[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพลิงคำ]

                                          ตอนที่ ๑
๐บนดินแดนแสนวุ่นวายคนหลายหลาก        ฉันจำจากห่างนามากับย่าม
ห่างพ่อแม่แลญาติคลาดคนงาม                 มาอยู่ตามยถากรรมจำเล่าเรียน
๐อันนิสัยใคร่รู้คู่ความฝัน                                 ชอบจำนรรจ์ถามไถ่ฝักใฝ่เขียน
เบื่อการงานที่ทำประจำเจียน                        ทุกวันเวียนพาเครียดเกียจจำเจ
เริ่มงานแรกแตกหักประจักษ์จิต                    เพื่อนสนิทชวนไปมาพาร่อนเร่
เจองานใหม่ใจชื้นตื่นบุพเพ                           กลับซัดเซอีกคราปัญหาเดิม
พรหมลิขิตบิดเบี้ยวเลี้ยวมารัด                      สารพัดปัญหาไหลบ่าเพิ่ม
จิตฟุ้งซ่านหาญหดหมดเชื้อเติม                   งานสามเริ่มสั่นคลอนเพราะร้อนทรวง
เปลี่ยนที่เรียนสองที่ยังปีหนึ่ง                          ไร้แรงดึงก้าวต่อตัดพ้อสรวง
ชีวิตแย่แพ้หมดรันทดดวง                              อยากถามทวงยุติธรรมกรรมอันใด
รู้ตัวดีมีกรรมประจำจ้อง                                แต่ขัดข้องขุ่นต่อผลข้อไหน
จากชาติก่อนผ่อนตามลามหรือไร                 แสนสงสัยเลวร้ายมากมายจริง
๐ชีวิตจนข้นแค้นแสนสาหัส                            บางครั้งกัดก้อนเกลือเหลือใจยิ่ง
ปั้นข้าวเหนียวเคี้ยวน้ำตาลทานประวิง             ยามหนาวนิ่งขดตัวคลุมหัวนอน
อยู่เมืองใหญ่ไฟแสงแข่งความสวย                   หลงงงงวยแสงสียากหนีถอน
ทั้งช้ำกายช้ำใจไหลอาวรณ์                             บางอย่างสอนบ้างซ้ำกระหน่ำจินต์
จมในปลักรักคุดสะดุดเศร้า                             หัวใจเน่าพิษแผลแพร่เชื้อบิ่น
ตะโกนก้องร้องเพรียกเรียกฟ้าดิน                     เผื่อมียิลยอมลดบทลงทัณฑ์

๐ครุกรรมก่อไว้หรือไรหนา                             ดวงชะตาสิ้นแล้วดีชีวีสั้น
หมดอาลัยในชีวิตฤทธิ์จาบัลย์                    คงลากันแล้วโลกโศกเกินไป ฯลฯ