พิมพ์หน้านี้ - โศก

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนอกหัก => ข้อความที่เริ่มโดย: กริชอักษร ที่ 28 มกราคม 2010, 01:41:AM



หัวข้อ: โศก
เริ่มหัวข้อโดย: กริชอักษร ที่ 28 มกราคม 2010, 01:41:AM


ไม่รู้ทำไมชอบกลอนโศกกลอนอกหัก
ชอบช้ำนักรักร้าวและเศร้าหมอง
ทุกห้องใจมีไอทุกข์มาจับจอง
เหงาครอบครองนองน้ำตาพาชื่นใจ
เพราะความเศร้าทำให้เรานั้นได้คิด
เห็นชีวิตถูกผิดไม่หลงไหล
ต้องขอบคุณงามงามความช้ำใจ
ที่มอบประสบการณ์ให้ตรงใจจริง
บางครั้งที่น้ำตาบ่ารินไหล
นอนร้องไห้คล้ายผีที่เข้าสิง
นั่นคือยารักษาชีวิตจริง
ให้คนโดนทิ้งยิ่งแข็งแรงแกร่งกว่าเดิม


หัวข้อ: Re: โศก
เริ่มหัวข้อโดย: กริชอักษร ที่ 12 มีนาคม 2010, 11:07:AM
โศก...สบัด

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_001.jpg)

หลงรักเขาน้อยหรือเขาให้เจ้ารัก
ดวงใจปักรักไม่ถอน
มีน้ำตาคราเปียกปอน
ต้องเก็บซ่อนนอนช้ำตรม(คุลาซ่อนลูก)
โอ้อกร้าวหนาวทรวง
ขมขื่นโซโลเล
โทรมรักลวงบ่วงกล
ร้าวระทมซมซาน(ม้าลำพอง)
เจ้าโฉมงามจะกล่าวเปรียบ
ประดุจเทียบครุฑเหินหาว
สง่างามทุกคราคราว
ดูดั่งราวครุฑาทอง(นกกางปีก)
เพราะเหตุนี้จึงช้ำเดาะ
ดวงพักตร์ผ่องต้องฤดี
หน้าชวนมองนองน้ำตา
ต้องเตือนใจไม่หม่นหมอง(งูกินหาง)

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_001.jpg)


หัวข้อ: Re: โศก
เริ่มหัวข้อโดย: กริชอักษร ที่ 25 เมษายน 2010, 10:45:PM
ที่เคยเข้าใจว่าเรานั้นยังไกลห่าง
พึ่งเข้าใจทุกอย่างในวันนี้
ระยะระหว่างเรายังเท่าเดิมทุกที
ที่คิดว่าใกล้ลงมานี้ก็เพราะใจฉันเอง

แล้ววันหนึ่งก็ยิ่งไกลห่าง
ทุกๆอย่างมีเขาขั้นกลางไว้
จากเดิมทีที่เห็นเธอรำไร
ฉันมองไม่เห็นอะไรในเธออีกเลย

ตอนนี้ฉันเริ่มสับสน
เริ่มวกวนค้นหาใจข้าเอ๋ย
เจ้านั้นหายไปไหนใจข้าเอย
กลับมาหาข้าเหมือนเคยเลยนะใจ

ใจเขาไปไกลแล้วหนอ
เหลือแต่เพียงความหล่อที่ยังไม่ไปไหน
ยังวนเวียนให้ฉันช้ำอยู่ร่ำไป
จะต้องลืมอย่างไรเมื่อยังไม่จากกัน








หัวข้อ: Re: โศก
เริ่มหัวข้อโดย: กริชอักษร ที่ 15 พฤษภาคม 2010, 05:57:AM
นานแล้วไม่ได้ครวญครางตามทางฝัน
เพราะว่าฉันนั้นร้างห่างเธอหนอ
จิตใจฉันนั้นจึงดีมีสุขพอ
ไม่ต้องรอแอบมองแอบจ้องใคร

แต่เวลามันก็ผ่านผันมาอีก
เกินจะหลีกปลีกไปที่ไหนได้
คงต้องกลับวังวนคนช้ำใจ
ไม่เป็นไรเดี๋ยวก็ไปจากกัน

เจอครั้งนี้เจ็บปวดแสนรวดร้าว
แต่คงเบากว่าเมื่อเราไม่อาจฝัน
เจอก็เจ็บจากก็แปลบแสบพอกัน
ไม่มีวันที่ฉันเป็นสุขเลย

จึงต้องมาครวญครางอย่างปวดร้อน
ไม่อาจถอนภาพฝันนั้นเฉยๆ
มันย้ำชัดไม่อาจสลัดให้หลุดเลย
คงต้องใช้น้ำตาอย่างเคยให้ผ่อนคลาย


หัวข้อ: Re: โศก
เริ่มหัวข้อโดย: กริชอักษร ที่ 10 มิถุนายน 2010, 05:18:AM
ฉันเชื่อนายทั้งหัวใจทุกๆอย่าง
ไม่เลืองรางสร้างเสริมเพิ่มอย่างหนา
นายให้เขาเฝ้าเอาใจตลอดมา
และเหมือนว่าจะเป็นตลอดไป

ฉันไม่แค่เชื่อหัวใจนายเท่านั้น
ฉันเชื่อมั่นรักเขามาแต่ไหน
เขาก็รักคนของเขาอยู่ร่ำไป
ส่วนตัวนายจะเป็นได้แค่สำรอง

ใจของฉันเชื่อมั่นเป็นที่สุด
รักแรกหยุดที่นายไม่มีสอง
แต่ไม่อาจได้ใจนายแม้สำรอง
ได้แค่ลองเจ็บเล่นเป็นประจำ