ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

รู้ไหมว่าบางทีเวลาก็ไม่ช่วยอะไร  

กาลและทาม เขาทั้งสองเป็นคนรักกัน เรียกได้ว่าเป็นคู่รักที่ใครเห็นก็พานกันอิจฉา พวกเขาทั้งสองสัญญากันไว้ว่าเมื่อเรียนจบทั้งคู่จะแต่งงานและมีครอบครัวด้วยกัน

เมื่อเรียนจบ
ทาม ชายหนุ่มจำเป็นต้องย้ายบ้านอย่างกะทันหัน ความรีบร้อนเพราะการเร่งเร้าของทางบ้าน ทำให้โทรศัพท์มือถือของเขาตกจากกระเป๋าอย่างไม่รู้ตัว

ขณะที่ กาล กำลังเดินซื้อของอยู่กับแม่ จู่ ๆ ก็มีขโมยกระชากกระเป๋าของเธอไป  กาล วิ่งตามขโมยคนนั้นอย่างไม่ลดละมีหรือเธอจะปล่อยให้ของรักของหวงที่อยู่ในกระเป๋าใบนั้นหายไปอย่างไร้เยื้อใย แต่ก็โชคร้ายของเธอที่เจ้าขโมยมันปากระเป๋าของลงแม่น้ำที่วิ่งผ่านอย่างไม่เสียดายแล้วเผ่นหนีไป

ทามควานหาโทรศัพท์เพื่อโทรหากาลแต่ก็พบกับความว่างเปล่า โทรศัพท์เขาหายไป แต่ทำไมเขาจะโทรหาเธอไม่ได้ในเมื่อเขาจำเบอร์กาลได้ขึ้นใจ  เพียงแต่ว่าทำไมเบอร์ของกาลติดต่อไม่ได้

กาลกลับบ้านอย่างหงุดหงิงใจ เขาคว้าโทรศัพท์เครื่องใหม่โทรหาทาม เพื่อระบายความแค้นที่จับหัวขโมยไม่ได้ แต่ทำไมทามถึงไม่รับโทรศัพท์ กาลพยายามโทรหาทามเป็นร้อยสายแต่ไม่มีวี่แววว่าทามจะรับเลย เธอต่อสายหาทามจนกระทั่งโทรศัพท์ของเขาดับไป

ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์

กาลจำเป็นต้องย้ายบ้านเพื่อธุรกิจของพ่อ

วันต่อมาด้วยความคิดถึงทามมาหากาลที่บ้านแต่ก็พบกับเจ้าของบ้านคนใหม่ เขามาช้าไป แค่วันเดียว แค่วันเดียวเท่านั้น น้ำตาไหลออกจากดวงตาเศร้า ๆ ของเขา

หรือเขากับเธอจะไม่มีวันพบกันอีก

เวลาผ่านไป  4 ปี

วันนี้เป็นวันเกิดของกาล ทามลุกขึ้นตักบาตรทั้งแต่เช้าหวังว่าอีกฝ่ายก็คงทำเหมือนกัน เขาอยากตักบาตรร่วมกับเธอ

ทำบุญแล้ว จิตใจยังไม่คลายเศร้าหรือโยม
ครับหลวงพ่อ ผมต้องพรากจากคนรัก ผมคิดถึงเธอ
อาตมาคิดว่าโยมที่เป็นคนรักก็คงเป็นเหมือนกัน
ผมยอมให้เธอลืมผมถ้าเธอต้องเจ็บปวด และเศร้าใจเหมือนผมครับหลวงพ่อ

ฝ่ายของกาล
กาลตักบาตรเสร็จก็เดินเข้าบ้านไป เธอยังคิดถึงชายหนุ่มทุกลมหายใจ

กาลเธอยังไม่ลืมพี่ทามอีกหรือไง
ฉันยังรักเขาเหมือนเดิม
แต่เขายังรักเธออยู่รึเปล่าใครจะไปรู้
นั้นนะสิ             กาลน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว
แต่ฉันจะรอเขา
ฉันถามแกจริง ๆ เถอะถ้าวันนึงแกได้พบกับพี่ทามอีกแต่เขาความจำเสื่อมเธอจะทำยังไง
ฉันจะไม่ยอมให้เขาความจำเสื่อมแล้วลืมฉัน ฉันเองก็จะไม่ลืมเขาเช่นกัน ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บปวดฉันก็จะหวัง


รู้อะไรไหมตอนนี้เวลาผ่านไป อีก 5 ปีทั้งสองก็ยังไม่มีการติดต่อใด ๆ ทั้งสิ้น เสียงที่เคยได้ยิน ท่าทางและรอยยิ้มของอีกฝ่ายทั้งสองยังเฝ้ารอ และไม่คิดจะหันมองใคร นอกจากคนที่เขาเคยรักเมื่อ 9 ปีที่แล้ว


คุณเคยรักใครแบบนี้รึเปล่า

รักแบบไม่หันมองใครใจทั้งดวงมอบให้เขา
รักด้วยใจจริง
รักแม้ว่าอีกฝ่ายจะไกลแสนไกล

ความรักที่บริสุทธิ์ของทั้งสองฝ่าย
ความอดทนที่ต้องรอคอยอย่างมีความหวัง
สายใยเส้นหนาที่เชื่อมโยงใจสองใจ

คุณอยากให้พวกเขาพบกันไหม






วันที่ 14 เมษายน 2532
มีจดหมายถึงทามและกาล
รู้ไหมมันคือจดหมายอะไร

ฟ้าเห็นใจในความรักของเขาเหมือนกับพวกคุณ

ขอเชิญเพื่อนนักศึกษาวิทยาลัย m รุ่นที่ 4 ทุกคนรวมงานเลี้ยงรุ่นที่จะจัดขึ้นในวันที่ 20 เมษายน 2532 หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเพื่อนนักศึกษาทุกคนจะมาพบปะพูดคุยและร่วมฉลองงานเลี้ยงรุ่นในครั้งนี้