พิมพ์หน้านี้ - ทิ้งทุกข์

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: แก้วประภัสสร ที่ 19 มกราคม 2010, 05:23:PM



หัวข้อ: ทิ้งทุกข์
เริ่มหัวข้อโดย: แก้วประภัสสร ที่ 19 มกราคม 2010, 05:23:PM
 emo_84
น้องใหม่ เทสๆๆ อิ


เห็นความทุกข์เหมือนเงาเฝ้าตามติด
ดำมืดมิดปิดทางสว่างไสว
ทุกก้าวย่างคอยตามอยู่ร่ำไป
เพราะอะไรไม่พ้นทนทุกข์ตรม
 
จะมัวทุกข์ทำไมให้เราเศร้า
ดูเหี่ยวเฉาห่างโชคโศกขื่นขม
หม่นหมองไหม้อาภัพจับจ่อมจม
ทุกข์ระทมตามต้อยทุกรอยทาง
 
เห็นเงาทุกข์ยิ่งทุกข์สนุกไหม
แล้วทำไมไม่ค่อยคอยขัดขวาง
แค่หยุดทุกข์หยุดคิดปล่อยจิตวาง
เริ่มสะสางหนักเบาเราต้องทน
 
ยิ้มเข้าไว้แม้ว่าจะสาหัส
ค่อยขจัดปัญหาอย่าสับสน
สมาธิสติพาอย่ากังวล
ย่อมหลุดพ้นห่างทุกข์สุขเข้าแทน
 
แก้วประภัสสร
18 /01 /10


หัวข้อ: Re: ทิ้งทุกข์
เริ่มหัวข้อโดย: sakol ที่ 19 มกราคม 2010, 08:49:PM
โยนทุกข์ทิ้ง อิงสุข สนุกเถิด
แล้วชูเชิด กัลยา พาควงแขน
หากหลงเงา เหงาเงียบ เยียบเย็นแทน
นี่คือแผนปลอบจิตมิตรกลอนไทย

มากลั่นกรองลองเขียนมาเลียนแบบ
มาอิงแอบ แบบแก้วฯ แววสดใส
ไม่หน้าดำ คร่ำเตรียด ซีเรียสใคร
ยิ้มละไม อ่อนหวาน สานไมตรี.... emo_55 emo_28 emo_46



หัวข้อ: Re: ทิ้งทุกข์
เริ่มหัวข้อโดย: กิ่งโศก ที่ 19 มกราคม 2010, 09:16:PM
ทุกข์แบกถมแบกทิ้ง.....ถ่วงบน หลังนอ
โยนหลุดฉุดบ่าจน......ไหล่ค้าง
ตัวปลิวเปล่าเซปน.....เปะปะ
หวนอยากยกเทินบ้าง....ไม่งั้นโหวงเหวง..อิอิอ

มาขอแบกทุกข์สักนิดนะครับ emo_89


หัวข้อ: Re: ทิ้งทุกข์
เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 19 มกราคม 2010, 09:55:PM
ทุกข์ทำไมให้ใจถูกไฟเผา
เสียใจเปล่าเศร้าซึมลืมสุขสันต์
โยนทิ้งทุกข์ปลุกใจให้ตื่นพลัน
เปลี่ยนนรกเป็นสวรรค์ในเรือนใจ

 emo_100


หัวข้อ: Re: ทิ้งทุกข์
เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 19 มกราคม 2010, 10:15:PM
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_008.gif)
๐ หากทิ้งทุกข์ลงได้ดังใครว่า
ทุกชีวาบนโลกเปลื้องโศกได้
คงสำเร็จอรหันต์กันทุกวัย
โลกคงไร้มิจฉาฝ่าพ้นกรรม

๐ ค่อยค่อยทิ้งเล็กน้อยแต่บ่อยไว้
ผลักจากใจช้าช้าอย่าพึ่งขำ
เมื่อใดชินเดี๋ยวก็หัวร่อนำ
หน้าเคร่งคร่ำเดี๋ยวได้ถูกป้ายยิ้ม..

emo_12

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_008.gif)


หัวข้อ: Re: ทิ้งทุกข์
เริ่มหัวข้อโดย: gizon ที่ 20 มกราคม 2010, 01:04:AM
ทอดทิ้งทุกข์ที่ทำให้ช้ำชอก
ปลดปลิดปอกปล่อยไปไม่ทุกข์เข็น
ยิ้มแย้มยินยอมยามเศร้าลำเค็ญ
วางว่างเว้นหวั่นไหวไว้ไกลตัว

ลดละเลิกลบล้างให้จางหาย
ก่อเกิดกายกล้าแกร่งแข่งความชั่ว
บดเบียดบี้บีบบั่นอย่างหวั่นกลัว
ไม่เมามัวหมุกมุ่นกรุ่นอบาย

                                                               (http://add.klonthaiclub.com/images/28314_marsss7_e0o5i18276.gif)


หัวข้อ: Re: ทิ้งทุกข์
เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 20 มกราคม 2010, 09:17:AM
ทุกข์ก็เหมือนขยะ ทำไมนะเรายังเก็บไว้
โยนทิ้งมันก็ไม่ไป สงสัยเราเป็นแมลงวัน

คุ้ยกิเลสตัณหา  ในกองขยะทุกข์นั่น
วังวนแห่งความจาบัลย์  ผูกพันบั่นทอนจนตาย
 
 emo_108 emo_82 emo_115


หัวข้อ: Re: ทิ้งทุกข์
เริ่มหัวข้อโดย: แก้วประภัสสร ที่ 20 มกราคม 2010, 11:34:AM
ทุกข์แบกถมแบกทิ้ง.....ถ่วงบน หลังนอ
โยนหลุดฉุดบ่าจน......ไหล่ค้าง
ตัวปลิวเปล่าเซปน.....เปะปะ
หวนอยากยกเทินบ้าง....ไม่งั้นโหวงเหวง..อิอิอ

มาขอแบกทุกข์สักนิดนะครับ emo_89

 emo_60
test  emo_116


หัวข้อ: Re: ทิ้งทุกข์
เริ่มหัวข้อโดย: จ้อง เจรียงคำ ที่ 20 มกราคม 2010, 12:40:PM
([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_008.gif[/url])
๐ หากทิ้งทุกข์ลงได้ดังใครว่า
ทุกชีวาบนโลกเปลื้องโศกได้
คงสำเร็จอรหันต์กันทุกวัย
โลกคงไร้มิจฉาฝ่าพ้นกรรม

๐ ค่อยค่อยทิ้งเล็กน้อยแต่บ่อยไว้
ผลักจากใจช้าช้าอย่าพึ่งขำ
เมื่อใดชินเดี๋ยวก็หัวร่อนำ
หน้าเคร่งคร่ำเดี๋ยวได้ถูกป้ายยิ้ม..

emo_12

([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_008.gif[/url])


แรกแรกเริ่มเติมแรงจิต..เพียงคิดว่า
ทุกข์ที่ถาโถมแด..แค่หยุมหยิม
ปลุกใจเร้าเข้าขับประทับพิมพ์
เมื่อใจอิ่มเปิดอ้า..ท้าทุกข์แทน

ใจที่พร้อมยอมปล่อย..ค่อยค่อยละ
นานนานจะบางตา..ไม่หนาแน่น
เมื่อเข้าถึงทุกข์ทน..จนเห็นแกน
ก็สุดแสนง่ายจริง..จะทิ้งทุกข์……..


หัวข้อ: Re: ทิ้งทุกข์
เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 20 มกราคม 2010, 01:44:PM
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_008.gif)
๐ หากทิ้งทุกข์ลงได้ดังใครว่า
ทุกชีวาบนโลกเปลื้องโศกได้
คงสำเร็จอรหันต์กันทุกวัย
โลกคงไร้มิจฉาฝ่าพ้นกรรม

๐ ค่อยค่อยทิ้งเล็กน้อยแต่บ่อยไว้
ผลักจากใจช้าช้าอย่าพึ่งขำ
เมื่อใดชินเดี๋ยวก็หัวร่อนำ
หน้าเคร่งคร่ำเดี๋ยวได้ถูกป้ายยิ้ม..(ระนาดเอก)

emo_12

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_008.gif)


แรกแรกเริ่มเติมแรงจิต..เพียงคิดว่า
ทุกข์ที่ถาโถมแด..แค่หยุมหยิม
ปลุกใจเร้าเข้าขับประทับพิมพ์
เมื่อใจอิ่มเปิดอ้า..ท้าทุกข์แทน

ใจที่พร้อมยอมปล่อย..ค่อยค่อยละ
นานนานจะบางตา..ไม่หนาแน่น
เมื่อเข้าถึงทุกข์ทน..จนเห็นแกน
ก็สุดแสนง่ายจริง..จะทิ้งทุกข์..(R-TY)

emo_40


(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_002.gif)
๐ ทิ้งก็คือปล่อยวางใจว่างเปล่า
ไม่แข็งกร้าวทิฐิก็ผลิสุข
พยายามยิ้มบ่อยค่อยค่อยรุก
จิตควรขลุกแสงสีที่ดีงาม

๐ เก็บแต่สิ่งพัฒนาอารมณ์สุข
พร้อมสนุกผจญผลอร่าม
มองให้ไกลสุดหล้าใต้ฟ้าคราม
อิงนิยามสร้างสรรค์ปันให้ชน..(ระนาดเอก)

emo_12

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_002.gif)


หัวข้อ: Re: ทิ้งทุกข์
เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 31 มกราคม 2010, 04:03:AM
(http://www.formumandme.com/pic_upload/pic_no_1351__2.jpg)

เรารังเกียจรังงอนเจ้าก้อนทุกข์ ( เหมือนอะไรหว่า)
เพรียกหาสุขมาใส่ตัวเพื่อผลักไส
กะจะเขี่ยเจ้าก้อนทุกข์ให้พ้นไป
ดีดกระเด็นให้ไกลจนพ้นตา......
*******
เกลียดสิ่งใด....ยิ่งได้.....เจ้าสิ่งนั้น
เพราะใจเราไปเพ่งมัน...รู้ไว้หนา
เหมือนเติมเชื้อให้เปลวไฟไหม้กายา
เอาตัณหาเป็นอาหารความทุกข์ใจ
@@@@@
ทุกข์ก็ทุกข์...สุขก็สุข...ก็เท่านั้น
ของคู่กันมานานเนิ่นไม่หนีหาย
ดั่งโลกเรา...นี่หนอ...หญิงคู่ชาย
ความแตกต่างยังกลับกลายได้อยู่เคียง
&&&&&
อยู่ที่เรา...เลือกมอง...ในมุมไหน
มุมใกล้ไกลมุมตรงหรือมุมเฉียง
ขอให้เอามุมบวก++..มาร้อยเรียง
มุมที่เคยเอียงเอียง........จะสมดุล.

"พิกุลแก้ว"

(http://www.bloggang.com/data/plaze/picture/1172136554.gif)


หัวข้อ: Re: ทิ้งทุกข์
เริ่มหัวข้อโดย: ปาระ ที่ 31 มกราคม 2010, 05:39:PM
ทิ้งทุกข์ได้ ต้องรู้ ตัวที่ทุกข์
ตัวที่ปลุก ปั่นปั้น สรรเสริมหา
นั้นคือจิต ปรุงแต่ง เติมออกมา
ที่นำพา ให้ทุกข์ มิสุขใจ



หัวข้อ: Re: ทิ้งทุกข์
เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 03 กุมภาพันธ์ 2010, 03:47:PM
                          "สิ้นหวัง"ในชีวิต       กายกับจิตคิดท้อถอย
                       ปล่อยใจให้ล่องลอย      ไร้สติขาดปัญญา
                           "จมปลัก"กับอดีต     หน่ายชีวิตแสนไร้ค่า
                       ดั่งเส้นผมบังตา          มิอาจเห็นแนวคีรี
                           "สติ"กลับมาเถิด     จะบังเกิดความสุขขี
                       ปัญญาส่องชีวี           แก้ปัญหาตรงจิตใจ
                           "ชีวิต"จะสงบ        จิตสยบความหวั่นไหว
                       สติมาปัญญาไว         รู้จักใช้ไปตามกาล