~กลอนกลบท ตรีพิธพรรณ~(เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่)
การเผื่อแผ่ เผื่อใจ เผื่อให้พ้อง
ดั่งสำรอง สำคัญ สัมพันธ์เหนียว
หากตัวใคร ตัวมัน ฉันตัวเดียว
เธอไม่เกี่ยว นายไม่ ไม่ใช่คุณ
เป็นเช่นเอ่ย เช่นชี้ เช่นนี้เศร้า
ถ้ายามเหงา ยามกลัว ยามหัวหมุน
เหมือนสิ้นฝน สิ้นลม สิ้นสมดุลย์
เพราะไออุ่น ไอรัก ไอละลาย
ใจสู่ใจ สู่คน สู่ชนชาติ
เพื่อผู้ขาด ผู้อดสู ผู้กระหาย
แด่ผู้เศร้า ผู้เปลี่ยว ผู้เดียวดาย
ให้มีหมาย มีฝัน มีฉันเธอ
ในบาทบท บาทย่าง กลางบาทเบี้ย
มีคนเสีย คนตั้ง คนพลั้งเผลอ
โลกแข่งขัน แข่งชนะ แข่งละเมอ
อย่ามัวเอ่อ มัวล้น จนมัวเมา
ลองมองดู มองตน มองผลลัพท์
ว่าเท่ากับ เท่าดิน หรือเท่าเขา
เพียงแค่นั้น แค่นี้ แค่มีเรา
ใครเป็นจ้าว เป็นไพร่ เป็นไม่มี
ส่งน้ำใจ น้ำมิตร น้ำจิตท่าน
แผ่ผลทาน ผลปริ ผลิผลศรี
สู่ร้อยล้าน ร้อยค่า ร้อยอารี
เพราะคุณชี้ คุณค้ำ คุณนำทาง
เมื่อเราหิว เราค้น เราด้นดั้น
เขาเช่นกัน เช่นไขว่ เช่นใฝ่สร้าง
คนเหมือนกัน เหมือนคุณ เหมือนทุกอย่าง
ปลงใจวาง ใจลด ทดใจปัน
แม้นทางแปลก ทางแยก ทางแตกต่าง
แต่กึ่งกลาง กึ่งเขา กึ่งเรานั้น
เทียมเท่าเนื้อ เท่าเหง้า เราเท่ากัน
มอบจากฉัน จากเจตน์ จากเมตตา
O
บอม ซอง ดุ๊ก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
