เหงาเหงา
เสียงเกลียวคลื่นย่ำค่ำระกำซัด
ให้หวิวหวาดขัดอารมณ์ระทมไหว
กระแทกเสียงเปรี้ยงปร้างมาง้างใจ
ไม่หลับไหลเหมือนคอยใครมาคืนคำ
มันคงยากเพราะร้างรักมาไกลแล้ว
สายใยแห้วถ้าโยกมามันน่าขำ
เมื่อกาลก่อนถ้าย้อนมามันน่าจำ
รักดื่มด่ำดั่งคำคนที่ไม่เคย
ยามนานไปตะใคร่รักมักจะน้อย
ไอ้คนคอยก็คอยไปไม่กล้าเผย
เป็นบ่อยเข้าก็จงใจมันซะเลย
จนลงเอยต้องมาเหงาอยู่ชายเล
ฉันเอง..