เหมือนดั่งเส้นขนานไม่พานพบ
ไร้จุดจบเหนือใต้ให้ผ่านผัน
สุดขอบฟ้าตรงข้ามกันและกัน
ไม่มีวันข้ามภพมาจบจริง
ต่อให้ตามหาเธอมากเท่าไหร่
เธอก็ให้ห่างไกลจากทุกสิ่ง
ห่างจากรักจากชีวิตที่พักพิง
ไม่หยุดนิ่งคิดจากพรากกมล
แม้ว่าเราห่างใกลเกินใจนึก
ความรู้สึกเหมือนอยู่ใกล้ในทุกหน
ในความฝันในสำนึกในตัวตน
เหมือนสองคนหนึ่งชีวิตหนึ่งจิตใจ
ฉันเอง..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
