ตกตะลึงพรึงเพริดเกิดเหตุฝัน
สติสั่นหวั่นสะท้านซ่านสมอง
หัวใจหล่นบนพื้นตื่นเหม่อมอง
นั่งตรึกตรองนึกความยามนิทรา
อาจเคยอ้อนเอ่ยหวังตั้งมั่นไว้
ขอฉันได้ชิดชมรมณีหนา
ขอคู่เพียงเคียงข้างทางแววตา
ไม่คิดว่าวันนี้ยังมีจริง
ยินเสียงหวานผ่านลมรักห่มหุ้ม
เช้ากลัดกลุ้มขัดเคืองเพราะเรื่องหญิง
เคลิ้มเคลิ้มไปได้รักมาพักพิง
ช่างเพราะยิ่งเสนาะล้ำน้ำคำเธอ
เหมือนคนพบสบรักทักนางฟ้า
กายอ่อนล้าชาลิ้นสิ้นเสนอ
ใช้ถ้อยคำพร่ำเพรื่อเมื่อคราวเจอ
หลอนละเมอเก้อกลัวระรัวลน
มานหยุดเต้นเผ่นหายละลายวับ
โสตสดับกลับปิดจิตสับสน
นี่น่ะหรือคือเสียงสำเนียงคน
ยามยินยลย่ำแย่แพ้คำนาง
ข่มตานอนถอนถอยชะรอยไข้
ฉุดเป็นไปไหวรำพึงถึงรุ่งสาง
แสนเสียดายซากฝันนั้นเลือนลาง
เลยเอ่ยอ้างอำฝันดั้นเป็นกลอน
คุณพระช่วย!ขวัญเอ๋ยขวัญมา...
ป.ล.ก้านกล้วยฝันว่าเห็นครูกานต์..ใส่ชุดครุยและคุยกับก้านกล้วยด้วยครับ
เหมือนจริงมากๆเลยครับ (ความฝันที่ก้านกล้วยภูมิใจ.... )