พิมพ์หน้านี้ - ....ขอทาน....

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: grednaka ที่ 22 มกราคม 2010, 04:07:PM



หัวข้อ: ....ขอทาน....
เริ่มหัวข้อโดย: grednaka ที่ 22 มกราคม 2010, 04:07:PM
--


หัวข้อ: Re: ....ขอทาน....
เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 22 มกราคม 2010, 05:30:PM
ช่วยทำบุญทำทานท่านเจ้าขา
โปรดเมตตาสักนิดคิดสงสาร
ข้าวสักเม็ดไม่มีเหลือแต่เมื่อวาน
ขออาหารยาไส้อยู่ใช้กรรม



หัวข้อ: Re: ....ขอทาน....
เริ่มหัวข้อโดย: อักษรศิลป์ ที่ 22 มกราคม 2010, 06:28:PM
@..คนมีกินมีมากไปใช้ไม่หมด
คนที่อดไม่เคยชิมรสอิ่มหนำ
แม้นขอทานรูปชั่วผิวตัวดำ
แต่ศีลธรรมยังมากพอจึงขอกิน

@..บางคนมีพอกินแต่สิ้นคิด
กลับหลงผิดลักเขาเอาทรัพย์สิน
เกิดละโมบโลภมุ่งนุ่งประทิน
ใช้ชีวินประดับแต่งแข่งกันรวย

@..ด้วยจนทรัพย์ขอทานไปใช่เรื่องผิด
ดีกว่าคิดปล้นเขาเอาฉกฉวย
เกิดมาจนไม่ย่นย่อท้อระทวย
สู้ไปด้วยใจแกร่งแม้แรงเบา

@..เป็นขอทานยากจนคนรังเกียจ
ไม่คิดเบียดเบียนใจของใครเขา
ใครมีเศษเงินเหลือจุนเจือเรา
ก็รับเอาไหว้ไปด้วยใจจริง




หัวข้อ: Re: ....ขอทาน....
เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 22 มกราคม 2010, 07:19:PM
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_028.gif)
๐ เธอยัดเยียดกะลาดุจฆ่าฉัน
ถือแทนขันยามภักดิ์รักผู้หญิง
โจทย์รายแรกคือเธอที่เผลออิง
คุกเข่านิ่งเว้าวอนอ้อนรักเธอ

๐ ไม่มีเศษใจโยนลงโดนขัน
กะลาพลันเวิ้งว้างอย่างเสมอ
ชูยื่นในสายตาคราได้เจอ
แล้วต้องเก้อเหมือนเดิมและเพิ่มช้ำ

๐ เธอให้สิทธิ์ฉันแค่แลตาจ้อง
ครั้นเหลียวมองก็เจอเธอเหยียบย่ำ
เข้าใกล้เธอทีไรไยมีกรรม
นัยน์เธอย้ำสมเพชเวทนา

๐ ขอหัวใจไม่ได้อายแทบแทรก-
รอยดินแยกซ่อนทุกข์ที่รุกล่า
ยอมขาดทุนตัดพ้อต่อกะลา
ขอหางตาก็ได้หมายเศษนิด..

emo_12

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_028.gif)
 



หัวข้อ: Re: ....ขอทาน....
เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 22 มกราคม 2010, 09:07:PM
เห็นซอมซ่อมอซออย่าล้อเล่น
ใครที่เป็นนักเขียนเคยเรียนร่ำ
หนึ่งคำนับรับรู้อยู่ประจำ
ไม่ชอบคำว่าสมเพชหรือเมตตา

คนอย่างนั้นทำอะไรก็ย่อมได้
อาจลากไส้ให้ใครชมนะผมว่า
มากอำนาจนั้นหรือคือเงินตรา
แต่อย่ามาพร้อมคำหมิ่นไม่ยินดี emo_09 emo_09


             dokkrajaiw


หัวข้อ: Re: ....ขอทาน....
เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 22 มกราคม 2010, 10:23:PM
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_002.gif)

๐ เกล็ดนาคาเขียนกลอนสะท้อนสื่อ
งามลายสือชวนตรึกลึกคุณค่า
อวลด้วยคำเริงร่ายฉายมายา
ล้วนภาษากวีที่สมบูรณ์

๐ บรรยายคำตามภาพฉาบความคิด
แต้มประดิษฐ์อักษรกลอนมิสูญ
รังสรรค์คำที่เห็นเน้นเกื้อกูล
จึงควรคูณคะแนนแทนติติง..

emo_12

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_002.gif)

..บวก ๑ ให้น้องเกล็ดนาคาคนเก่ง..
..ในข้อหากลอนงาม สร้างสรรค์งานกวีจ้า..

emo_12


หัวข้อ: Re: ....ขอทาน....
เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 23 มกราคม 2010, 12:28:AM
ขอทานเฒ่าเช้าตรู่นั่งคู้คุด
ชีวิตสุดอนาถขาดอาหาร
มิใช่หมิ่นเพราะเห็นเป็นขอทาน
แต่สงสารเพราะยายแก่เท่าแม่เรา

เห็นทุกวันหวั่นใจได้แต่คิด
ว่าชีวิตวัยชราช่างน่าเศร้า
ลูกหลานหนีลี้ไกลไม่เห็นเงา
เพียงยายเฒ่าขอทานอย่างเดียวดาย

จึงมอบเศษเงินเหรียญที่มีอยู๋
ยายก็คู้ชูมือประนมไหว้
ช่างเป็นภาพที่หดหู่เกินบรรยาย
ฉากสุดท้ายเป็นอย่างไรใครจะแคร์

ภาพยายเฒ่าขอทานย้ำเตือนจิต
หวนให้คิดคำนึงนึกถึงแม่
ตอนนี้มีใครเล่าเฝ้าดูแล
ท่านก็แก่อยู่ที่บ้านเนิ่นนานปี

อยากจะกลับไปบ้านไปกอดแม่
คอยดูแลห่วงใยไม่หน่ายหนี
คิดถึงแม่เปี่ยมล้นท้นฤดี
รอวันที่ได้กลับไปกราบแม่เอย......

(เป็นเรื่องที่ผม รู้สึกอย่างนี้จริงๆ)















หัวข้อ: Re: ....ขอทาน....
เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 23 มกราคม 2010, 12:01:PM
([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_028.gif[/url])
๐ เธอยัดเยียดกะลาดุจฆ่าฉัน
ถือแทนขันยามภักดิ์รักผู้หญิง
โจทย์รายแรกคือเธอที่เผลออิง
คุกเข่านิ่งเว้าวอนอ้อนรักเธอ

๐ ไม่มีเศษใจโยนลงโดนขัน
กะลาพลันเวิ้งว้างอย่างเสมอ
ชูยื่นในสายตาคราได้เจอ
แล้วต้องเก้อเหมือนเดิมและเพิ่มช้ำ

๐ เธอให้สิทธิ์ฉันแค่แลตาจ้อง
ครั้นเหลียวมองก็เจอเธอเหยียบย่ำ
เข้าใกล้เธอทีไรไยมีกรรม
นัยน์เธอย้ำสมเพชเวทนา

๐ ขอหัวใจไม่ได้อายแทบแทรก-
รอยดินแยกซ่อนทุกข์ที่รุกล่า
ยอมขาดทุนตัดพ้อต่อกะลา
ขอหางตาก็ได้หมายเศษนิด..

emo_12

([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_028.gif[/url])


เป็นขอทานเข้าขั้นบรรดาศักดิ์
ขอทานรักขอเศษเมตตาจิต
ไม่ขอทรัพย์สินใดในชีวิต
ขอเพียงสิทธิ์คิดถึงก็ซึ้งใจ

มิได้อ้อนวอนใครเขาไปทั่ว
ขอพันพัวเพียงหนึ่งซึ่งหลงใหล
เป็นคำขอจากจินต์คนสิ้นไร้
วานอย่าได้ให้หวังต้องพังภินท์


หัวข้อ: Re: ....ขอทาน....
เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 23 มกราคม 2010, 01:40:PM
มิหวังเจ้ารักตอบ..ดอกที่รัก
ขอเพียงภักดิ์ข้างเดียว..เกี่ยวใจสิ้น
เพียงหยดน้อย..กลอยกวาด..หยาดลงดิน
ตามน้ำใจยุพิณ..จะรินมา

คนอดอยาก..กระหาย..กลิ่นอายรัก
หมายเพียงพัก สูงมิใฝ่..ให้เกินหน้า
อย่ากระชาก..คนช้ำ..คว่ำกะลา
นั่นหมายหนึ่ง..ชีวา..จะม้วยมรณ์
([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_055.gif[/url])



คือบทบาทมาดหมายแห่งชายเฒ่า
คล้ายกับเราหรือไรนึกไถ่ถอน
เหลืออนาถวาสนาอนาทร
มากล่อมกลอนกล่อมใจใครจะฟัง

ในซอกมืดมุมหนึ่งเข้าพึ่งพัก
เป็นสำนักอาศัยไร้เบื้องหลัง
ชะตาอันยากล้ำเพียงลำพัง
ได้ใบบังพึ่งพากะลาตน

จากเศษทานของใครที่ใจบุญ
ช่วยอุดหนุนเติมค่าผลาผล
ต่อพรุ่งนี้มิหวังได้สบายตน
แต่เพียงพ้นหิวโหย..นี่ดีแล้ว

น้ำตาหลั่งครั้งคิดชีวิตนี้
จะเด่นดีอย่างไรคงไม่แคล้ว
จะพรากจากสิ่งสรรอันเพริดแพร้ว
ที่มีแล้วดอกนั่น..ในวันหนึ่ง

แล้วชะตาที่เห็นเป็นดั่งเรา
มิโศกเศร้าจากไกลไห้หวนถึง
คงเพียงภาพฉาบตราให้คนึง
ใครจะซึ้งเศร้าหนอ..แค่ขอทาน emo_33 emo_33 emo_33



หัวข้อ: Re: ....ขอทาน....
เริ่มหัวข้อโดย: ว.วาดภาพ ที่ 23 มกราคม 2010, 06:15:PM
(http://www.ruendham.com/admin/photo/GG0000112.jpg)





ขอทานกิน  ดิ้นสู้  เพื่ออยู่รอด
ตามืดบอด  กอดกะลา  น่าสงสาร
คนผ่านไป  ใครมา  พาให้ทาน
น้ำอ้อยตาล  หวานชื่น  ยื่นให้กิน

ทั้งผู้แก่  แม่ชรา  ทารกน้อย
ตาเศร้าสร้อย  หงอยเหงา  เฝ้าถวิล
อยากเอื้อนเอ่ย  เผยไป  ในดวงจินต์
บอกให้ยิน  ถึงความ  ตามจริงควร

"ฉันมิใช่  ขอทาน  ร้านตลาด
แต่มิอาจ  เผยไป  ใคร่ชี้ชวน
ด้วยเพราะมัน  นั้งมอง  จ้องตีตรวน
หากใครรวน  ป่วนปั่น  ลูกฉันตาย

มันบังคับ  จับพา  มาขอทาน
ใช้ลูกหลาน  เป็นเหยื่อ  เพื่อจุดหมาย
เพียงเพราะเงิน  ที่มิต้อง  ลงแรงกาย
ใช้ใยสาย  ความผูกพัน  นั้นเป็นทุน

อยากร้องบอก  ออกไป  ให้ช่วยที
แต่รู้ดี  มิมีทาง  อย่างคิดคุ้น
จึงต้องยอม  น้อมรับทาน  การทารุณ
น้ำใจจุน  อุ่นอาทร  คนจรมา"




หัวข้อ: Re: ....ขอทาน....
เริ่มหัวข้อโดย: สุภาพบุรุษทรชน ที่ 23 มกราคม 2010, 08:15:PM


ขอทาน สะพานลอย นั่งนบน้อย คอยคำนับ
เฉิดฉาย สายลมจับ ตะวันลับ พยับฝน

เสียงเพรียก ร้องเรียกหา โปรดเมตตา สักคราหน
ขอแค่ แต่ละคน จงบันดล ให้พ้นวัน

อาจเห็น เป็นไร้ค่า ต่างศรัทธา วาจาสรรค์
หลากหลาย สายสัมพันธ์ ที่กีดกัน ของชั้นชน

..............................................
emo_62


.....ยาจก, ยาจนก   [จก, จะนก] น. คนขอทาน. (ป., ส.).

.....วนิพก   [วะนิบพก, วะนิพก] น. คนขอทานโดยร้องเพลงหรือดีดสีตีเป่า
   ให้ฟัง, ใช้ว่า วณิพก หรือ วันนิพก ก็มี. (ป. วนิพฺพก).

.....สำหรับผมแล้วการให้ทำให้มีความสุขทั้งผู้ให้และผู้รับ...เคยมีคนมาขอเงินบอกว่าไม่มีค่ารถกลับบ้านผมก็ให้ไป แต่เพื่อนผมต่อว่าผมใหญ่เลยว่าไม่รู้หรือไงว่าเขามาหลอกเอาเงินจากเรา...หุหุ เพื่อนมันเดินตามคนนั้นไปก็เห็นเขาไปขอเงินคนอื่นอีก...เพื่อนโกรธใหญ่เลย เพื่อนถามผมว่าแล้วไม่โกรธเหรอที่โดนหลอกเอาเงิน...ผมบอกเพื่อนว่าไม่โกรธ หรอก เพราะผมให้ ผมไม่ได้คิดอะไร ให้แล้วสบายใจ ไม่ใช่มาทุกข์ใจ...เขามีเจตนาไม่ดีหลอกลวงคนอื่น เดี๋ยวเขาก็ได้รับผลที่เขาทำเอง.

......อาจเป็นความคิดเห็นของผมเอง...อาจจะไม่ถูกต้องกับคนอื่นก็ขออถัยด้วย...สุขจากการให้..ทุกข์จากการหา..หุหุ.

.....ขอขอบคุณ..น้องเกล็ดนาคาที่มาเขย่าศรัทธา...ของทุกคน emo_95


หัวข้อ: Re: ....ขอทาน....
เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 28 มกราคม 2010, 04:09:PM
หากว่าเรามีใจให้เพื่อหวัง
เราก็ยังมินับว่าเป็นผู้ให้
ให้เพื่อหวังสิ่งตอบแทนจากใครใคร
เราเป็นได้แค่เพียงผู้ลงทุน


(การลงทุนมักต้องการผลตอบแทนเสมอ)
 emo_94 emo_94