....................................................................
แสงแห่งเดือนเยือนสู่รัตติกาล
แสงนั้นผ่านหน้าต่างสว่างใส
สาวน้อยผู้เคร่งมารยาทอึดอัดใจ
อ่างน้ำใสชื่นชุ่มอบอุ่นเย็น
เธอไร้รักไร้ชายไร้ความใคร่
ไม่มีในดวงจิตเฝ้าคิดเห็น
เธอร่ำเพลงบทกวีความลำเค็ญ
"ใครจะเป็นคนเฝ้ามาเอาใจ
แสงจันทร์เอยส่องฉายเหมือนไร้ค่า
เจ้าก็คงเหว่ว้าซ่อนความไข
ข้าเช่นเจ้าข้ารู้เอ็นดูใจ
ไม่มีใครเจ้าจึงเปลี่ยวแสงโรยรา
รักข้าเถิดแสงจันทร์ที่ไร้รัก
อย่าห้ามหักหากแม้นเจัารักข้า
ด้วยยินดีข้านี้ยอมบูชา
รักมีค่ากว่าอื่นใดใครใฝ่ปอง"
จงฟางยี่แสนเพลินแม้อ้างว้าง
คิดต่างอ่างไม้กลมเป็นบึงหนอง
ในภวังค์พลันหูยินเสียงร้อง
เคาะประตูดังก้องก็ตกใจ
"หมวยเล็ก..หมวยเล็กจงฟังข้าโกวตี่
"ท่านอยูท่ีไหนนี่ข้านึกสงสัย"
"แล้วเจ้ารู้..ข้าอาบน้ำได้อย่างไร"
"แต่หมวยเล็ก..ท่านชายให้ข้าตาม"
แสงแห่งเดือนเยือนสู่รัตติกาล
แสงนั้นผ่านหน้าต่างสว่างใส
สาวน้อยผู้เคร่งมารยาทอึดอัดใจ
อ่างน้ำใสชื่นชุ่มอบอุ่นเย็น
เธอไร้รักไร้ชายไร้ความใคร่
ไม่มีในดวงจิตเฝ้าคิดเห็น
เธอร่ำเพลงบทกวีความลำเค็ญ
"ใครจะเป็นคนเฝ้ามาเอาใจ
แสงจันทร์เอยส่องฉายเหมือนไร้ค่า
เจ้าก็คงเหว่ว้าซ่อนความไข
ข้าเช่นเจ้าข้ารู้เอ็นดูใจ
ไม่มีใครเจ้าจึงเปลี่ยวแสงโรยรา
รักข้าเถิดแสงจันทร์ที่ไร้รัก
อย่าห้ามหักหากแม้นเจัารักข้า
ด้วยยินดีข้านี้ยอมบูชา
รักมีค่ากว่าอื่นใดใครใฝ่ปอง"
จงฟางยี่แสนเพลินแม้อ้างว้าง
คิดต่างอ่างไม้กลมเป็นบึงหนอง
ในภวังค์พลันหูยินเสียงร้อง
เคาะประตูดังก้องก็ตกใจ
"หมวยเล็ก..หมวยเล็กจงฟังข้าโกวตี่
"ท่านอยูท่ีไหนนี่ข้านึกสงสัย"
"แล้วเจ้ารู้..ข้าอาบน้ำได้อย่างไร"
"แต่หมวยเล็ก..ท่านชายให้ข้าตาม"