กลอนสุดท้ายก่อนจบลงที่ตรงนี้
ลงตรงที่เคยพักใจให้หลบหนาว
บาดแผลใจใฝ่รักผลักใส่ดาว
คงถึงคราวปวดสาสมระทมทรวง
เมื่อถูกเธอผลักไสไล่ส่งสิ้น
แทบแดดิ้นสิ้นสวรรค์ตกจากสรวง
หาใดเจ็บเหน็บจินต์สิ้นแดดวง
ลงสู่ห้วงอเวจีให้หนีไกล
เฝ้าระบายความในที่ได้พบ
ไม่รู้จบรู้สิ้นถิ่นแดนไหน
จวบสุดท้ายที่พักพิงถิ่นกลอนไทย
หวังจะได้คลายใจเจ็บที่เหน็บทรวง
ฉันเอง..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
