อย่าหนีเที่ยวเปรียวท่องให้คล่องนัก
มีหล่มหลักปลักรกอยู่ดกดื่น
อำมหิตจิตต่ำขย้ำกลืน
แล้วจะคืนหิมพานต์สถานใด
แก้วมณีสีเหลืองยิ่งเรืองรุ้ง
เหล่าเหลือบยุงยิ่งกระหายตะกายใกล้
เกินคะเนเล่ห์คณาพวกตาไฟ
จะกลับใยใจเยินจนเกินยา
ที่ระยิบวิบไหวใช่ไกรลาศ
แต่เป็นแสงเพชฌฆาตที่รอฆ่า
อย่าหลงแสงแกล้งโศกโลกมายา
ตระการตาพาตายมาหลายตน
ค่อยค่อยเรียนเขียนรักรู้จักโลก
รู้จักโตรกตรอกผากว่าเวหน
จากเทวาถลาหลบมาคบคน
คงหลีกพ้นปนกากได้ยากเกิน
พรายม่าน
สันทราย
๐๔.๐๑.๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
