โอ้อกเอ๋ย วิญญาณข้ารานร้อง
ท่วงทำนองหมองหม่นจนหวั่นไหว
มันผิดแผกแปลกเห็นความเป็นไป
จึ่งร่ำไรร้องร่ำ มาคร่ำครวญ
ในห้วงหาวดาวดวงดูล่วงลับ
ราตรีดับคืนค่ำกำสรวล
ทุกถ้อยคำสำลักมาชักชวน
ดื่มด่ำมวลอากาศ แทบหวาดกลัว
เพียงสายตาอาวรณ์ก่อนข้าพบ
มาประสบภาวะมืดสลัว
ความงียบกริบกระซิบเราอย่าเมามัว
เพื่อให้ตัวยืนหยัด อย่างชัดเจน
โอ้อกเอ๋ย คืนนี้ยิ่งชีช้ำ
ถูกเขานำมาวางอยู่กางเขน
ด้วยชินชาสาเหตุของเศษเดน
ชีวิตโอนเอนไหว อยู่ในกรุง!
ภาพจาก oknation.net
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
