[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

เจอรองเท้า ของใคร ทิ้งไว้หนา
ขว้างออกมา ข้างทาง สองข้างนั่น
ลองสวมดู รู้ได้ ไม่เท่ากัน
เท้าของฉัน สั้นไป ไม่มากมาย

หันมองซ้าย ดูขวา หาเจ้าของ
กลัวฟ้องร้อง งานเข้า รองเท้าหาย
แต่รูปทรง คุ้นคุ้น หุ่นผู้ชาย
เศษดินทราย ติดเกาะ เคาะออกมา

ใช้ทิสชู ยัดนำ ค้ำปลายนิ้ว
ขมวดคิ้ว คับตึง ปวดถึงขา
ยัดแต่งใหม่ ครานี้ พอดีนา
ร้านน้ำชา เจ้าเก่า เรารีบไป

สั่งกาแฟ เสียงดัง ฟังทั้งร้าน
นั่งหน้าบาน คนจ้อง รองเท้าใหม่
และอาหมวย วันนี้ ดีเหลือใจ
เสิร์ฟทันใด กาแฟดำ ทำสูตรเดิม

ใส่รองเท้า เข้าร้าน ทานกาแฟ
นั่นเถ้าแก่ มองเห็น ทำเป็นเขิน
อาหมวยเข้า มาใกล้ ได้หยอกเอิญ
คุยกันเพลิน เปิดทาง ระหว่างใจ

คงจะปิ๊ง ซิท่า หน้าแดงเรื่อ
เต็มด้วยเหงื่อ หยิบผ้า มาเช็ดให้
สงสัยว่า ครานี้ มีเหตุใด
ไม่โดนไล่ โดนขว้าง อย่างเมื่อวาน

ถูกเสน่ห์ จากรองเท้า เข้าให้แล้ว
ยืนตาแป๋ว อมยิ้ม แก้มอิ่มหวาน
กินขนม กินกาแฟ แส่อยู่นาน
เริ่มทรมาน เหลือล้ำ ค้ำทิสชู

จะถอดมา ยัดใหม่ ก็อายเขา
ใช้ของเก่า ปวดรัด กัดฟันสู้
เดินเขยก ออกมา หน้าประตู
เกี่ยวสายยู ล้มคว่ำ หน้าค้ำดิน

รองเท้าหลุด จากกัน มันเป็นขุย
ดูเปื่อยยุ่ย ทิสชู รู้กันสิ้น
เดินเท้าเปล่า ดีกว่า ว่าเคยชิน
อายแทบดิ้น อยากม้วย หมวยชอบใจ.

ด.ช. นพ