...ฉันยืนอยู่ ณ ตรงนี้มีความเศร้า
เอื้อมมือคว้าเพียงเงายังไร้ผล
แม้สบตายังไม่อาจมาทาบปน
ขอสู้ทนก้มหน้าอำลาเธอ
...มือมันสั่นฝันมันค้างร้างทางรัก
ยากยิ่งนักเมื่อมันล้าพาเสนอ
หมดแรงไขว่ใจคว้ามาปรนเปรอ
ภาพพร่าเบรอยังจางเป็นลางใจ
...หยดน้ำตาร่วงรินเยือนถิ่นหน้า
เหมือนดั่งสายธาราทาแก้มใส
หยดลงพื้นธุรีดินเคล้ากลิ่นไอ-
ความอาลัยควันฟุ้งคลุ้งมิซา
...เดินก้มหน้า เพื่อลาจาก ปิดฉากรัก
ยอมอกหักแพ้พ่ายชายห่วงหา
สายลมพริ้วทิวฝันกับวันลา
ขอสบตาก่อนจากฝากก่อนลืม
...ขอจับมือที่อุ่นเป็นทุนตัด-
เยื่อใยปัดสวาทลงตรงที่ปลื้ม
อย่าได้ยื้อเวลานำมายืม
ใช้เพื่อดื่มความหลังเมื่อพังลง
...หากรอยยิ้มเปื้อนน้ำตาอย่าว่าเถิด
รักถูกเปิดแล้วผลักไสให้เป็นผง
เหลือแค่รอยอัสสุชลปนบรรจง
ฝากเข้าตรงหทัยไม่บรรเทา
...เพียงวาจาไม่กี่คำนำมาเอ่ย
อย่าว่าเลย กับคนหมอง ครองความเหงา
ขอเห็นพักตร์ก่อนลาพาเป็นเงา
น้ำตาเราก็ร่วงหล่นปนวจี
...ดั่งหัวใจแตกสลายกลายเป็นผง
ร่วงหล่นลงพสุธาว่าสักขี
คว้ามือจับยังสั่นทั้งฤดี
เหลือแค่ 4 นาทีมีเพื่อลา...
...ขอแค่มองอย่างคนรักสักพักหนึ่ง
ให้ภาพตรึงฉาบทรวงพวงบุปผา
นับจากนี้แม้ "คำเรา" เป็นเงาทา
ขอสบตาแล้วยิ้มให้...ได้ไหมเธอ...
...ตะวันฉาย...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
