ภาระข้ามากมายแต่แรกรุ่ง
เหลือยากยุ่งยิ่งแท้ท่านเชื่อไหม
ต้องเลี้ยงหมู-หุงข้าวและก่อไฟ
อีกทั้งไก่ในเล้าล้วนหน้าที่
เชิญท่านชายสำราญคนเดียวเถิด
ใช่ข้าเกิดแหนงหน่ายคิดหายหนี"
ครั้นพูดจบนางโค้งลาอย่างไมตรี
จรรีขึ้นห้องในทันใด
ความโดดเดี่ยวลามรอบกายชายแปลกหน้า
ซ้ำเหว่ว้ายิ่งนักเกินผลักไส
ยกสุราพลางบ่นพร่ำอยู่ร่ำไป
"คนอย่างข้ามันเหงาใจเสียสิ้นดี
เคยมีรักคนรักก้หักอก
สตรีไร้ยอยกตัวข้านี้
แม้สาวงามเพียงบุปผาไม่ปรานี
คงเห็นทีจะเดียวดายเสียแล้วเรา
เขาพลางดื่มพลางพร่ำมิขาดปาก
อยู่โผงเผงยุ่งยากอย่างหงอยเหงา
ก่อนตะโกนก้องว่า"ข้าต้องเมา
จงเติมเหล้าอีกไหไวไวโว้ย"
โปรดติดตามตอนต่อไป
เหลือยากยุ่งยิ่งแท้ท่านเชื่อไหม
ต้องเลี้ยงหมู-หุงข้าวและก่อไฟ
อีกทั้งไก่ในเล้าล้วนหน้าที่
เชิญท่านชายสำราญคนเดียวเถิด
ใช่ข้าเกิดแหนงหน่ายคิดหายหนี"
ครั้นพูดจบนางโค้งลาอย่างไมตรี
จรรีขึ้นห้องในทันใด
ความโดดเดี่ยวลามรอบกายชายแปลกหน้า
ซ้ำเหว่ว้ายิ่งนักเกินผลักไส
ยกสุราพลางบ่นพร่ำอยู่ร่ำไป
"คนอย่างข้ามันเหงาใจเสียสิ้นดี
เคยมีรักคนรักก้หักอก
สตรีไร้ยอยกตัวข้านี้
แม้สาวงามเพียงบุปผาไม่ปรานี
คงเห็นทีจะเดียวดายเสียแล้วเรา
เขาพลางดื่มพลางพร่ำมิขาดปาก
อยู่โผงเผงยุ่งยากอย่างหงอยเหงา
ก่อนตะโกนก้องว่า"ข้าต้องเมา
จงเติมเหล้าอีกไหไวไวโว้ย"
โปรดติดตามตอนต่อไป