คงเป็นขอนไม้ใหญ่จึงซ่อนได้
ขอนคงไม่ได้ล้มจมจนฝืน
หากติดดินซ่อนลงคงเต็มกลืน
จะแข็งขืนใต้ขอนอ้อนได้ไง
พอบังเงาใต้ขอนยังวอนบอก
เมฆลมออกเลื่อนลาฟ้าไปไหน
ฟ้าโกรธเคืองเรื่องเมฆลมเสกไป
จนร้องไห้ครั่นครืนตื่นตามอง
จนป่านนั้นยังหลบซบใต้ขอน
เดี๋ยวเปียกปอนเปรอะเปื้อนเตือนอย่าหมอง
กลับเข้าบ้านเถิดหนาอย่าเล่นลอง
เอาน้ำคลองล้างก่อน..ค่อยอ้อนมา...อิอิ.
ขอนคงไม่ได้ล้มจมจนฝืน
หากติดดินซ่อนลงคงเต็มกลืน
จะแข็งขืนใต้ขอนอ้อนได้ไง
พอบังเงาใต้ขอนยังวอนบอก
เมฆลมออกเลื่อนลาฟ้าไปไหน
ฟ้าโกรธเคืองเรื่องเมฆลมเสกไป
จนร้องไห้ครั่นครืนตื่นตามอง
จนป่านนั้นยังหลบซบใต้ขอน
เดี๋ยวเปียกปอนเปรอะเปื้อนเตือนอย่าหมอง
กลับเข้าบ้านเถิดหนาอย่าเล่นลอง
เอาน้ำคลองล้างก่อน..ค่อยอ้อนมา...อิอิ.
เข้ามาแซวซาหนุก - ซาหนุกนะครับท่าน..คนบ้านเดียวกัน
"บ้านริมโขง"
หลบซุกซ่อนตอนค่ำ ถึงย่ำรุ่ง
ทั้งมดยุงยุ่มย่าม เกินถามหา
ทั้งดินโคลนพอกพูน นู้น....... หูตา
น้ำตาพล่าใจเปื้อน ทั้งเดือนดิน
อยู่ออดอ้อนวอนเว้า วานเข้าช่วย
เดี๋ยวจะป่วยม้วยดับ ลาลับสิ้น
งอนมานานวานพี่ ชี้มลทิน
ประคองกลิ่นดินโคลน อย่าโยนคลอง
ยังงอนอยู่รู้ไหม... ไม่ไต่ถาม
ไม่เดินตามกลับบ้าน พาลให้หมอง
จะเดินกลับเสียแย่ แพ้เมินมอง
อย่ามั่วจ้องเหน็บกิน ได้ยินไหม......
ทั้งมดยุงยุ่มย่าม เกินถามหา
ทั้งดินโคลนพอกพูน นู้น....... หูตา
น้ำตาพล่าใจเปื้อน ทั้งเดือนดิน
อยู่ออดอ้อนวอนเว้า วานเข้าช่วย
เดี๋ยวจะป่วยม้วยดับ ลาลับสิ้น
งอนมานานวานพี่ ชี้มลทิน
ประคองกลิ่นดินโคลน อย่าโยนคลอง
ยังงอนอยู่รู้ไหม... ไม่ไต่ถาม
ไม่เดินตามกลับบ้าน พาลให้หมอง
จะเดินกลับเสียแย่ แพ้เมินมอง
อย่ามั่วจ้องเหน็บกิน ได้ยินไหม......