เพราะบุพเพสร้างสรรค์บันดาลให้
สองเราได้พบกันในวันหนึ่ง
ตาสบตาพารักเหมือนชักดึง
ความซาบซึ้งตรึงทรวงเหมือนบ่วงรัด
ระยะเวลารู้จักแม้จะสั้น
แต่สุขสันต์หัวใจไม่ติดขัด
เธอเป็นแสงสว่างนำทางชัด
เธอเป่าปัดทุกข์ตรมที่ห่มใจ
สองเราได้พบกันในวันหนึ่ง
ตาสบตาพารักเหมือนชักดึง
ความซาบซึ้งตรึงทรวงเหมือนบ่วงรัด
ระยะเวลารู้จักแม้จะสั้น
แต่สุขสันต์หัวใจไม่ติดขัด
เธอเป็นแสงสว่างนำทางชัด
เธอเป่าปัดทุกข์ตรมที่ห่มใจ
ถึงคราวต้องจำพรากจากกันหรือ?
เธอนั้นคือความหวังพลังใหญ่
เธอเป็นมากยากบอกว่าสิ่งใด
จะหัวเราะร้องไห้ก็เพราะเธอ
วันนี้คงไม่มีอีกแล้วหนอ
มิกล้าขอทวงสิทธิ์เพราะอาจเก้อ
จุมพิตหวานสองคนเคยปรนเปรอ
อยู่ในใจเสมอด้วยอาวรณ์
เราคงสร้างบุญร่วมกันมาน้อย
รักจึงลอยเคว้งคว้างทางร่วมหมอน
คงมิอาจหวังอยู่เคียงคู่นอน
หัวใจอ่อนจึงแยกแทบแหลกลาญ.
เธอนั้นคือความหวังพลังใหญ่
เธอเป็นมากยากบอกว่าสิ่งใด
จะหัวเราะร้องไห้ก็เพราะเธอ
วันนี้คงไม่มีอีกแล้วหนอ
มิกล้าขอทวงสิทธิ์เพราะอาจเก้อ
จุมพิตหวานสองคนเคยปรนเปรอ
อยู่ในใจเสมอด้วยอาวรณ์
เราคงสร้างบุญร่วมกันมาน้อย
รักจึงลอยเคว้งคว้างทางร่วมหมอน
คงมิอาจหวังอยู่เคียงคู่นอน
หัวใจอ่อนจึงแยกแทบแหลกลาญ.
"กานต์ฑิตา"
๓๑ มกราคม ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
