|
หัวข้อ: คำตอบ...ที่ลืมไม่ลง เริ่มหัวข้อโดย: my smile ที่ 22 มกราคม 2010, 01:30:PM เคยถามตัวเองหลายร้อยหน ทำไมชอบทนกับความเจ็บปวดอยู่เรื่อย ถามตัวเองทำไมไม่เคยเหนื่อย ถามตัวเองว่าเจ็บพอหรือยัง คำตอบจากคำถามเหล่านั้น ทำไมฉันต้องคิดมากหาความหมาย ความสุขที่มาจากเส้นทางที่เดียวดาย กับมากมายปัญหาทิ่มแทงใจ ยังคิดกับตัวเองอยู่เสมอ ฉันต้องเจอเรื่องแบบนี้อีกนานไหม ความทรมานที่ถาโถมจิตใจ กับเยื่อใยที่ไม่เคยให้มา น้ำตาที่เคยมีให้ กับเวลาที่เสียไปฉันไม่เคยทวงหา แต่สำหรับความรักที่ไม่เคยได้กลับมา มักเสียน้ำตาเวลาคิดถึงมัน พยายามลืมความรู้สึกนี้ให้ได้ แต่ไม่ง่ายดายพ่ายมันทุกครั้ง เจ็บเท่าไรจำซะบ้างพอหรือยัง ใจพังพังพอเถอะหยุดซักที หยุดซะเถอะหยุดคิดที่จะทำร้าย แม้ไม่ใช่ร่างกายแต่มันก็เจ็บกว่า ความรักลุ่มหลงเป็นเพียงมายา คิดซะว่าทำเพื่อหัวใจตัวเอง emo_100 หัวข้อ: Re: คำตอบ...ที่ลืมไม่ลง เริ่มหัวข้อโดย: ท้องฟ้าสีชมพู ที่ 24 มกราคม 2010, 12:36:AM เมื่อความรัก ที่มี มันห่างหาย
คำสุดท้าย ก่อนจากไป ทำเจ็บเหงา เมื่อคำว่า ไม่รัก มาจบเรา จึงต้องเศร้า คำว่าเรา ต้องจบกัน พยายาม ลืมให้ได้ ความรู้สึก แต่มันฝัง หยั่งรากลึก ในใจฉัน เมื่อความรัก ผ่านเวลา และคืนวัน คำลานั้น ทำอย่างไร จึงจะลืม ................... หัวข้อ: Re: คำตอบ...ที่ลืมไม่ลง เริ่มหัวข้อโดย: ตัวฉัน* ที่ 24 มกราคม 2010, 09:36:AM รักนั้นเหมือน สายลม ที่ผ่านมา สุขอุรา อยู่ได้ เพียงไม่นาน ที่สัญญา จะรัก ตลอดกาล ผ่านมานาน เธอนั้น ไม่มีใจ มีแต่ฉัน เฝ้ารอ ถึงความรัก ที่เหหัก เเปรเปลี่ยน แตกต่างไป ทำให้ใจ ของฉัน ร้าวทรวงใน แล้วทำไม ถึงได้ ไม่ลืมเธอ อาจเป็นเพราะ แต่ก่อน เคยดีด้วย คำสลวย ที่ให้ ตรึกเสมอ นี่แหระหนา ความรัก ที่ละเมอ ที่คอยเพ้อ จากไป ไม่กลับมา emo_111 emo_111 emo_111 |