ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ครั้งจะพรากจากที่กระฎีตึก
สุดแต่นึกน้ำตามาแต่ไหน
เฝ้านองเนตรจะเช็ดพักตร์สักเท่าไร
ขืนหลั่งไหลรินร่ำน่ารำคาญ

แสนอายเพื่อนเหมือนเขาเล่าแม่เจ้านี่
เร่ไปปีละร้อยเรือนเดือนละร้อยบ้าน
เพราะต่ำต้อยย่อยยับอัปมาณ
เหลือที่ท่านอุปถัมภ์จะบำรุง

ต่อเมื่อไรไปทำทองสำเร็จ
แก้ปูนเพ็ดพบทองสักสองถุง
จะผาสุขทุกสิ่งนอนกลิ้งพุง
กินหมูกุ้งไก่เป็ดจนเข็ดฟัน



บรมครูกลอนสุนทรภู่

                         dokkrajaiw emo_33