เพื่อให้คนรุ่นใหม่ที่มีใจรักบทกลอน บทกวี ได้อ่าน ได้ศึกษา เปรียบเทียบ
เพื่ออนุรักษ์บทกลอนเก่าๆ ที่ยังไม่ได้รวบรวม เป็นแหล่งความรู้
เพื่อแบ่งปันความรู้สึก
ขอบคุณทุกท่าน และบ้านกลอนไทย มาณ.ที่นี้ด้วยครับ
ความร้อน..
ความเอ๋ยความร้อน
เครื่องบั่นทอนชีวิตให้ปลิดหาย
ร้อนราคะโทสะโมหะกลาย
ทุกทุกรายปัดเป่าให้เบาบาง
อันร้อนแดดแผดเผาพักเงาไม้
อาบไว้น้ำคลายร้อนห่อนหมองหมาง
เกิดร้อนเพลิงภายในให้ระคาง
ต้องมุ่งทางรสพระธรรมฉ่ำเย็นเอยฯ
เนิน จันทรัมพร
แต่งไว้เมื่อ พ.ศ 2497
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
