เสียงพ้อของหัวใจอาจไม่ถึง
หรือใครหนึ่งละเลยไม่เคยสน
รักคล้ายมีคว้างคว้างวางปะปน
ดอกรักเริ่มร่วงหล่นไม่พ้นปี
ใจเคยฝากแนบใจคลายออกแล้ว
มีวี่แววอำลามาแทนที่
หลังจากมองสบตาเพียงนาที
รู้ไม่มีภาพฉันอย่างผ่านมา
.................
แผ่วลมเช้าเย้าหมอกหยอกทุ่งร้าง
ปลดน้ำค้างกลิ้งไหลทิ้งปลายหญ้า
เธอปลดภาพฉันร่วงจากดวงตา
เป็นนัยว่าพร้อมพรากจากดวงใจ