ค่ำคืนหนาวยาวนานกาลผ่านพ้น
อันตัวคนที่เหงาเศร้าหนักหนา
ไม่มีใครมานั่งคลอขอสบตา
ลมพัดมาปะทะหน้าพาหนาวใจ
หวิวหวิวไหวในหัวอกให้รัญจวน
เธอไม่หวนคืนมาข้าสั่นไหว
ให้ลมพลิ้วพัดพาใจข้าไป
คงไม่เหลืออุ่นไอในครานี้
ก็ไม่อยากห่มหนาวทุกคราวค่ำ
ใจร้องร่ำพร่ำบอกทุกวันวี่
หวังเพียงเธอได้ยินกันนะคนดี
จะได้มีวันอุ่นใจให้หนาวคลาย