[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

กินนรี ลอยล่อง ท่องนภา
ร่อนถลา มาลง ตรงที่หมาย
แยกจากเพื่อน หมายเที่ยว เพียงเดียวดาย
ต้องพักกาย เหนื่อยอ่อน ผ่อนออมแรง

ถอดปีกหาง วางไว้ ใต้ผาหิน
สายน้ำริน ไหลอ่อน สะท้อนแสง
จะลงเล่น น้ำใส ให้ระแวง
ยังเคลือบแคลง ปลอดภัย มีไหมนา

ด้วยยินข่าว เล่าไกล ถึงไกรลาส
ดารดาษ มนุษย์ สุดสรรหา
ยังวางใจ ไม่ได้ ในทุกครา
เป็นพรานล่า พรหมจรรย์ หยันสตรี

ครั้นจะกลับ หิมพานต์ นั้นหลงทิศ
จำทางผิด แล้วนา พาหมองศรี
อยู่โดดเดี่ยว เดียวดาย ในพงพี
โศกโศกี ครวญคร่ำ พร่ำรำพัน

ด้วยแอบดู อยู่นาน สงสารน้อง
มานั่งร้อง ห่มไห้ ไร้สุขสันต์
จะเป็นยาม ป้องภัย ให้ทุกวัน
กว่าเจ้านั้น จะกลับ ลาลับไป

ในป่านี้ มีพราน ชาญฉลาด
ใช้บ่วงบาศ จ้องจับ เมื่อหลับไหล
จะรวบรัด มัดร่าง อย่างว่องไว
นำส่งให้ นายสุธน คนในเมือง

ชายร่างใหญ่ นั้นหรือ ชื่อพรานบุญ
นายเจือจุน รางวัล หลายอันเฟื้อง
กำลังดุจ กระบือ ที่ลือเลื่อง
คงได้เคือง กันแน่ ถ้าแส่มา

ยังเป็นห่วง น้องนั้น ในวันกลับ
เราจะรับ ทำใจ ได้ไหมหนา
ความรู้สึก มีแปลก แทรกอุรา
ก่อนนี้นา ไม่เป็น เหตุเช่นใด

ความคิดตัว เริ่มมี ที่สมอง
เห็นทีต้อง เก็บปีก หลีกซ่อนไหน
น้องรู้ทัน หันมา ว่าเข้าใจ
ส่งยิ้มให้ ปีกขยับ บินลับตา

เหลือแต่เรา เฝ้าแอ่ง แหล่งน้ำนั้น
คอยนับวัน ว่าน้อง ต้องมาหา
ตั้งหลายปี ผ่านไป ไม่เห็นมา
ยึดหน้าผา ที่ตั้ง เก็บร่างตน.