับไป หวังชัยฯ ไพรีรุกราน
พอถึงธานีก็เตรียมจัด สมัครคัดชายฉกรรจ์อลหม่าน
จะมีศึกเข้าใกล้อีกไม่นาน ทหารชาญรีบเร่งเกร็งนคร
เมื่อนั้น พระสุทัศน์กษัตริย์ศรี
ถือวโรกาส ประพาสพงพี ภูมีรับสั่งกำลังพล
เตรียมเสบียงกองทัพให้ครบ ไปบรรจบปลายทางกลางป่าสน
แล้วค่อยตั้งแนวเดินที่เนินวน ทหารปนพลม้าพร้อมอาวุธ
พอสายัณห์ตะวันคล้อยค่อยเดินทัพ ให้ประดับเกราะเงินเดินห้ามหยุด
ว่าแล้วก็รีบเดินเหินรีบรุด เข้าไปสุดขอบป่าพนาวัน
มาจะกล่าวบทไป นายเกรียงไกรชาวไพรสัณฑ์
เห็นรี้พลองค์มหิปหลายสิบพัน ก็ตั้งมั่นตั้งตามากราบทูลฯ
ขอเดชะฝ่าละอองธุลีพระบาท อย่าประมาทภูวไนยไพรีอสูร
มันเข้าเขตแคว้นเราเอาอาดูร ข้าพเจ้าจึงทูลฯ พระทรงธรรม์
ข้าแต่องค์ขัตติยะผู้ทรงทศ ประชาราษฎร์ครวญสลดหมดสุขสันต์
ขอให่ท่านกลับปุระนครพลัน แล้วตั้งมั่นหมายรบประสบชัยฯ
เมื่อนั้น องค์มหิศมหิบาลกระจ่างไข
ก็รีบเร่งรีบรุดกลับไป หวังชัยฯ ไพรีรุกราน
พอถึงธานีก็เตรียมจัด สมัครคัดชายฉกรรจ์อลหม่าน
จะมีศึกเข้าใกล้อีกไม่นาน ทหารชาญรีบเร่งเกร็งนคร
บัณฑิตเมืองสิงห์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
