ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เค้าเดินจากไปโดยไม่ใยดี
ช่างไร้รักที่มีให้ไร้จิตสนอง
เราคนเศร้ายังอยากให้เค้าประคอง
โอ้จิตนี้..ช่างจองหอง..พองตน

เจ้าใจของคนผู้ไม่รักดี
เค้านั้นเดินจากหนีไกลแสนไกล
โอ้..ใยใจช่าง..ทรมานตนได้
เจ้าหนำซ้ำ..กลับทำลาย..หัวใจตน()

ความจริงนั้น ช่างช้ำ ระกำจิต

ใยใจคิด หุนหัน พลันถลา

คราต้องลม ยิ่งซ้ำ ช้ำอุรา

ดั่งเตือนว่า อาจบ่ายหน้า หนีความจริง

เพียงเพราะเรา เฝ้าย้ำ คำก่อนเก่า

คำที่เขา เคล้าวาจา ว่าหวาบหวาม

หวนให้คิด จิตตรึง คนึงนาน

เพียงคำหวาน กลับขาน พาลน้ำตา