ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ค่ำคืนนี้ล้วนมีดาวพราวเต็มฟ้า
แสงดวงจันทร์เจิดจ้าดวงกลมใหญ่
ใต้ท้องฟ้าที่มืดมิดแสนเหงาใจ
ไม่มีใครข้างกายยามร้อนรน

แม้คืนนี้เป็นอีกคืนที่พ้นผ่าน
จันทร์กระจ่างสว่างใสทุกแห่งหน
แต่ก็ยังมีฉันอีกหนึ่งคน
นั่งทุกข์ทน ทรมานใต้แสนจันทร์

แม้อยากลืมเรื่องราวที่เลวร้าย
เจ็บมากมาย ไม่ใครรู้ใจฉัน
พยายามข่มใจอยู่ทุกวัน
ก็แ่ค่ฝันที่เลวร้ายที่ผ่านมา

แม้วันนี้ยังไม่อาจลืมเธอได้
แต่สุดท้ายต้องมีสักวันหนา
ที่จะลืมเรื่องทุกข์ใจที่ผ่านมา
พร้อมก้าวหน้าเผชิญกับวันต่อไป...

ในคืนที่เธอเหงา..และเหงา
เศร้าและเศร้ากระทั่งในฝัน
ดูดาวในห้วงท่ามแสงจันทร์
เหมือนสายตาใครคนนั้นที่หายไป

ยิ่งซ้ำเศร้าเศร้า..และเศร้า
ฉันผ่านมาเห็นเข้าเลยเศร้าใกล้ใกล้
ฉันชายคนนี้ก็เหงาเศร้าใจ
แต่ไม่คิดแทนใครคนนั้นของเธอ

เพียงแต่หวานซึ้งในบทกลอน
เว้าวอนให้ใจนี้หลงเพ้อ
คล้ายภาพวาดของใครนะเออ
อ๋อ..เดอะสตาร์ดี้ไนท์

ของวินเซน  แวนโก๊ะนั้นเล่า
ที่เราเห็นสวยเป็นไหนไหน
ในกลอนดั่งซ่อนภาพงามวิไล
หลงใจหลงกลอนครวญละเมอ

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_132.gif)

dokkrajaiw