[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดอกกระเจียว]

เขาจึงว่า

"นี่ท่านอ้อเสี่ยวตุ้ยผู้เที่ยวท่อง
ข้ารับรองนางต้องมาอย่าหวั่นไหว
ข้าขอเล่าบอกกล่าวเพื่อเข้าใจ
นางมิใช่เช่นสาวชาวนางโลม

แต่นางเป็นนายข้าเข้าเกือบสองปี
ทั้งโรงเตี้ยมแห่งนี้นางเฉิดโฉม
เพราะขาดนางดั่งขาดจันทร์ในโพยม
กลางเรือนพังทรุดโทรมแห่งพงไพร"

อ้อเสี่ยวตุ้ยกระแอมไอพลางกับถาม
"นอกจากบ๋อยมาดยามกับหญิงงามพิสมัย
เจ้าอย่าตอบข้านะเรือนนอกใน
มีเพียงสองหรือรับใช้บริการ"

"ไม่ผิดท่านอ้อเสี่วตุ้ยเป็นเช่นนั้น
บ้านข้าเดิมอยู่ริมน้ำลำละหาน
มาเมามายเป็นหนี้ไม่เบิกบาน
จึงอาสาทำงานเพียงสักคราว

ครั้นคิดดูอยู่ดีสุดหนีหาย
อีกทั้งนายคนก่อนกับลูกสาว
เขาการุณเเก่ข้ามายืนยาว
เหมือนเหล่าชาวยุทธภพที่ปรานี"

อ้อเสี่ยวตุ้ยถามว่า

"แล้วนายของเจ้าเขาอยู่ไหน
แล้วจึงปล่อยเจ้าไว้แล้วหลบหนี
อีกหนึ่งบุรุษกับอีกหนึ่งสตรี
เห็นแบบนี้ดูขัดเคืองในเรื่องราว"

"นายของข้าชรานักจึงฝึกพรต
หวังจะปลดทุกข์เปลื้องในหุบเขาขาว
เลิกยุ่งโลกโศกใจในเรื่องราว
มาได้ราวสามปีเหมือนชีพราหมณ์

ส่วนหมวยใหญ่เดินทางไปเมืองไกล
นับก็ได้วันนี้วันที่สาม
กับเจ้สั่ว ซัวโถนั้นติดตาม
ทราบเนื้อความว่าค้าขายกำไรดี

อีกลูกจ้างสองคนลาเยี่ยมบ้าน
ทั้งกิจการก็เงียบเหงาอยู่เช่นนี้
ในโรงเตี้ยมกลางดงแห่งพงพี
นานนานทีถึงครื้นเครงไม่เศร้าสร้อย"