หนึ่งนาทีที่ ใกล้-ห่าง กัน
หนึ่งนาทีที่ใกล้ใยน้อยนัก
หนึ่งก้าวชักกึ่งถอยเหมือนคอยท่า
หนึ่งความสุขกลับด้อยน้อยราคา
เพียงอุรารอคอยน้อยใจกาล
หนึ่งนาทีที่ห่างอย่างเงียบเงียบ
นิ่งเย็นเฉียบเข้าลึกรู้สึกพล่าน
หนึ่งนาทีนี้ท้อทรมาน
ดั่งสายธารยาวไกลในนาที
หนึ่งชั่วครู่ดูนานผ่านสิบโยชน์
จินต์แล่นโลดโผนผ่านทะยานหนี
กู่เสียงก้องร้องเรียกเพรียกฤดี
นับเวลาครามีที่ใกล้กัน
หนึ่งนาทีเมื่อใกล้หัวใจรัก
กลับสั้นนักมิยื้อถือกลับสั้น
ห้วงแห่งกาลนานยาวก็เท่านั้น
เหมือนถูกบั่นสั้นลงคงน้อยไป
หนึ่งนาทีที่ใจเมื่อได้เกลียด
จิตถูกเบียดศักดิ์ศรีหนีไม่ได้
หนึ่งนาทีนี้ราวยาวเกินใจ
จะทนไหวในนาทีที่ใกล้เกิน
หนึ่งนาทีที่ใจติดกับดัก
ที่ตนถักรู้คิดจิตผิวเผิน
เอาเกลียดตั้งเกิดหม่นด้นเผชิญ
เพราะหลงเพลินอารมณ์ข่มไม่ลง
หนึ่งระยะความห่างต่างดวงจิต
ที่นาทีประชิดติดพิษสง
ของรู้สึกตรึกเบาก้าวไม่ตรง
เพราะอาจหลงกลใจในคำนึง
หนึ่งนาทีที่เห็นเป็นตัววัด
เป็นตัวจัดถี่ห่างต่างคิดถึง
เป็นตัวเริ่มเพิ่มเป็นจุดหยุดคำนึง
เป็นตัวซึ่งขีดเส้นให้เป็นไป
หนึ่งนาทีที่หามีค่ามาก
หากเกิดจากสองฝันไม่หวั่นไหว
ความต้องการสานฝันด้วยมั่นใจ
หนึ่งนาทีของสองใจใช่เนิ่นนาน
แต่หากหนึ่งนาทีที่แปรผัน
ใครหนึ่งนั้นฝันสลายคลายความหวาน
ช่างเป็นหนึ่งนาทีที่ยาวนาน
อาจบันดาลชีพดับพับชีวิน
อย่าประมาทหนึ่งนาทีที่มีให้
ยาวสั้นไปใช่ประสงค์หลงติฉิน
หากตั้งอยู่คู่สมภิรมย์จินต์
ชั่วฟ้าดิน ยังสั้นกว่า..ตัวนาที.
เป็นตัวจัดถี่ห่างต่างคิดถึง
เป็นตัวเริ่มเพิ่มเป็นจุดหยุดคำนึง
เป็นตัวซึ่งขีดเส้นให้เป็นไป
หนึ่งนาทีที่หามีค่ามาก
หากเกิดจากสองฝันไม่หวั่นไหว
ความต้องการสานฝันด้วยมั่นใจ
หนึ่งนาทีของสองใจใช่เนิ่นนาน
แต่หากหนึ่งนาทีที่แปรผัน
ใครหนึ่งนั้นฝันสลายคลายความหวาน
ช่างเป็นหนึ่งนาทีที่ยาวนาน
อาจบันดาลชีพดับพับชีวิน
อย่าประมาทหนึ่งนาทีที่มีให้
ยาวสั้นไปใช่ประสงค์หลงติฉิน
หากตั้งอยู่คู่สมภิรมย์จินต์
ชั่วฟ้าดิน ยังสั้นกว่า..ตัวนาที.
บ้านริมโขง