~"หัวใจ..ที่ไม่อาจเอื้อม?"~
๐
๐ เธออยู่ฟากสวรรค์ของวันผ่อง
ราวสัมผัสละอองทองเจิดจ้า
ถิ่นสถานพร้อมพรักด้วยศักดา
เปี่ยมบุญญาบารมีเอื้อชีวิต
๐ ส่วนนรกฝั่งฉันฝันอาจเอื้อม
ฐานันดร์เหลี่อมทรามวัยเทียบไม่ติด
แค่ร่วมห้องเรียนกันมันก็คิด-
เนรมิตวาดฝันอันแสนไกล
๐ คนนั่งข้างรู้ไหมมันไม่ซื่อ
คอยดึงดื้อดวงมานคิดการใหญ่
ตั้งแต่แรกรู้จักก็ควักใจ
แบบหลงใหลเพ้อเจ้อเสมอมา
๐ เธอไม่รู้วางตนเป็นคนหวาน
รูปจริตสะคราญด้านเริงร่า
ความเป็นเพื่อนสนิทจนติดตา
กาลเวลาสะสมปมในทรวง
๐ ธรรมชาติของเธอเสมอต้น
มีกมลอ่อนโยนปนความห่วง
มันยิ่งคว้าใจฉันนั้นทั้งดวง
รักหนักหน่วงก่อร่างอย่างทวี
๐ เธออยู่ฟากสวรรค์ฉันนรก
แค่ลองวกมองตนหม่นราศี
ความแตกต่างของฉันขั้นธุลี
ไม่ควรที่ปีนป่ายหมายดอกฟ้า..
ระนาดเอก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
