~"กวีขวัญ?"~
๐
๐ เธอมากับแสงเพ็ญเช่นอัปสร
เริงเล่นกลอนสวรรค์แล้วพลันหาย
กลืนร่างสู่รัตติกาลหลังรำบาย-
คำละลายใจคนบนลานกลอน
๐ แหวกมาจากมิติที่ล้ำลึก
มิตรยามดึกเพื่อนขวัญบรรณสรณ์
แต้มละคำล้ำพจน์รสสุนทร
ทิพย์เปียกปอนซ่อนวางอย่างจับใจ
๐ มีรูปร่างตัวตนคนหรือเปล่า
หรือเพียงเงาผสมทิพย์พรมไหว
แอบมาร่ายอักษรอ้อนผู้ใด
ถอดฤทัยขับขานกานท์เทวัญ
๐ หรือว่าดาวดวงใดที่พรายแสง
ร่วงสู่แหล่งกวินถิ่นคนฝัน
แล้วกลายร่างเป็นเธอเลิศเลอครัน
จารรังสรรค์คำฟ้าคร่าใจชน
๐ ยามราตรีจันทร์เยือนฝันเคลื่อนคล้อย
ดาวใหญ่น้อยเด่นคว้างกลางเวหน
อักษรากำจายฉายสุคนธ์
ใครหลงยลได้พิศติดรสกานท์
๐ เธอมากับราตรีกวีขวัญ
มาเรียงร้อยรำพันกลั่นกลอนหวาน
พอใกล้สางอัศจรรย์อันตรธาน
ฤาวิมานเรียกรับเธอกลับไป..
ระนาดเอก