สุดทางรัก
แม้เรืองรุ้งรุ่งรางยังห่างลิบ
แหละภาพหมายดายดิบเกินจิบจรด
แต่จรุงฟุ้งเฟื่องกระเดื่องยศ
เธอมีสิทธิ์ปลิดปลด มาปรุงใจ
ผกาโรยโปรยหลังกุหลาบกลีบ
จำปาจีบปีบป่าทาบฟ้าใส
จะอยู่หวังฟังฝันกับวันใด
เมื่อเทียบไหม้หม่นม่านที่ผ่านมา
หากมองทอดมอดหมางบนทางเก่า
ก็จางรสหมดเงา ให้งมหา
ระหกระเหิน เกินกลั้นพรรณา
เกินยืนหยัดกลัดกล้า เกินฝ่าฟัน
บนสองแพร่งแย้งเยื้องอยู่เบื้องหน้า
ณ. อาทิตย์ปิดหล้า จากฟ้านั้น
เหมือนดิ่งดำด่ำดับลงฉับพลัน
แห่งวิกฤติบิดผันของวันลา
เถิดจงมุ่งจูงมั่นสู่ฝันใหม่
มีงามงดสดใส ให้รอฝ่า
อย่าเหลียวหลังลังเลเวทนา
เพื่อหยิบค่าแห่งควรอย่างใครใคร
ถึงเหลือแพร่งแห่งพรากเพื่อจากพ้น
คงไม่เลือกเกลือกบนหนทางใหม่
ขอย้อนกลับนับเหลือเศษเยื่อใย
หากพอพบจะกลบไว้ ในใจเดิม
รอยอดีตกรีดผ่านบนนานเนิ่น
รอยทางเดินเพลินลึกหลงฮึกเหิม
อาจเจอเลศเหตุพ้นประจญเจิม
ใดมาเติมเริ่มจุด สุดทางรัก
พรายม่าน
สันทราย
๐๑.๐๒.๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
