...ฉากสุดท้าย...
...เรียงร้อยพันสรรค์หาคำมาเล่า
เพื่อแบ่งเบาขมขื่นยืนในอก
พรรณนาเหมือนคนบ้ามาเพ้อพก
หวังหยิบยกมาบรรยายลงลายกลอน
...เมื่อความรักถึงทางตันสะบั้นขาด
ภาพเคยวาดก็พร่าเบลอเจอเพียงหลอน
เสียงสะอื้นสั่นเครือเจืออาวรณ์
ลอยสะท้อนงามเด่นเส้นหัวใจ
...ขอเก็บฝันวันเก่ามาเล่าหน่อย
แล้วจึงค่อยย่อยสลายจะได้ไหม
แม้นเก็บจำนำล่องเข้าท่องไป
แม้ฤทัยจะเจ็บปวดร้าวรวดนาน
...เมื่อความจริงไม่ปรานีมีแต่เฉือน
คอยเข้าเยือนสิงสู่อยู่เพื่อฉาน
หัวใจช้ำด้วยแผลแล่อกราน
สั่นสะท้านทั้งตัวกลั้วน้ำตา
...กาลเวลาเปิดฉากฝากรักให้
ร่ำร้องไปคร่ำครวญรัญจวนหา
สองมือนี้ขอปิดฉากฝากคำลา
สิ้นศรัทธาคำว่า "รัก" ขอพักลืม...
"ตะวันฉาย"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
