กินนรีหลงป่ามาเข้ามุ้ง เฮ้ย! มาเข้ากรุง
ดูยิ่งยุ่งยากเย็นเห็นขนไหม
ช่างมันมันเถิดหางหายสลายไป
สุธนไซร้ใฝ่ฝันดันลงดิน
อันฟ้าสูงยูงหงส์ทนงศักดิ์
หากคิดรักจักช้ำคำติฉิน
ยามเกลือกกลั้วเมือกแล้วแก้วราคิน
ควรคืนถิ่นที่มานารีเอย
ใครเอาหางนางไปให้ต้องหา
โปรดเอามาอย่าซ่อนวอนเฉลย
สงสารน้องร้องป่าวหนาวจังเลย
ปีกนั้นเหวยคือเสื้อใส่ใครขโมย..ฮ่าๆๆ
ก้านกล้วยไม่ได้เอาไปนะครับ จริงจริ๊ง! (แม้จะเคยก็เถอะ อิอิ)