กลอนของฉันอ่อนด้อยเฝ้าคอยหัด
หวังรู้ชัดวิชาภาษาหวาน
ประณตน้อมค้อมครูผู้รู้กานท์
ประสิทธิ์สานสืบทอดยอดแห่งมนต์
มิได้แกล้งแสร้งแต่งแข่งใครเขา
ด้วยว่าเรายังแย่แพ้ฉงน
คอยใคร่ครวญรวนเรในเล่ห์กล
บ้างสับสนวกเวียนขุ่นเขียนกลอน
หามีคิดชิดรักหักอกเพื่อน
เพียงเอ่ยเอื้อนเพิ่มรสบทอักษร
ลองเล่นคำช้ำร้างอย่างสุนทร
ระบายร้อนคลายทุกข์สนุกใจ
เพียรฝึกฝนดนตรีกวีศิลป์
บรรเลงพิณเพลงเพราะเสนาะใส
เริ่มรู้รับซับเอาแรกเยาว์วัย
จึงฝันใฝ่ฝังรักอักษรา
ก้านกล้วย ๑๐/๑๒/๕๓