.......เห็นดอกไม้ ที่แสนสวยช่วยประดับ
เห็นเขียนขับ ลำนำ คำขานไข
เห็นไมตรี ที่หยิบยื่น จากหัวใจ
เห็นจะไม่ ลืมลง... ก็ตรงนี้
.......แม้จะไม่มีวัน ผกผันกลับ
แม้จะไป หายลับ กลับหลีกหนี
ยากที่ใจ จะกลับได้ ในชีวี
ใจเท่านั้น ที่ยังมี ความระทม
......ไม่มีวันที่จะคืน ฟื้นรักเก่า
เพราะสองเรา ต่างรับรู้ ผู้เหมาะสม
ไม่ใช่เราแน่แท้ มาแก้ปม
มีแต่ขม ผสมเศร้า เมื่อเราครอง
......จึงต้องจาก พรากไป ในชีวิต
เพื่อให้สิทธิ คิดสร้างทางสนอง
ตามแนวทางของตน บนครรลอง
ความเศร้าหมอง ของเธอฉัน คงบรรเทา...
ยินดีที่ ร่วมอยู่ กระทู้ท่าน
มาร่วมปัน บทกลอน ตอนเหงาเหงา
ไมตรีที่ หยิบยื่น ชื่นใจเรา
ไม่ซบเซา เนาอยู่ คู่บ้านกลอน
ทุกท่านล้วน ควรค่า น่าส่งเสริม
มาช่วยเติม เพิ่มพลัง และสั่งสอน
มากน้ำใจ ไม่หมด ทุกบทตอน
ท่านตามสอน ตามสั่ง อย่างตั้งใจ
พิมพิลาไลย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
