เฝ้าติดตามอ่านกลอนเธออ้อนรัก
ได้ประจักษ์แก่ตามาเสมอ
ได้รับรู้ว่าฉันอยู่ในใจเธอ
จึงละเมอเยื้องกายไปทายทัก
กลอนของเธอช่างตัดพ้อและต่อว่า
เหมือนอุราร้าวระบมระทมหนัก
ทำให้รู้ความในสายใยรัก
ยังสลักปักแน่นตรงแผ่นใจ
เป็นเพราะโชคชะตาฟ้าลิขิต
ให้ชีวิตพิศวงให้หลงใหล
เพียงพานพบสบพักต์รักทันใด
เก็บไว้ในใจนี้ไม่มีเลือน
แม้โลกนี้จะหมุนไปไม่มีหยุด
ไม่อาจฉุดใจดวงน้อยให้คล้อยเคลื่อน
แม้ว่าวันผ่านไปเป็นปีเดือน
ไม่อาจเฉือนใจฉันให้ไกลจากเธอ