|
หัวข้อ: ...รอยแผลเก่า... เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 19 มกราคม 2010, 03:30:PM ...รอยด่างดำมืดมิดฝังจิตลึก
รากผนึกลึกแน่นดั่งแก่นผา รอยแผลไหม้ไฟหยดรดอุรา อัคคีพาไฟรักเผาลำเนาใจ ...เมื่อเกิดรอยแผลไหม้ข้างในอก ระทวยทกฟกซ้ำกระหน่ำไหว เกิดเป็นรอยแผลเก่าเผาทรวงใน รอยแผลใจเก่าเปิดเกิดเอวัง ...เมื่อรักมากเจ็บมากเข้าบาดจิต รักเป็นพิษฤทธิ์แรงเข้าแฝงฝัง รอยแผลเก่าเคล้าอกชกแทบพัง แผลแอบฝังดิ่งลึกผนึกใน.... หัวข้อ: Re: ...รอยแผลเก่า... เริ่มหัวข้อโดย: อักษรศิลป์ ที่ 19 มกราคม 2010, 04:21:PM @..รอยแผลเก่าแผลกายหายไม่ยาก แต่รอยฝากแผลใจนั้นใหญ่หลวง แผลเรื้อรังฝังไปกลางใจดวง เหมือนถูกจ้วงด้วยความช้ำกระหน่ำใจ @..หากถอนหญ้าถอนได้ง่ายยิ่งนัก แต่ถอนรักปักศรถอนไม่ไหว เมื่อแผลเก่าเป็นพิษปริดทรวงใน จงเปิดรับหมอใจไว้ดูแล หัวข้อ: Re: ...รอยแผลเก่า... เริ่มหัวข้อโดย: จ้อง เจรียงคำ ที่ 20 มกราคม 2010, 12:30:PM จะต้องรอหมอใจ..ที่ไหนนะ หากลดละ..จะวาน..สมานแผล หมอคนก่อนอ่อนหัด..บำบัดแด แล้วลอยแพกลางคัน..ยังหวั่นใจ หมอคนไหน..มือดี..มีจรรยา ช่วยรักษาแผลเก่าเราได้ไหม เจ็บซ้ำซ้ำซากซากมามากไป หมดหมอใดแล้วมั้ง..หวังลมลม emo_62 หัวข้อ: Re: ...รอยแผลเก่า... เริ่มหัวข้อโดย: ชมพูไพร ที่ 20 มกราคม 2010, 07:37:PM ไร้คนคู่ อยู่เคียง ใครแลเหลียว
ให้เปล่าเปลี่ยว เสียวใจ หงอยเหงาหงิม หรือเราชั่ว ตัวดำ ไม่พราวพิม ยิ้มละห้อย ชลนัยน์ ไหลคลั่งคลอ สู้ถนอม แอบองค์ ไม่หลงผิด ใยพี่คิด ริษยา ว่าน้องหนอ ประหลาดนัก รักเลยลับ พาย่อท้อ เคยพะนอ ขอรัก กลับเปลี่ยนแปร หม้ายขันหมาก จากกัน พลันเสียวทรวง น้ำตาร่วง ไหลหลั่ง ครั้งนี้แพ้ นอนระทม เจ็บระบม ในดวงแด ต้องได้แผล จึงแจ่มแจ้ง อนาถตัว |