พราวหยดชื้นน้ำค้างจะแตะแต้ม
เป็นหยาดเพชรเก็จแซมแสงจันทร์ฉาย
แผ่วเพลงขลุ่ยวังเวงบรรเลงพราย
กล่อมเห่โลกเดียวดายทุกอณู
หลับใหลเถิดความห่วงหา
ซ่อนนัยน์ตาโศกสลดยามอดสู
เย็นสายลมอ้างว้างจะพร่างพรู
เป็นความหนาวกราวกรูสะท้านใจ
ฤาจักเปลื้องห้วงเหงาอันเปล่าเปลี่ยว
ฝ่ากระแสทรามเชี่ยวมาห่มใคร่
ก่อนหุบห้วงเสน่หานิราลัย
เถอะ โอบกอดโลกละไมอุ่นชีวา
คราบหวานของน้ำผึ้งพระจันทร์
จะโลมฝันที่วาดปรารถนา
ให้เจ้าล่วงว้าเหว่โลกเอกา
อยู่ในห้วงนิทราอันภิรมย์
หลับเถิดจงหลับฝัน
สู่ห้วงนิจนิรันดร์แห่งสุขสม
ลืมเหน็บหนาวอ้างว้างที่พร่างพรม
หลับใหลจากความระทมในชีวิต
ฝันเจ้าจะข่มข้าม
สิ่งชั่วร้ายเลวทรามวิปริต
ลำนำแห่งความจริงจากมิ่งมิตร
จะบอกทิศบอกทางกระจ่างใจ
เพื่องดงามแห่งฝันในวันพรุ่ง
แสงตะวันจักจรุงชีวิตใหม่
วิถีอันทอถักจักอำไพ
ให้คนกล้าก้าวไปถึงสิ่งหวัง
………………………
โดยคำ ลานเทวา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
