***นิราศเพรงกาล ***

๐ โพยมครวญพยับคลึ้ม.....คลุมแดน
ฤาร่ำคำบอกแทน..................พี่ให้
สานทรวงพ่วงพันแกน-.......สวาทมั่น มาดเรียม
ตัวห่างใจแอบใกล้.................โอบด้วยเสน่หา

๐ วชิราวาบเฟื้อย............ปราบสาย
หากเปรียบคะนึงชาย.......ขณะก้อง
ทรวงอนงค์ย่อมมลาย......หลอมหลั่ง-
รินสู่อกผู้พร้อง..............ร่วมคล้องคะนึงหมาย

๐ อุทกหลากเอ่อท้น........ธรณิน
เทียมเสน่หาบ่าริน..........ห่อนได้
เนืองนองท่วมเมฆินทร์....อาจเทียบ
เปรียบเท่าจิตมอบไว้......ค่านั้นฤาควร

๐ หนาวลมพรมพร่างฟ้า.....โปรยฝน
เย็นเยียบในอกคน.................หม่นช้ำ
พลัดเรือนต่างแดน..ดล-......ใจพี่-
คงมั่นดั่งเคยย้ำ......................เอ่ยแล้วฝากอร

๐ มืดมัวหนหม่นห้วง.......เวหา
เดือนดับลับดารา...........หลบเร้น
หากโชนช่วงอุรา............กระจ่าง รักเฮย
เรืองปลั่งนวลไป่เว้น.......สว่างล้ำทรวงสมร

๐ คำเอยเคยเอ่ยอ้าง.......สัตยา
สูรย์ล่มลับโลกา............ดับร้าง
มิเลือนรักจักตรา-.........ตรึงอยู่ เสมอกาล
มอบจิตแนบชิดข้าง........ผูกคล้องเกลียวสมาน

๐ ยลพากย์ยินฝากย้ำ......คำชาย
ซึมซาบทรวงห่อนคลาย....จิตข้อง
วอนลมรื่นโลมกาย..........เสมอมิ่ง ขวัญเคียง-
คลอ, อุ่นอาวรณ์คล้อง.....พ่วงพ้องรอยหวาน

๐ วรรษกาลผันผ่านคล้อย...คนึงนวล
โรยร่ำลอยลมหวน............ผ่านฟ้า
รายรอบสู่จิตชวน.........สนิทแน่น นานเนอ
ตราบสบวันล่มว้า-............เหว่ร้างมลายสูญ

๐ ลมหนาวพรมพร่างพื้น...ภูผา
โหมห่วงรอบนภา...........แผ่ห้อม
โลมรักระรวยมา............โรยรื่น
รินสู่ทรวงพี่พร้อม.........พากย์เน้นคะนึงคอย!

วลีลักษณา
๒๒ ตุลาคม ๒๕๕๓

http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=waleelaksana