หากที่เก่าก่อนไปพอให้เอื้อ
แนบดวงขวัญสั่นเครือที่เหลือค่า
สักเพียงเสี้ยวเศษซากก่อนจากลา
ซับสักนิดน้ำตา..ผู้ปราชัย
ก่อนห้วงจิตพิศวาสจะขาดวิ่น
ก่อนห้วงจินต์ภินท์พังกว่าครั้งไหน
ก่อนห้วงรักหักล่มถมห้วงใจ
ก่อนพลัดพรากจากไกลไปนิรันดร์
ขอแววตาอาลัยโปรยให้รับ
ขอซึมซับอาทรก่อนปิดกั้น
ขอให้คนขมขื่นได้ตื้นตัน
ขอเป็นทุนอุ่นฝันก่อนวันเลือน
หากเยื่อใยให้คนกมลพินาศ
ยังไม่ขาดสะบั้น..ถูกหั่นเฉือน
ห้วงอาณาฟ้าพราวยังดาวเดือน
ก่อนคล้อยเคลื่อนขอมองเถิดท้องฟ้า
แสงสว่างพร่างพราย..ดวงท้ายสุด
กำลังหลุดหันเหสิเน่หา
ไปจากวงโคจร..ก่อนเวลา
พลันอุษาสางตรู่เพียงครู่คราว
ขอชิดใกล้..ใช้เวลาที่เหลืออยู่
หนุนอณูแนบนอนก่อนเหน็บหนาว
ซับไออุ่นสุดท้ายที่ปลายดาว
ก่อนปวดร้าวพวยพุ่ง ณ รุ่งราง
ซับไออุ่นหนุนอิงก่อนทิ้งดาว
ให้ปวดร้าว..สวมกอด ตลอดทาง
จ้อง เจรียงคำ