ตลุยยุทธภพ

ตอนที่หนึ่ง ชายแปลกหน้า

รัตติกาลคลืบคลานเข้าเยือนหล้า
ในโรงเตี้ยมเพียงบุปผาสว่างไสว
โคมประดับเรียงรายประกายไกล
ดุจแสงไฟล่อแมลงแห่งราตรี

ชายผูัลึกลับเข้านั่งทอดกาย
ยืดผ่อนคลายพลางเรียกแม่นางยี่
จงจัดหาสุราเลิศชั้นดี
วางที่โต๊ะข้านี้เสียเร็วไว

จางฟงยี่จึงจัดแจงแต่งสำรับ
มีสุราแกล้มกับเข้าปราศัย
โถน้ำชาให้ตามประสงค์ใจ
แลทั้งร้านไม่มีใครนอกจากนาง

จนอาโก๋คนงานผ่านมาเห็น
ไม่ลำเค็ญเคืองจิตคิดหมองหมาง
ชายแปลกหน้ามาดหรูดูท่าทาง
สุดไว้วางอย่างสนิทเฝ้าคิดไป

พลางว่า

"รับไมตรีเถิดท่านชายเพื่อคลายเศร้า
ทั้งเรือนเหย้าหย่อมย่านบ้านอาศัย
ยังว่างอยู่ห้องหับไมคับไป
ตามแต่ใจจะเลือกเฟ้นที่เห็นควร

นี่เหล้าโรงใครดื่มแล้วลืมรัก
ข้ายินดียิ่งนักรสเลิศล้วน
เชิญลิ้มรสก่อนไปหลับในจวน
อีกทั้งมวลกับแกล้มโถน้ำชา"

ชายแปลกหน้าว่า

"นี่แม่นางข้าเศร้าและเหงานัก
เพราะข้าเพิ่งอกหักเจ็บหนักหนา
หากแม่นางเห็นใจได้เมตตา
ช่วยนั้งเป็นเพื่อนข้าตลอดคืน"

แม่นางยี่

"แต่ว่าท่านชายข้าแสนง่วง
สุดฝืนล่วงเลยไปให้ดึกดี่น
เห็นจะขอตัวลาด้วยสุดฝืน
แล้วต้องตื่นแต่เช้าจงเข้าใจ

โปรดติดตามตอนต่อไป ขำแบบกระแดะหน่อยๆ