จากความหลังฝังใจในวสันต์
รอคอยวันขวัญตาที่ท่าขาม
เฝ้าชะแง้แลหามิมาตาม
ฤานงครามหยามรักที่ภักดี
จึงบรรเลงเพลงวอนสะท้อนหวน
แม่เนื้อนวลยวนใจไยหลบหนี
พิษณุโลกโศกเศร้าเคล้าวลี
ร่ายกวีที่หลั่งครั้งระทม
ว่าเจียมตนทนหนาวปวดร้าวแสน
ว่าอ้อมแขนแทนหมอนนอนสุขสม
ว่าจะคอยรอยรักแม้จักตรม
ว่าขื่นขมจมอยู่เพียงผู้เดียว
รอคอยวันขวัญตาที่ท่าขาม
เฝ้าชะแง้แลหามิมาตาม
ฤานงครามหยามรักที่ภักดี
จึงบรรเลงเพลงวอนสะท้อนหวน
แม่เนื้อนวลยวนใจไยหลบหนี
พิษณุโลกโศกเศร้าเคล้าวลี
ร่ายกวีที่หลั่งครั้งระทม
ว่าเจียมตนทนหนาวปวดร้าวแสน
ว่าอ้อมแขนแทนหมอนนอนสุขสม
ว่าจะคอยรอยรักแม้จักตรม
ว่าขื่นขมจมอยู่เพียงผู้เดียว