|
หัวข้อ: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 09 มกราคม 2010, 03:47:PM ๑. หลับฝันดี
เราหลับฝันเพื่อหันหนีจากโลกแท้ โลกปรวนแปรไม่แน่นอนคลอนแคลนหลาย โลกมนุษย์สุดลีลาหาบรรยาย โลกพันธุ์กลายวัตถุครองครอบจิตใจ ทุกค่ำคืนสวดมนต์บ่นบอกพระ เป็นกิจจะประจำวันฉันเลื่อมใส คืนนี้ขอท่านอวยพรนอนหลับไป ด้วยจิตใจไม่ส่ายสับหลับฝันดี แต่คำพระชะงักงันเจอฝันร้าย ด้วยวนว่ายสายน้ำโลภโกรธหลงผี ภูตินิยมบริโภคโรคเปรตพี ทำอัปรีย์ขยี้ใจไร้สำรวม ผีความโลภโฉบใจไปหนึ่งห้อง ผีโกรธครองห้องสองสมองหลวม ตื่นก็แค้นหลับก็เคืองเรื่องกำกวม อารมณ์น่วมด้วยรวมใจให้เดือดดาล ปีศาจหลงบงการผลาญสติ เกิดทิฐิดื้อรั้นมั่นสังขาร มัวเมารูปคลั่งโฉมโน้มวิญญาณ ก้มกราบกรานมารโลกีย์บี้มโน หลับฝันดีในโลกใหม่ต้องใจว่าง รู้จักล้างห้ามหักอยากอักโข หนีโลกมารเป็นฐานใจได้เดโช จึงผกโผโซเซนอนดับร้อนใจ ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 10 มกราคม 2010, 12:17:PM ..ผมขอประเดิม 1 คะแนนแรกให้ครับ.. ..ในความสละสลวยของผลงาน และความอุตสาหะในการลงถ่ายทอดผลงานครับ.. emo_12 หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 10 มกราคม 2010, 12:22:PM ...สีชีวิต... (http://api.ning.com/files/n9gWMTVYtZeQIm0*CSOX26nLjjSL051uGOea12b3I7dqxbDdJQcTexSqhXHXC05MvLf6oa4OF5BVQDoXiXpkuk559hKlhVDr/39.jpg) สีชีวิตของเธอเธอมีสิทธิ์ ที่จะคิดระบายคลี่แต้มสีสัน ถ้าทำดีเป็นสีทองสวยผ่องพรรณ ทำชั่วนั้นสีชีวิตมืดมิดมัว ขอบคุณ ภาพถ่ายฝีมือคุณ เดชา เวชชพิพัฒน์ จาก http://seasonbangkok.ning.com/photo/photo/listForContributor?screenName=2at1fktf58pfo (http://seasonbangkok.ning.com/photo/photo/listForContributor?screenName=2at1fktf58pfo) ....ในนามชุมชนคนบ้านกลอนไทย ยินดีต้อนรับคุณ เดชา เวชชพิพัฒน์ ครับ ... หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: สุภาพบุรุษทรชน ที่ 10 มกราคม 2010, 12:54:PM .....เป็นกำลังใจให้กับบทกลอนดีๆของชีวิตครับ emo_100 ..คือศรัทธาปรารถนาหาผู้สร้าง ..คือคำร่างปรากฎกำหนดศิลป์ ..คือเส้นทางอิสระที่ผละบิน ..คือถ้อยคำที่ได้ยินถวิลวาง. ................................. หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 10 มกราคม 2010, 01:06:PM ๐ หนึ่งศรัทธาบานผลิปาฏิหาริย์ หนุนถ้อยกานท์อัศจรรย์ดุจฝันพร่าง ชะรอยเทพแห่งศิลป์หลงกลิ่นพลาง ดลจิตสร้างรังสรรค์กลั่นบทกลอน.. emo_12 (http://api.ning.com/files/Wyswuul3uBHZgPlI1fyeylXmjCxaBA3*Z-emH598zDE_/38.jpg?width=304&height=448) ..ขอขอบคุณ..ภาพประกอบ"หนึ่งศรัทธา"ผลงานของคุณเดชา เวชชพิพัฒน์ ครับ.. emo_12 หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 10 มกราคม 2010, 03:20:PM จะเสริมแรงแบ่งปันสร้างสรรค์โลก
ทุ่มใจโบกโลกไว้ให้สุขศานต์ โดยยึดมั่นหมั่นสร้างแต่ศีลทาน รดพระธรรมในดวงมานชั่วกาลไป กอปรศรัทธาพาฝันจากวันก่อน เมื่อนึกย้อนตอนเยาว์ครั้งเฝ้าไข้ พี่ที่ป่วยด้วยโรคจนโศกใจ แทบวางวายด้วยพิษไข้ที่พี่เป็น แต่แล้วเหมือนสวรรค์บันดาลโชค มาปัดเป่าความโศกโยกทุกข์เข็ญ ให้พี่หายจากไข้ที่พี่เป็น จึงมองหมอเป็นเช่นเทวดา จากวันนั้นรู้สึกดีต่อคุณหมอ เกิดศรัทธาถักทอขอศึกษา ในวิชาพยาบาลโรคโรคา เพื่อเยียวยาคนไข้ให้หายดี หนึ่งศรัทธาท้าใจให้ใฝ่ฝัน เติมชีวันแต่เดิมเพิ่มวิถี เดินตามรอยร้อยต่อถ่อชีวี ที่คิดนี้ตามแรงแห่งศรัทธา ขอเป็นอีก "หนึ่งศรัทธา" ที่มาร่วมวงค่ะ emo_47 หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 21 มกราคม 2010, 06:49:PM แจ้งการใช้คำผิดครับ (ด้วยความอับอายขายขี้หน้า)
"โปรดปราณีทำทานรักประคบหงม" คำที่ผมต้องการใช้คือ ปรานี = เอ็นดู เผื่อแผ่ แต่ใช้ผิดเป็น ปราณี = ผู้มีชีวิต คน สัตว์ ขอโทษทุกท่านไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: น้ำตาพันปี ที่ 23 มกราคม 2010, 07:34:PM แม้ว่ากล่าวพันหมื่นล้านแห่งหลักธรรม
แต่ทว่าท่านมินำปฏิบัติมิเกิดผล ต้องพินิจพิจารณาด้วยจิตกมล ให้รู้แจ้งชีวิตตนอันเดิมแท้ เมื่อฟ้าใสธรรมปรกแผ่สู้ทั้วหล้า ขอทุกท่านภาวนาจิตหลุดพ้นทุกข์ พบพานแดนอันนิรันดริ์แห่งความสุข ปลดเปลื่องทุกข์หนี้เวรกรรมได้จริง หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: ตัวฉัน* ที่ 23 มกราคม 2010, 07:48:PM หลับฝันดี คำนี้ ติดหูนัก
ได้ประจักษ์ คำนี้ ก่อนหลับฝัน หลับเถิดหนา คนดี อย่าอาวัลย์ โปรดหลับพลัน นิมิตร ถึงสิ่งดี หลับฝันดี ดวงใจ ของตัวฉัน คิดถึงกัน บ้างหนา ฝากบอกที จากสายลม พัดผ่าน สายนที ว่าเธอมี ตัวฉัน คอยห่วงใย ฝันดีจ๊ะ ทุกคน emo_116 emo_116 หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: หน้าเกาหลี...กวีไทย ที่ 23 มกราคม 2010, 08:30:PM หลังจากนอน ก่อนจะตื่น ทุกคืนยาม มีคำถาม เรื่องจริง ทุกสิ่งไหม ที่ได้พบ ได้ประสบ เพิ่งจบไป ยามหลับไหล ดังฝันใคร่ ใฝ่คณึง ฝันได้พบ โฉมงาม ตามพร่ำหา ได้พบพา ใบหน้า ที่คิดถึง ตื่นจากฝัน ขึ้นมา ยังตราตรึง จึงรำพึง ถึงเจ้า ด้วยเค้ากลอน หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: ตัวฉัน* ที่ 23 มกราคม 2010, 08:33:PM หลังจากนอน ก่อนจะตื่น ทุกคืนยาม มีคำถาม เรื่องจริง ทุกสิ่งไหม ที่ได้พบ ได้ประสบ เพิ่งจบไป ยามหลับไหล ดังฝันใคร่ ใฝ่คณึง ฝันได้พบ โฉมงาม ตามพร่ำหา ได้พบพา ใบหน้า ที่คิดถึง ตื่นจากฝัน ใบหน้า ยังตราตรึง จึงรำพึง ถึงเจ้า ด้วยเค้ากลอน รำพึงถึง หนูรึป่าว วว 5 55 5 แวะมาแซวก่อนไป นอน จ๊ พี่ชาย emo_116 emo_116 หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: หน้าเกาหลี...กวีไทย ที่ 23 มกราคม 2010, 08:43:PM ที่รำพึง ถึงใคร ใช่ไกลเขา ก็รำพึง ถึงเจ้า แหละ"ตัวฉัน*" ทีได้เอ่ย อำลา คราพบกัน ขอให้ฝัน ยามราตรี ถึงพี่เอย หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 24 มกราคม 2010, 03:30:PM นั่นแน่ ...
มีการเติมสีชมพูให้กระทู้นี้ด้วย ขอบคุณๆ เมื่อถึงวันนั้น ขอความกรุณา อย่าลืมแจกการ์ด หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: ตัวฉัน* ที่ 24 มกราคม 2010, 04:16:PM นั่นแน่ ... มีการเติมสีชมพูให้กระทู้นี้ด้วย ขอบคุณๆ เมื่อถึงวันนั้น ขอความกรุณา อย่าลืมแจกการ์ด 55 555 ถึงขั้นแจกการ์ด เลยหรอ ค่ะ emo_106 emo_106 หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: ตัวฉัน* ที่ 26 มกราคม 2010, 05:24:PM รักแท้ต้องแจกการ์ดขอรับ
ต่อนะครับต่อ ------------------------------------------------ ว่ากันไป นู่นนี่ นั่นโน่แหนะ จีงมาแวะ แก้ไข เรื่องแจกใบ(การ์ด) พี่น้องกัน แซวเล่น ไม่ใส่ใจ เพราะไม่ได้ คิดเป็นอื่น เกินพี่น้ิอง ------------------------------------------------ แหะๆ เรื่องแจกการ์ด คงล้มเหลวน่ะค่ะ emo_100 หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 26 มกราคม 2010, 10:32:PM อยากจะหลับฝันดีหนีฝันร้าย
หนีให้พ้นความวุ่นวายแห่งเมืองหลวง หนีผู้คนล้นหลากมากกลลวง หนีจากบ่วงกิเลสมากเภทภัย เพราะชีวิตทุกวันคือฝันร้าย ตะเกียกตะกายดิ้นรนสุดทนไหว อยากจะหลับให้นานๆฝันเรื่อยไป เผื่อจะได้ฝันดีหนีความจริง emo_107 emo_107 หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 03 เมษายน 2010, 03:58:PM ใครเคยถูกเพื่อนหักหลังยกมือขึ้น
๑๒. มิตรภาพ เคยเชื่อคิดมิตรภาพชั่วกัปกัลป์ ไม่เปลี่ยนผันจนวันตายกรายสิขา ไม่ทำร้ายป้ายสีมีวางยา ไม่อิจฉาหาประโยชน์ให้โทษกัน แต่กัปกัลป์คือกลับกลายย้ายวิถี เพราะวันนี้เพื่อนแท้แปรเปลี่ยนผัน เรื่องหนักแน่นเปลี่ยนไปเป็นหมอกควัน คล้ายความฝันผ่านไปเมื่อเปิดตา จากจริงใจเปลี่ยนไปเป็นจิ้งจก พูดวนวกเล่ห์เหลี่ยมเทียมมิจฉา เป็นคู่แข่งคู่อาฆาตเป็นอาชญา เป็นศัสตราหอกข้างแคร่ผันแปรไป อะไรหนอทำเพื่อนให้เปลี่ยนผัน เขม่าควันอากาศเสียจากแหล่งไหน อาหารพิษยาบ้าหรือสิ่งใด ทำคุณไสยให้เพื่อนเพี้ยนพิลึกพาล อย่าให้เหตุแวดล้อมมากล่อมจิต อย่าให้พิษสังคมข่มพร่าผลาญ กิเลสโลภโกรธหลงพงศ์เปรตมาร ริรังควานฐานแห่งมิตรบิดเบี้ยวพัง อย่าทำลายสหายมิตรจิตอาทร ทุกตัดรอนซ่อนผลร้ายกว่าคาดหวัง เราอยู่ได้ด้วยรักแท้แผ่พลัง เป็นกำลังจากเพื่อนฝูงสูงค่าควร ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 15 เมษายน 2010, 12:34:PM ๒๓. เข้าสังคม
บางสังคมเหมือนสังคังผื่นคันผิว คนป่วยหิวบ้านินทามารวมหัว บริโภคเรื่องคนอื่นรื่นระรัว ล้วนพันพัวมั่วกับชั่วยั่วลิ้นลาม บางสังคมเน้นสังคะพะพวกพ้อง สุมเสพซ่องพวกมาดดีผีหาบหาม แบกแต่พวกอุ้มแต่พ้องจ้องตะกราม สร้างนิยามหยามคุณค่าคนเดียวดาย บางสังคมคล้ายสังคีตดีดตีเป่า เคลือบขัดเงาแต่งประโคมดูโฉมฉาย มารยาทมารยามายาอาย หลบชิดซ้ายกลุ่มก้นเปรี้ยวเลี้ยวลดวน บางสังคมดุจสังเวียนเบียนเบียดบัง โลภเรื้อรังยังชีพด้วยส่วยฉ้อฉล กลุ่มขี้งกฉกฉวยรวยเล่ห์กล ล้วนแยบยลยักยอกปอกลอกเพลิน บางสังคมขาดสังวรไม่ร้อนหนาว มุ่งเกรียวกราวสนุกสุขทุกข์ห่างเหิน ปิดหูตาห่างหดหู่หลบหมางเมิน เพ่งเพลิดเพลินเพริศเพ้อบำเรอเริง เข้าสังคมร่วมสังวาสขาดสังหรณ์ อาจสังกรอ่อนองค์จนหลงเหลิง เปื้อนปะปนคนเปลือกปลอมพร้อมชั้นเชิง รื่นระเริงเพลิงสังโยชน์โทษสิบทาง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: ..ทักษมน.. ที่ 15 เมษายน 2010, 01:28:PM ๑. หลับฝันดี
เราหลับฝันเพื่อหันหนีจากโลกแท้ โลกปรวนแปรไม่แน่นอนคลอนแคลนหลาย โลกมนุษย์สุดลีลาหาบรรยาย โลกพันธุ์กลายวัตถุครองครอบจิตใจ ทุกค่ำคืนสวดมนต์บ่นบอกพระ เป็นกิจจะประจำวันฉันเลื่อมใส คืนนี้ขอท่านอวยพรนอนหลับไป ด้วยจิตใจไม่ส่ายสับหลับฝันดี แต่คำพระชะงักงันเจอฝันร้าย ด้วยวนว่ายสายน้ำโลภโกรธหลงผี ภูตินิยมบริโภคโรคเปรตพี ทำอัปรีย์ขยี้ใจไร้สำรวม ผีความโลภโฉบใจไปหนึ่งห้อง ผีโกรธครองห้องสองสมองหลวม ตื่นก็แค้นหลับก็เคืองเรื่องกำกวม อารมณ์น่วมด้วยรวมใจให้เดือดดาล ปีศาจหลงบงการผลาญสติ เกิดทิฐิดื้อรั้นมั่นสังขาร มัวเมารูปคลั่งโฉมโน้มวิญญาณ ก้มกราบกรานมารโลกีย์บี้มโน หลับฝันดีในโลกใหม่ต้องใจว่าง รู้จักล้างห้ามหักอยากอักโข หนีโลกมารเป็นฐานใจได้เดโช จึงผกโผโซเซนอนดับร้อนใจ (คุณDEJA) มาไม่ทันเรื่องดีที่พี่แต่ง ใจถูกแบ่งรองรับนับว่าใช่ เราไม่รู้จิตวนของคนใด รวมทั้งในดวงกมลของตนมี เพราะบางครั้งบางคราเวลาสุข กายสนุกใจกร่นถูกป่นปี้ จิตไล่จับรับไม่ทันเพราะมันฟรี เข้าใจดีคำสอน...สู้ย้อนมา จะเก็บไว้ทุกบทจดไว้อ่าน เหมือนการบ้านที่เฉลยเลยทุกหน้า พบแนวคิดจิตว่าง..อย่าค้างคา ช่วยนำพาบอกกล่าวจะเฝ้ารอ เพราะสังคมโทรมลงลุ่มหลงมาก เด็กถูกลากเป็นเหยื่อไม่เหลือหรอ ซื้อผิดถูกยับเยิน...ถ้าเงินพอ ขอให้คอเดียวกันช่วยดันไป กลอนคุณDE.มีบทให้ทดสอบ ทั้งคำตอบเลือกเฟ้นให้เห็นได้ สู้ประคองร้องส่งมาตรงใจ อย่าร่ำไรเรื่องราว...แจ้งข่าวคุณ(ทักษมน) (สุดยอดเลยค่ะ....ที่ได้พบเจอ) หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: ศรีอุดร ที่ 15 เมษายน 2010, 05:03:PM โลกความฝันฉันรักไม่อยากตื่น
ในค้ำคืนคืนที่ยังมีฝัน อาจเป็นเรื่องหลอกตัวเองเกรงทั้งนั้น แต่วันมันดีกว่าโลก "ความเป็นจริง".! หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: ..ทักษมน.. ที่ 17 เมษายน 2010, 09:36:AM มาพบภักดิ์นักกวีที่เป็นเอก
ก็เหมือนเฉกเช่นเผลอเจอน้ำใส ดับกระหายหมายเห็นก็เย็นใจ ขอประดับรับไว้ดังได้ครู เนื่องจากความสอดคล้องน้องยังขาด อยากเปรื่องปราดพลาดน้อยร้อยเรียงรู้ จะหมั่นเขียนเวียนพบประกบดู ทุกอณู...ฉันทลักษณ์..แบบนักกลอน (โพโพ) หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 17 เมษายน 2010, 01:06:PM คุณ taxamon และคุณ จีโฮโต้หยิน
ขอบคุณที่ทำให้ประหยัดค่าอาหารไปได้หลายมื้อ ... และขอขอบคุณด้วยบทกลอนที่เคยโพสต์ก่อนหนานี้ครับ ๒. สันโดษแดน บ้านหลังนี้บังฟ้าอากาศหนาว ด้วยฝาขาวยาวตลอดลอดลมไหว ฝาอากาศขาดคนมาใส่ใจ เป็นตึกไร้จับจองของได้มา ตึกทึนทึกทะมึนมัวทั่วเมืองหลวง อาคารลวงสถานหรูกู่เคหา นิวาสร้างสร้างบนเงื่อนเงินตรา นิราศพาคนจรอยู่นอนกิน ทั้งยาเสพย์อาชญาหมาจรจัด ร่วมรังวัดตัดแบ่งแท่งปูนหิน นั่นที่นอนที่อยู่ที่ประทิน ทั้งหมดสิ้นดิ้นอยู่แค่หนูตาย ที่ปีชวดเพราะชวดที่จากท่านชวด ไร้ทรัพย์อวดนับหน้าค่าหลากหลาย ต้องอาศัยตึกเปลี่ยวเที่ยวเร้นกาย หลบซ่อนอายว่ายวนจนด้านชา ฉินนิเวศน์ติเตียนผู้อาศัย คนหลากภัยมากพิษพวกมิจฉา เป็นแหล่งรวมเหล่าร้ายนับนานา มองอีกตาแดนวิเวกเสกภิรมย์ สันโดษแดนชื่อควรเรียกอีกปาก คนใจจากตัดพรากรากสร้างสม กินอยู่ง่ายไร้ห่วงบ่วงอาจม ควรสังคมชื่นชมกว่ากรมใด ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๓. แสงอัตตา เจ้าความรักความหลงจากดงไหน มาผูกใจพันไว้มุมสลัว มามอมเมาเป่ามนต์จนมึนมัว ทั้งกล้ากลัวระรัวเพลงเร่งลุ้นลอง เพลงลุ้นหนุนเพลงลองทำนองหลาก เพลงลำบากเล่นรวดปวดสมอง รักพลาดรักอกหักจักตานอง รักสมปองดั่งทองทาบทาใจ ดนตรีรอล่อไว้ในมุมมืด ทั่วกายฝืดขัดแข้งไร้แรงไส คู้จับเจ่าเฝ้ารอความเป็นไท แถลงไขความในใจได้ลีลา ในมุมมืดลีลาศไม่ขาดสิ้น มีเพลงพิณบรรเลงเพลงตัณหา มีแสงทองส่องแยงแสงอัตตา ปลุกมิจฉาว้าวุ่นหมกมุ่นปอง แสงอัตตาอัดแรงตะแบงอยู่ ลุ้นรักคู่สู่สมภิรมย์สอง ลุ้นวิญญาณชิดชู้อยู่ร่วมครอง ตามครรลองสนองเหงาเฝ้ารอคอย เจ้าความรักความหลงจากดงมืด เจ้าช่วยยืดลมใจไกลอีกหน่อย ช่วยส่องแสงบอกทางคนเลื่อนลอย คนท้อถอยคอยรักจนดักดาน ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๔. มุมนอนมอง ตาต่อตาสบกันในชั้นเท่า เจ้าต่อเจ้ามองกันไม่หวั่นไหว ไพร่ต่อไพร่จ้องกันไม่หวั่นใคร วัยเท่าวัยเห็นกันไม่พรั่นพรึง ยืนต่อยืนนั่งต่อนั่งหยั่งเชิงได้ ใจต่อใจวัดกันปั่นเครียดขึง นอนต่อนอนดูกันเกิดรัดรึง แต่เป็นหนึ่งซึ่งรู้คิดนอนพิศมอง นอนดูดาวบนฟ้าจ้าจรัส เห็นแจ่มชัดทั่วนภาฟ้าไร้หมอง ล้านดาราร่วมกระพริบละลิบนอง ด้านที่สองของมุมมองตรองเป็นครู มองเรื่องราวเล็กใหญ่ให้มองฟ้า ที่นภาหาสิ้นสุดลูกตาหู โลกเปรียบเป็นฝุ่นละอองของผาภู เรื่องตัวกูกระทู้ใดเท่าไข่แมง จงมองเหตุมองผลพ้นหลังคา ของบังตาของยึดติดฤทธิ์แอบแฝง ตาต่อตามุมเทียมเท่าเย้ายุแยง เรื่องร้ายแรงมีที่มาจากมุมมอง มุมมนุษย์พิศุทธิ์ได้ด้วยมุมฟ้า มุมปัญญาเปิดกว้างทางทุกผอง ทางช้างเผือกใหญ่กว่าอัตตาครอง ฝุ่นละอองอวกาศผงาดใย ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๕. ในห้องหนาว ผนังขาวคลุมครอบพนักงาน ใช่คนพาลคนผิดคนคิดโทษ เป็นเพียงผู้เรียนมาเพื่อเดี่ยวโดด มีรุ่งโรจน์เป็นมุมมองนอกห้องกรง หลอดขาวนวลแท่งยาวแทนอาทิตย์ แสงส่องผิดฟ้าฝ้าแฝงประสงค์ ลมเคมีเป่าอ่อยปล่อยไอปลง แรงเคยคงลงไปในห้องกลอน ผู้ควบคุมความประพฤติยึดอำนาจ เพียงกระดาษเงื่อนไขใบปลิ้นปล้อน แผ่นม่วงแดงผู้กำหนดอดหลับนอน ผู้ลิดรอนปีกชีวิตป่วยปลิดปลง ปีกชีวิตบิดงอในห้องหนาว ปีกเคยขาวคล้ำหม่นขนปลิวหลง เคยโอบแอบแนบแน่นแผ่นอกทรง มาทิ้งลงทิ้งปล่อยคอยสิ้นงาน กำหนดโทษกำหนดไปไร้ทิศา กำหนดมาตามนิยมสั่งสมสาน กรงเวลาขังลืมนานเนิ่นนาน กุญแจด้านกุญแจใดไขออกมา ผนังขาวผนังผิวจางซีดแล้ว ลมใจแผ่วแรงกายอ่อนอ้อนโหยหา มุมมองนอกห้องกรงเคยคุ้นตา มุมระอามองใกล้ไกลไม่พบเจอ ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๖. ศึกดวงตา ทุกคนมีตาตำหนิติเตียนอยู่ จ้องมองดูรู้ทันแม่นมั่นหมาย ประพฤติผิดคิดบาปทำหยาบคาย มากอุบายหลายหน้าท้าเวรกรรม ตาคู่นี้มีค่ากว่าที่คิด ตักเตือนจิตห้ามใจไม่ถลำ ดึงสติไม่ริชั่วหัวคะมำ ตัวตกต่ำย่ำอาจมล้มคลุกคลาน อย่าปิดตาตักเตือนบิดเบือนชั่ว รู้จักกลัวมัวหมองจ้องล้างผลาญ รู้ละอายบาปกรรมอำนาจมาร ทำลายญาณค้านวิมุติพุทธองค์ จงสบตาเจ้าชีวิตพิศพิเคราะห์ ทำเหมาะเจาะเกาะกุมไม่ลุ่มหลง หรือประพฤติยึดต่ำถลำลง เข้ารกพงวงจรร้อนทุรน จงสบตาพ่อแม่และญาติมิตร ด้วยดวงจิตไร้มิจฉาพากุศล ไม่ตะขิดตะขวงห่วงกังวล ด้วยกมลหม่นหมองข้องเกี่ยวทราม จงสบตาตัวเองไม่เกรงเขิน รับสรรเสริญเจริญล้นพ้นเหยียดหยาม ภาคภูมิใจในเคร่งครัดบัญญัติงาม ด้วยทำตามจิตสำนึกศึกดวงตา ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๗. คนสุดโต่ง คนสุดโต่งโจ่งแจ้งแสดงชัด อารมณ์จัดสัมผัสง่ายคลายฉงน เหมือนรูปวาดบาดตาทาสีชน ฟ้าเข้มข้นดำขำขลับขาวจับตา เหมือนหนังสืออ่านง่ายสบายหัว สอดหัวร่อใส่หัวรื่นชื่นเนื้อหา เพลินอารมณ์สรวลเสคำเฮฮา ไร้มารยาหน้าหลังกังขาแคลง บางครั้งเหมือนพายุอุบัติไว จะมาไปไม่รู้ตัวทั่วกำแหง โมโหโกรธโหดหนุนหุนหันแรง ดุจเพลิงแดงน้ำมันราดสังวาสกัน ยามซาบซึ้งตรึงใจเรื่องใดเข้า เหมือนมัวเมาเหล้าร้ายทำลายขวัญ หลงจนลืมปลื้มจนเลือนเลื่อนคืนวัน ภูมิคุ้มกันสามัญคิดปิดดับตาย คนอารมณ์ข้นเข้มเต็มเม็ดหน่วย มักร่ำรวยเพื่อนสนิทมิตรสหาย ด้วยมองเห็นทองคำประจำกาย บอกความหมายจริงใจในอุรา คนชัดเจนเล่นชีวิตจนมิดด้าม ไม่ครั่นคร้ามหวั่นไหวไร้กังขา ด้วยหัวใจใสแจ่มแย้มปรัชญา ทั่วผืนหล้าคือผืนเสื่อเกลื้อเกลือกมัน ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๘. เช่าชีวิต เป็นมนุษย์เงินเดือนเหมือนหมาล่า เนื้อโอชารสล่อกลิ่นฉ้อฉล ผลตอบแทนแผนเท่ห์ร้อยเล่ห์กล อุบายคนกินคนชนชั้นเชิง เป็นเทวาเงินผ่อนนอนครึ่งตา อยู่พาราเมืองเทพเสพย์หลงเหลิง เช่าชีวิตเขาอยู่อู่บันเทิง รื่นระเริงเหลิงลอยด้วยน้อยเชาวน์ เป็นลูกจ้างขื่นขมก้มไถหว่าน สร้างผลงานผลประโยชน์ให้โคตรเขา เป็นลูกแถวไร้วันหน้าปัญญาเบา เป็นผู้เช่าชีวิตจากเจ้านาย เช่าชีวิตหัวโขนมาสวมใส่ หัวจัญไรเสือกไสไม่หลุดถอน หน้ากากมารครอบสนิทฤทธิ์บั่นทอน ดุจแร้วกลอนฉุดไว้ในวนวัง วิสัยทัศน์ความคิดถูกปิดกั้น ด้วยเชื่อมั่นเงินตราพาวาดหวัง ทั้งเงินเดือนโบนัสอัดกำลัง ขุดหลุมฝังความตั้งใจในชีวี เป็นมนุษย์เงินเดือนต้องเตือนตน อย่าหลงกลฝังรากฝากไข้ผี กับเหล่าเหลือบเคลือบคลุมกุฎุมพี เสือกไสตีบี้ไล่เห่าเอาแต่ตน ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๙. กำแพงคน รอบรอบตัวมีคนอยู่มากมาย รอบรอบกายหลากหลายมาห้อมล้อม รอบรอบหูพูดฉุยคุยออมครอม อยู่พรักพร้อมจอมเจ้าเฝ้าตระเวน ฟังคนโน้นยินคนนี้มีหลากเรื่อง ที่ประเทืองปัญญาน่าคิดเห็น อีกเหตุการณ์ตรงเป้าเข้าประเด็น แต่เหลือเข็นคือนินทาแอบว่ากัน อยู่กับคนมากมายทั้งซ้ายขวา น่าอิจฉาเพื่อนพร้อมย้อมสุขสันต์ กลับรู้สึกอ้างว้างขึ้นกลางคัน เหมือนติดจั่นคนนั้นนี้มีกำแพง กำแพงคนกั้นคนแม้ชนหน้า มีเส้นผ่าเรื่องแบ่งแยกแขนง ปากพูดคุยแต่ใจไหวระแวง เรื่องไฟแดงไฟเขียวเลี้ยวให้ดี กำแพงคนทำคนเดี่ยวเดียวดาย ไม่สบายเหมือนอยู่เพื่อนสูสี ไม่คล่องใจสะดวกปากหลากท่าที เรื่องโน้นนี้พูดไปใจบอกมา รอบรอบตัวแม้มีคนอยู่มาก แต่ก็อยากหลบหลีกปลีกไปหา เพื่อนสนิทชิดชอบตอบเฮฮา ทุกวาจาพูดไปไม่ลิ้นเกร็ง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๑๐. โรคศรัทธา เคยมากมีศรัทธาต่อผู้คน ทุกชั้นชนเลื่อมใสในจิตสวย โน่นคิดดีนั่นคิดงามตามอำนวย กลับมอดม้วยหมดเลื่อมใสใคร่โรมรัน เคยมองเห็นเพื่อนโลกโฉลกถูก คิดพันผูกปลูกทางสร้างสิ่งฝัน ให้ปรากฏงดงามตามสัมพันธ์ กลับหยามหยันกั้นปิดติดเงื่อนปม เคยบ้างานเชี่ยวชาญหลากหน้าที่ ทุกนาทีทุ่มใจกายหมายสุขสม หามรุ่งค่ำย้ำสังคมบ่มนิยม กลับเลิกล้มซมเบื่อเหลืองานทำ เคยมุ่งรักหมายหวานเบิกบานจิต สวาทฤทธิ์สร้างหวังพลังหนำ อารมณ์หวานซ่านซาบฉาบใจกรำ กลับชอกช้ำกล้ำกลืนฝืนสืบพันธุ์ เคยดูหนังมหรสพจบสนุก คละเคล้าคลุกสุขเศร้าเขย่าขวัญ ผสมโรงอารมณ์ใส่ใจพัวพัน กลับแปรผันหยันด่าว่าเปิ่นเชย โรควิกฤตศรัทธามาระบาด โรคอุบาทว์พิฆาตใจให้นิ่งเฉย ซังกะตายไร้พลังดั่งเปรียบเปรย เอ้อระเหยเลยตามเลยจนเคยตัว ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๑๑. ของเห่อเหิน ใส่เสื้อยืดรองเท้าแตะแวะตลาด ชมชาวกาดขายคาดวาดยอดขาย ขนมต้มหมูแดงแกงปลากราย กุ้งหอยลายไส้หมูปลาทูนา แหล่งของสดแม่ค้าหน้าผ่องใส ผู้ใครใคร่ค้าใดก็ได้ค้า ทั้งแกงไก่แกงเป็ดขนมยา ของต้องตาน่าลองของถูกปาก ถิ่นชาวบ้านค้าขายจับจ่ายซื้อ ไม่ยึดยื้อแผนขายมากหลายฉาก ไม่มุ่งแข่งตามเป้าเฝ้าเพียรพาก จนยุ่งยากมากเรื่องเปลืองปัจจัย เดินตลาดชาวบ้านร้านขายซื่อ ราวฝึกปรือมุมมองลองสงสัย ธุรกิจผลิตขายแข่งประลัย ทุกขวบวัยใช้ของสนองเกิน ทรัพยากรมีอยู่เท่าดูเห็น ยังใจเย็นเฟ้นเป็นของเห่อเหิน ผลิตโน่นขายนี่เซ่นผีเงิน ไม่หยุดเพลินจะเหมือนเดินบนเนินภัย ตลาดสดหมดจดเรื่องเปลืองสิ้น ทำพอกินทรัพย์สินไม่สิ้นขัย อยู่ตรงไหนใช้ตรงนั้นทุกที่ไป เลิกกินใช้ตามอย่างเขาวางลวง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๑๒. คนคู่แท้ เชื่อว่าโลกนี้มีคนเคียงคู่ ร่วมกินอยู่สร้างสมภิรมย์สอง ร่วมทุกข์สุขรักหลงร่วมปรองดอง ประคับคองซึ่งกันทุกวันวาย จึงเฝ้าหาเฝ้าสนคนเช่นว่า โซลเมตหน้าตาใดให้ขวนขวาย เขาว่าคู่แท้ถ่องเป็นของตาย ต้องคลับคล้ายละม้ายเหมือนเตือนใจจำ ทั้งหน้าเหมือนหน้าต่างถึงหน้าแปลก ทำหน้าแตกแหกปลดกฎน่าขำ เจอะเจอแล้วหลายพักตร์ล้วนปรักปรำ เหมือนผีอำเย้าหยอกหลอกลำเค็ญ คนเคียงคู่อาจอยู่ไม่ไกลใกล้ คนที่ใช่อาจเห็นเหมือนไม่เห็น คนคนนี้หยอกเย้าทุกเช้าเย็น มัวเลือกเฟ้นละเว้นเป็นคนเคย คนคุ้นเคยเฉยชืดจืดสนิท ไม่พลาดผิดแม่นยำคำเฉลย เช่นลูกไก่ในมือกำคำพังเพย จึงละเลยเขนยคุ้นหมดลุ้นลอง คนคู่แท้แน่แน่วอยู่แถวนี้ คนโชคดีบุญมีศรีสนอง จึงมองเห็นมองลึกรู้ตรึกตรอง รู้ค่าทองสายสร้อยห้อยใกล้ใจ ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๑๓. ดวงดอกหรีด ดวงดอกหรีดกรีดบานนับนานเนื่อง เกลื่อนกลบเรื่องเร้นราวปกปิดซ่อน เหลือเพียงซากที่ยังแต่ลมรอน ขยับก่อนตายจมลมปากใคร บันไดเมรุเอนนั่งหวังเคยคุ้น วันหมดบุญสิ้นกรรมคงนำใกล้ ได้เผาผีเชื้อชั่วตัวจัญไร ได้หนีไกลสังคมกามตามทำลาย ในห้องมืดยืดเวลาพาหมองหม่น ในสับสนใกล้สิ้นแล้วทุกลมหาย ในที่นอนหมอนฟูกผูกกลิ่นอาย กรุ่นกลิ่นตายกลิ่นดับระงับลง หยดน้ำเกลือหยดแล้วก็หยดเล่า หยดว่างเปล่าหยดไปในร่างหลง ทั้งแขนแมนเนื้อตัวร่วมปลดปลง ปลิดร่างทรงวิญญาณเวรเจนกามา แผ่นไม้บางตีกรอบอยู่รอบร่าง แผ่นกระด้างกั้นกันแดนตัณหา ดับกิเลสดับทุกข์อวิชชา หยุดเวลาร้อนเร่าหยุดมัวเมา ไฟเอ๋ยไฟจงมาลามเลียร่าง ทำลายล้างดอกหรีดดวงกรีดเศร้า เผาให้สิ้นร่างลวงดวงใจเบา ขจัดเขลาสาบส่งสังคมกาม ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 17 เมษายน 2010, 01:08:PM ค่อยๆอ่านทีละบทนะครับ
เพราะว่ามันค่อนข้างเครียด ๑๔. วันหยุดสมอง เช้าวันหยุดวันเสาร์อาทิตย์เหมือน ชีวิตเชือนแชว่างช่างแปรผัน จากงานรัดมัดตรึงถึงศุกร์จันทร์ จู่ๆ พลันงันเงียบเหยียบเยี่ยมเยือน เคยตาเหลือกรีบแถกแหกขี้ตา อาบน้ำท่าใส่ชุดเบื่อเสื้อแบบเหมือน บริษัทจัดให้ไว้ย้ำเตือน ทุกคนเพื่อนร่วมองค์กรป้อนชีวี สมาธิเคยมุ่งยุ่งอยู่งาน เรื่องเมื่อวานค้างบานปานยักษี เรื่องมาใหม่สุมใส่ร่วมไล่ตี ยุ่งอย่างนี้สมฤดีมีสำรวม งานแม้ยุ่งใจนิ่งไม่วิ่งพล่าน ปรับสันดานงุ่นง่านด้านหลุดหลวม เพลินปัญหาแก้ไขทุกกำกวม อารมณ์ร่วมท่วมท้นจนรื่นรมย์ พอวันหยุดยุดยื้อตื้อตันตีบ ไม่รู้รีบรู้ร้อนนอนทับถม เจ้านายปล้นสมองเฟือเหลืออาจม ไร้ด่าชมสั่งเตือนเหมือนไร้เชาวน์ ไร้ปัญญาคิดเองอาทิตย์หน ด้วยวกวนเป็นกลไกจนขลาดเขลา หยุดสมองชะงักคิดเป็นนิตย์เนา หัวซึมเซาเพลาผ่อนอ่อนแรงลง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๑๕. มุมเวรกรรม กฎแห่งกรรมใช่คำพูดไพเบี้ย ส่วนเฉลี่ยแนวคิดวิทยาศาสตร์ กระแสจิตติดกลืนคลื่นอากาศ ไม่ผิดพลาดเป้าเล็งเพ่งอาจิณ ถามตัวเองทุกวันไม่ฉันทา ได้ฝืนฝ่าเพื่ออามิสทำผิดศีล สร้างเวรกรรมย่ำยีต่อชีวิน ทั้งหมดสิ้นเพื่อตัวกูผู้หิวโซ เพราะบาปกรรมมีจริงจงกริ่งเกรง กสิณเพ่งเปล่งแสงแรงอักโข ผู้เดือดเจ็บเก็บไว้ในมโน โกรธโมโหพลังจิตติดต่อไป แรงอาฆาตเกลียดชังหลั่งไหลท่วม สู่ศูนย์รวมคนกิเลสเปรตวิสัย ต้อนเข้าสู่มุมกรรมกระหน่ำภัย ป่นบรรลัยคนเงื่อนงำทำภัยพาล เลิกสะสมเวรกรรมซ้ำเติมตน ทำร้ายคนผุดผ่องจองล้างผลาญ หลายกระแสหลากพลังรุมรังควาญ เมื่อสุดต้านด่านแตกแหลกรวยริน เลิกตะกรุมเข้าขุมมุมเวรกรรม ผลเหยียบย่ำซ้ำวิบากยากเบือนผิน อำนาจจิตฤทธิ์ล้นกว่ายลยิน ประมาทหมิ่นจะภิณท์พังเกินหยั่งเดา ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๑๖. โบกมือลา โบกมือลาพระอาทิตย์มิดขอบฟ้า ลับนภาหายไปในแผ่นผืน โลกกว้างใหญ่เปลี่ยนไปเป็นค่ำคืน มืดมนกลืนพสุธาว้าเหว่แดน โบกมือลาเพื่อนสนิทคนชิดเชื้อ ร่วมแตกเนื้อแตกพานสำราญแสน คล้องคอเที่ยวยิ้มหัวทุกทั่วแดน เคยแนบแน่นแก่นใจใกล้ชิดกัน เพราะเวลาของเพื่อนมีเท่านี้ รีบริบหรี่ดับหายตายจากฉัน เร่งสลายกลายเห็นเป็นหมอกควัน ด่วนดับขันธ์ผันผายหายจากไป จะจดจำช่วงเวลาฟ้าสว่าง ร่วมเดินทางสร้างสรรค์วันสดใส ร่วมชีวิตมิตรภาพอาบเอิบใจ ด้วยเยื่อใยอาทรไม่คลอนคลาย เป็นแรงใจใช้ตอนอ่อนกำลัง หมดพลังต่อสู้สู่เป้าหมาย ครั้งหนึ่งเคยอิ่มใจไม่เดียวดาย มีเพื่อนตายเพื่อนแท้แน่นิรันดร์ โบกมือลาคู่หูเคยอยู่ใกล้ จำจากไปใจขาดไม่คาดฝัน โบกมือลาโชติช่วงดวงตะวัน สิ้นสุขสันต์อันธการรุกรานมา ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๑๗. แรงอาทิตย์ เช้าจรดเย็นเข็ญใช้แรงอาทิตย์ เป็นเนืองนิตย์เนิ่นนานผ่านโกฏิชาติ ไม่เคยจ่ายค่าแรงแสงอำนาจ ยังผูกขาดผูกใช้อยู่ดาวเดียว คู่ชีวิตชาวโลกชาวโลภมาก ร่วมลำบากตรากตรำแนบแน่นเหนียว พลิกฟื้นดาวท่วมน้ำบอบช้ำเซียว เป็นดาวเขียวดินดำงามล้ำเกิน เกิดดาวเคราะห์เหมาะเจาะมีชีวิต ผู้มากคิดแต่จิตน้อยด้อยขัดเขิน มีเมียหลวงแรงอาทิตย์ยังคิดเพลิน ไฟฟ้าเชิญเป็นเมียน้อยใช้สอยเปลือง เมียใต้ศอกเปลี่ยนคืนเป็นอุจาด ร่วมสังวาสผัวรักจนหน้าเหลือง ดาวและเดือนหายไปในแดนเมือง จารีตเรืองเรื้อไปในแดนรอง เมืองนีออนซ่อนขมคาวขื่นเหม็น ไฟฟ้าเป็นเครื่องกวนตะกอนหมอง ปลุกวิญญาณผีคืนตื่นทำนอง กามาก้องร้องรำพร่ำเชื้อชวน แรงอาทิตย์ใช้น้อยจากร้อยล้าน ยังพลุ่งพล่านหาแรงใหม่ที่ยากผวน ธรรมชาติให้มาตามสมควร ลดเลิกกวนยวนย้อมกล่อมใจโคลง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๑๘. ปางพรหมแดน อิฐต่ออิฐเรียงชิดเป็นองค์พระ สิทธัตถะโคตมะพยัตเฉก ด้วยเลื่อมใสศรัทธาในองค์เอก ถือวิเวกอุเบกขาวิชชาแจง ทองต่อทองห่อหุ้มสุกไสว เรืองวิไลจับตารุจาแสง รูปบูชาพญาปราชญ์วาดแสดง ผู้รู้แจ้งดับทุกข์สู่นิพพาน คนต่อคนกราบไหว้เลื่อมใสมั่น นับหมื่นพันน้อมกราบตามเรียกขาน เบญจางคประดิษฐ์สถิตนาน คู่วิญญาณพุทธมามกะชน ธูปต่อธูปโหมหอมพะยอมกลิ่น เป็นอาจิณสมาจารนานพหล ดอกต่อดอกเรียงรายไม้มงคล ดั่งกมลสงบใจในศรัทธา จนเกิดแต่งแบ่งเชื้อแยกชนชาติ ถืออุบาทว์คล้องคาดศาสนา ดาบต่อดาบไล่ฆ่าแต่นั้นมา อวิชชาแบ่งเทือกเถาเข้าทดแทน พุทธรูปปางไหนคนไหว้กราบ อีกคนหยาบจาบจ้วงป่วงป่วนแสน เผาองค์พระมอดไหม้ด้วยใจแคลน ปางพรหมแดนปางใหม่ในโลกโทรม ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๑๙. หนีห้องหนัก คำสั่งนายเข้าประชุมกุมขมับ คณานับซับซ้อนเรื่องร้อนหัว กำไรหายขายขัดหนี้รัดตัว อีกเกลียดกลัวคู่แข่งแย่งกำไร เดินเรียงแถวเข้าห้องประลองยุทธ์ หมายขูดขุดคิดเห็นเข็นข้อไข เสนอดีวิสัยทัศน์วัดกว้างไกล หน้าบานใหญ่อื้ออลบนเวที เวทีคิดเวทีปากลำบากแสน พร้อมดูแคลนแค่นแคะแขวะเสียดสี ความรู้เธอรู้ฉันมันห่างปี อย่าทำทีปีนเกลียวคนเชี่ยวโชน นั่งหน้าเคร่งเร่งคิดประดิษฐ์หัว เคยบอกยั่วบอกไว้ไร้หัวโขน ยุสร้างสรรค์ปั่นอุบายคล้ายแกล้งโดน มัดมือโยนลงสนามสงครามศักดิ์ นั่งประชุมคุมใจให้อยู่ที่ ด้วยอยากหนีอยากออกนอกห้องหนัก ปลีกหลีกพ้นคนเปรื่องเรื่องมากนัก ฝันทะลักหลามไหลไกลประเด็น ประตูห้องจ้องอยู่ดูยั่วเย้า กระโดดเข้าโลกจ้อยน้อยคิดเห็น ลงมือทำล้ำกว่าพูดเช้าเย็น ขี้ฟันเหม็นกระเด็นเกลื่อนเปื้อนปัญญา ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๒๐. โอกาสดี เหมือนแสงส่องต้องตายามมืดมิด เพียงน้อยนิดติดไฟให้ความหวัง เหมือนของหวานกินเติมเสริมพลัง ยามเซซังประทังแรงตะแบงเดิน โอกาสมาเวลาอาการแย่ อารมณ์แพ้อบอวลป่วนขัดเขิน มองไม่เห็นชะตาน่าเผชิญ อีกบังเอิญไม่คาดฝันผันเหตุการณ์ โอกาสมาเวลาอาการยอด อารมณ์ปลอดโปร่งโล่งโยงฝันหวาน มองไม่เห็นทองเป็นตั้งอลังการ ไม่ประสานพรสวรรค์ดันชำนาญ อย่าทำลายโอกาสด้วยโอชา อย่าเริงร่าเบี้ยบ้ายทำลายขวาน พบไม้งามเมื่อคมบิ่นสิ้นเชี่ยวชาญ เสียวิญญาณบันดาลไว้ให้ต่างกัน รอโอกาสที่เป็นโอฬารึก เป็นเรื่องนึกหวังไว้เรื่องใฝ่ฝัน ไม่ว่าคอยมาน้อยนิดหรือกัปกัลป์ ฉกฉวยพลันมั่นไว้ในแนวทาง โอกาสดีแวบมาเหมือนโอภาส อย่ามัวขลาดเขลาขันหันรีขวาง ผ่านไปแล้วแคล้วคลาดพลาดผิดทาง ปลิวเคว้งคว้างห่างไกลจากใจปอง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๒๑. พิโรธผี สัญญาณโกรธโทษร้ายทำลายล้าง คนเคียงข้างห่างหนีไมตรีสูญ บริวารกร้านเก็บกดงดเทิดทูน ตัวเสียศูนย์สูญหายหลายปัจจัย โทสะหมุนดุลพินิจผิดทิศทาง เคยเที่ยงกลางกลับขวางคิดวินิจฉัย พิเรนทร์เพี้ยนเปลี่ยนสัตย์ตัดสินใจ คล้ายกลับวัยสู่เด็กดื้อถือเยโย พิโรธผีที่มาหาให้เห็น ประโยชน์เป็นช่วยระงับดับโทโส บ้างท้องหิวอดนอนบ้างอดโว บ้างผิดโผพลิกคาดวาดวิมาน อารมณ์ร้ายป้ายผิดดีเอ็นเอ เป็นพื้นเพจากพ่อแม่แฉรากฐาน หรืออบรมอ่อนจางสร้างสันดาน หรือสัญญานบอกไว้ให้โกรธา เปลี่ยนสัญญาณเปลี่ยนใหม่กันได้แล้ว อย่าติดแร้วแผ้วป่วงบ่วงมิจฉา หยุดเคยชินเรื่องนี้คือที่มา ภูตผีบ้าผีโกรธโทษเรื่อยไป เหมือนแข่งขันตัวตนพ้นความเคย ดุจเปรียบเปรยผีเสื้อเถือรังไหม แหวกออกสู่โลกกว้างทางบินไกล ไร้เงื่อนไขนายอารมณ์อาจมใจ ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๒๒. หาตัวเอง หาตัวเองหาไปทำไมหรือ เพียงรู้ชื่อรู้กำพืดยืดเชื้อสาย น่าเพียงพอเกิดมาสะดวกดาย เดี๋ยวก็ตายหายสิ้นแผ่นดินกลบ หาตัวเองหาไปให้เหนื่อยยาก เหมือนรู้มากลำบากเติมเพิ่มกระทบ แค่หากินหาอยู่คู่ประสบ ก็เกินงบเกินเวลารักษาพงศ์ คิดแค่กินแค่อยู่มีคู่ขวัญ คิดตามกันวิญญาณใจจึงหายหลง เหมือนเสือช้างสัตว์ป่ามาอยู่กรง โอหังปลงปล่อยจมูกให้ผูกเดิน วิญญาณใจหล่อเลี้ยงวิญญาณโลก หมุนสุขโศกโยกดีร้ายคลายขัดเขิน มีงานศิลป์งานประเสริฐงานพิศเพลิน เรื่องบังเอิญเรื่องตั้งใจให้เผ่าพงศ์ พบตัวเองพบแรงหมุนหนุนโลกสวย เต็มเม็ดหน่วยงานที่รักของที่หลง ทุ่มเทกายใจจิตก่อนปลิดปลง สมประสงค์กำเนิดมาฝ่ากบิล จะคลั่งรักปักใจใฝ่โจรปราชญ์ หรือผูกขาดวาดฝันสรรสร้างศิลป์ หรืองกงันปั่นเงินเกินหมดกิน ทุกสิ่งสิ้นจงทำไปให้เต็มแรง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๒๓. ละครฟ้า ตะวันลาลับหลีกปลีกขอบฟ้า ทิ้งมายานภาย้อมพลอมแพลมแสง ส้มชมพูอาบอัมพรก้อนเมฆแดง ฉากจำแลงแสดงลวงบ่วงดวงตา ตะวันทาสีงามทาบทามเนตร สีวิเศษย้อมประโลมโลกผืนฝา ลวงมนุษย์กิเลสมากอยากบังตา ระเริงร่าแสงอุบายฉายฉากมนต์ กระทั่งดวงอาทิตย์ยังคิดหลอก เล่นกลับกลอกฟอกฟ้าน่าฉงน นับอะไรมวลมนุษย์ชำรุดคน มุ่งฉ้อฉลเป็นอาจิณร้อยลิ้นลาย ละครฟ้าแสดงถึงละครโลก ละครโรคมะเร็งปากหลากลิ้นหลาย ทุกท่วงท่ามากเล่ห์เพทุบาย มารยากลายเป็นสามัญมรรยาทคน ทั้งมรรยาทมารยาเหมือนฟ้าสวย งุนงงงวยแยกลำบากยากสับสน ว่ามาดีมาร้ายหรือปลอมปน ลีลาคนลีลาฟ้าลีลาใด อยู่ใต้ฟ้าบนเวทีไม่หนีพ้น ละครคนละครฟ้าน่าสงสัย ล้วนแสดงแต่งเติมเสริมกลไก ต้องตรองไตร่อย่าหลงตามมายาลวง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๒๔. กระเบื้องคน เป็นมนุษย์มนาค่ากระเบื้อง ดินเผาเครื่องผ่านไฟได้เนื้อแข็ง อีกประดุจขุดมาศิลาแลง เป็นอิฐแกร่งแปลงเนื้อเมื่อพ้นดิน กระบวนการขั้นตอนสอนผู้คน รู้อดทนทานเทียบเปรียบก้อนหิน เรียนอดกลั้นเชี่ยวชาญเพดานบิน เพื่อพ้นถิ่นมิจฉาโกรธานนต์ แต่สังคมเอาเปรียบเหยียบทับถม ด้วยนิยมแข่งขันบรรลุผล จ้องจังหวะกระหน่ำย่ำหัวคน ใช้เล่ห์กลเพื่อตัวกูสู่ผู้นำ เป็นมนุษย์ปุถุชนใช่โคลนเน่า ให้ย่ำเท้าเย้าหยามตามใจหนำ แต่เป็นของแข็งบาดพลาดทิ่มตำ ยามล่วงล้ำทำแตกกระแทกชน กระเบื้องคนทนทานงานเหนือหัว กำหนดตัวแข็งขันกันแดดฝน เป็นหลังคาหน้าที่มีเบื้องบน มีชั้นชนศักดิ์ศรีมีที่ทาง กระเบื้องคนเปราะบางยามย่างเหยียบ เอารัดเปรียบจำกัดอีกขัดขวาง เหมือนของสูงลงสู่ที่เดินวาง รอยบาดหมางบาดลึกเกินตรึกตรอง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๒๕. คนขั้วบวก สัตว์สังคมก้มหัวให้พวกพรรค ร่วมปกปักรักษากลุ่มคุ้มเชื้อสาย สืบทอดหวังตั้งมโนนโยบาย ร่วมใจกายดำรงเหง้าเผ่าอ่อนแอ เผ่าอ่อนแอแพ้ลำเค็ญเห็นแก่ตัว สัญชาติกลัวเล่นพวกพ้องเป็นของแหง ทั้งเผ่าเอกพันธุ์ประกอบหมอบกระแต ยอมพ่ายแพ้สันดานเก่าเข้าพวกกัน โลกโบราณผ่านมาถึงยุคใหม่ พ้นนิสัยก่อนเก่าเข้าพวกฉัน โลกหมดยุครักษ์สาแหรกแยกเผ่าพันธุ์ เลิกปิดกั้นพวกมึงกูชูคนจริง เพราะการเล่นพรรคพวกทำปวกเปียก สิ้นสำเหนียกสร้างสรรค์จากพันธุ์สิงห์ เหมือนญาติมิตรพี่น้องข้องแอบอิง ผิดท้วงติงได้ลูกด้อยต่ำต้อยเชาวน์ เพราะคนเคร่งเก่งกล้าไม่บ้าพวก คนขั้วบวกโดดเด่นเช่นภูเขา ที่อยู่ใต้เพียงแผ่นฟ้ามานานเนา ไม่เคยเข้าหลบอยู่ใต้ภูใด โลกต้องการคนเก่งมาเร่งสร้าง หาหนทางอยู่รอดปลอดสิ้นขัย อย่าปิดกั้นสามารถด้วยขลาดใจ ใช้เงื่อนไขสมัยเก่าเอาพวกตน ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๒๖. โรงแรมหรู ชีวิตคือเดินทางตามอ้างกล่าว หลายครั้งคราวก้าวผิดเข้าทิศหลง หลายครั้งคราวท้อถดหมดแรงลง แทบปลิดปลงในชุมชนคนวุ่นวาย การเดินทางต้องมีที่หยุดพัก มีตั้งหลักหักลบกลบเหนื่อยหาย อาบน้ำท่าเปลี่ยนผ้าผ่อนนอนสบาย หย่อนใจกายคลายเคร่งเร่งแรมรอน เลือกโรงแรมชีวิตคิดดีหน่อย หลังนิดน้อยเรียบง่ายหน่ายเหนื่อยถอน เหมือนเรือนบ้านสถานคุ้นอุ่นอาทร ช่วยคนจรถอนล้าว้าเหว่ใจ เลือกโรงแรมหลังหรูดูหรูหรา ผิดหูตาผิดฝาตัวกลัวอาศัย ผิดเคยคุ้นหนุนนอนผ่อนฤทัย ผิดปราศรัยวินัยเคร่งเบ่งอวดโต มีโรงแรมมากมายให้เลือกพัก เช่นการหักห้ามใจใฝ่สุขโข โลภหลงโกรธโฉดพล้ำด้วยธัมโม ผ่อนมโนหยุดมิจฉามารยามาร โรงแรมหรูจู่โจมใจใหลหลง เฝ้าพะวงตามนิยมถมพร่าผลาญ จับจ่ายหนักด้วยคิดจิตสำราญ กลับพบพานทะยานอยากมากทุกที ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 17 เมษายน 2010, 01:09:PM "หลับฝันดี" มีทั้งหมด ๓๙ บทครับ
๒๗. ฉีกตำรา ถูกสอนมาตำราคุณค่าล้ำ ชี้ถูกนำแนวคิดภาษิตเผย อย่าหัวล้านอกครูสั่งดังพังเพย คำเปรียบเปรยน่ากลัวหัวโล่งเตียน เปิดตำราครั้งใดได้ง่วงงุน หัวมึนหมุนอักษรตามสอนเขียน บอกอย่างนั้นแนะอย่างนี้วกวนเวียน คนอ่านเลี่ยนเอียนคัมภีร์ไม่มีแปลง ยิ่งคนสอนอ่อนตามแบบเรียนบอก ยิ่งกรนครอกออกลายเบื่อหน่ายแหนง วิชาหลับหลักสูตรเลี่ยนเรียนเทศน์แจง ขาดผาดแผลงสำแดงฤทธิ์ให้คิดตาม ตำราคือตำนานฐานความคิด ตำแหน่งติดลมบนพ้นคำถาม ตำหนิติเตียนไปอาจไม่งาม แต่ตำความต้องตำแตกเพื่อแยกเจอ ตำราครูมีไว้ใช้อิงอ้าง แค่แนวทางสอนสั่งไม่พลั้งเผลอ แต่ตำราสูญเดี้ยงเพียงเผอเรอ ตีเสมอเป็นหลักยึดฮึดติดตาย ตำราแค่แหย่ยั่วหัวสมอง ให้ไตร่ตรองข้องใจใฝ่ขวนขวาย ก่อนจะฉีกตำราบ้าบรรยาย มุ่งขยายปัญญาท้าเรื่องจริง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๒๘. ถอดหัวโขน เด็กทารกเกิดใหม่หัวใสเหน่ง แหกปากเปล่งเพลงอ้อนนอนแบหลา บริสุทธิ์มนุษย์เอี่ยมเตรียมตัวมา เที่ยวโลกาล่าชีวิตไม่ติดแนว บ้างกำเนิดครอบครัวไม่มั่วหลง ไม่ติดพงศ์เทือกเถาเผ่าเชื้อแถว บ้างสูติอภิชนคนเพริศแพรว ไม่คลาดแคล้วดุจแก้วล้ำประจำเครือ จึงมุ่งมาดคาดหวังให้ล้ำเลิศ ล่วงละเมิดชีวิตอื่นสุดฝืนเหลือ ลบหลู่หมิ่นกินสรรค์สร้างจนจางเจือ สร้างเป็นเรือลำใหญ่ไร้ใบลม เรือใหญ่ลอยล่องไปไร้แรงขับ สวะนับเรียกคำน้ำเนื้อสม ไร้มุ่งมาดขาดวาดหวังพลังอุดม ไม่คว่ำจมไม่แล่นฉิวไม่พลิ้วงาม เจ้าหัวโขนหัวขโมยวิญญาณจิต ดุจรอนลิดรากใจไม้คำถาม ทุกรายต้องตอบป้อนก่อนตายตาม ว่านิยามชีวิตเจ้าเป้าหมายใด ถอดหัวโขนใส่หัวใจให้เด็กแทน เพื่อสร้างแกนขับเคลื่อนไร้เงื่อนไข อย่ากำหนดกฎชีวิตกฎบิดใจ อย่าเปลี่ยนวัยค้นทางสร้างตนเอง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๒๙. พืชติดดิน ตะไคร่น้ำล้ำเลิศด้วยเกิดง่าย ดินหินทรายขยายแพร่แลกว้างขวาง บนเปลือกไม้สายน้ำขึ้นฉ่ำทาง ไม่เว้นว่างเขียวพรืดพืชติดดิน พสุธาเย็นนุ่มชุ่มชื้นชื่น ทุกวันคืนสัมผัสได้ไอถวิล ธรณีที่กำเนิดเกิดชีวิน จนดับดิ้นสิ้นลับจึงกลับคืน มนุษย์เป็นเฉกเช่นตะไคร่น้ำ ชอบชื้นฉ่ำจำอยู่คู่แผ่นผืน พสุธาพร้อมพรั่งแดนยั่งยืน เหมาะกลมกลืนพื้นฐานบ้านเกิดคน พืชติดดินอย่าผินหลังให้แผ่นภพ หลีกเลี่ยงหลบปฐพีที่กุศล อย่าห่างน้ำห่างชื้นคลื่นสายชล จะทุรนจนยากแห้งผากตาย อยู่กับแห่งแหล่งอุบัติสวัสดิ์เรือง ด้วยแน่นเนืองปัจจัยให้ขวนขวาย เกิดที่ไหนโตที่นั่นจนบั้นปลาย ตามสืบสายรายล้อมพร้อมจำเป็น อย่าเลื้อยเกินกำแพงแหล่งน้ำถึง อย่าดื้อดึงก้าวผิดตามคิดเห็น ลืมกำพืดธรรมชาติพลาดผิดเกณฑ์ สร้างกรรมเวรสิ่งแวดล้อมตรอมตรมโทรม ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๓๐. มีดภาวนา ภาวนาพาเราหนีจากโลก แดนเศร้าโศกผิดหวังตั้งใจหมาย บางครั้งสวดวิงวอนอ้อนไม่อาย โชคง่ายดายหวยเลขเสกให้ที หลายครั้งขอต่อชีวิตใกล้ลิดรอน ช่วยผันผ่อนวันตายจงหน่ายหนี ปาฏิหาริย์วานไหว้ไว้ชีวี ทุกอย่างมีถวายได้ให้หมดตัว ทั้งเรื่องใหญ่เรื่องนิดอธิษฐาน ตามสัญญาณนานเนื่องเรื่องฝังหัว ทั้งเรื่องเปลืองเรื่องควรล้วนพันพัว สมองมัวหัวซุนหนุนอัตตา ภาวนาเหมือนมีดกรีดสองด้าน รู้ใช้งานด้านคมข่มกังขา เวลาท้อถอยใจไยเกิดมา ซับน้ำตาอคติใจติเตียน หากใช้ผิดด้านคมข่มความคิด ปัญญาปิดสมองฝ่อรอเกษียณ มือเท้าง่อยถอยถดหมดพากเพียร วกวนเวียนวาดหวังดั่งบนบาน มีดในมือถืออยู่ควรรู้ใช้ ยามอ่อนไหววอนเว้าทุกเจ้าศาล ยามเข้มแข็งแรงมุ่งพุ่งทะยาน ทิ้งกราบกรานไปตามฝันมุ่งมั่นใจ ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๓๑. ความว่างเปล่า จงอย่ากลัวความว่างเปล่าเข้าครองจิต เพราะคือมิตรแท้จริงกว่าสิ่งไหน ผู้ชวนพบสงบนิ่งในฤทัย พ้นเภทภัยใจรุ่มร้อนอ่อนฝึกปรือ ความว่างเปล่าใช่เหงาหรือเศร้าสร้อย คือวางปล่อยลอยเรื่องเปลืองยึดถือ คือวางทิ้งสิ่งค่าล้ำตามคำลือ ไม่ยึดยื้อตื้อตามกามต้องการ ความว่างเปล่าใช่หนีจากผู้คน หรือบวชตนห่มเหลืองเปลื้องสังขาร แต่หลุดพ้นครอบครองของรำคาญ หยุดเผาผลาญอารมณ์ร้อนรนใจ ความว่างเปล่าสอนเราเรื่องการมี ที่ยินดีเมื่อได้ของต้องนิสัย แต่เศร้าโศกโลกสลดเมื่อหมดไป เป็นเงื่อนไขไสวดับกับเปรมปรีดิ์ จงคบหาว่างเปล่าเป็นเงาตัว ไปถ้วนทั่วพัวพันไม่หวั่นผี ภูตยึดติดพิชิตได้ใจเสรี ไร้พื้นที่ปีศาจหวงลวงจับจอง จงรับความว่างเปล่าเข้าชีวิต จะรู้คิดรู้เล่นเป็นเจ้าของ มีโน่นนี่มีได้ด้วยไตร่ตรอง ไม่ใฝ่ปองข้องอยู่ผู้ยึดกุม ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๓๒. หลืบชีวิต ทุกชีวิตมีซอกหลืบคืบคลานหา มุมลับตาลับล่อรอสนอง เข้าขวนขวายทายท้าน่าลิ้มลอง ลับสมองตามปัญญาประสามี ทุกซอกหลืบคืบคลานเจือจานผล ได้ผจญประสบการณ์ผ่านวิถี คนครบคนคนทั่วทุกชั่วดี เป็นภาษีเลิศล้ำกว่าตำรา จงก้าวเท้าก้าวไปในซอกหลืบ ทุกกระดืบสืบสาวเรื่องหรรษา ทุกก้าวขั้นมั่นงามตามอัตตา ทุกก้าวขาก้าวไปเชื่อใจตน ทีละซอกทีละหลืบค่อยสืบหา พบอาณาเขตประเสริฐเกิดกุศล เดินเข้าสู่แบบฝึกหัดวัดอดทน เรียนฝึกฝนด้นดั้นไม่หวั่นเกรง อย่ากลัวมุมลับตาน่าสนเท่ห์ จงทุ่มเทเตร่ไปให้ถูกเผง เข้าเหยียบมุมเมื่อไรได้ครื้นเครง ประกายเปล่งเพ่งรู้ลึกหนาบาง หลืบชีวิตปริศนาน่าหาค้น ลูกล่อชนอุปสรรคคอยขัดขวาง จากซอยเล็กซอยใหญ่ได้เจอทาง ถนนกว้างอย่างที่ฝันมุ่งมั่นมา ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๓๓. บ้านในฝัน อันนกน้อยทำรังแต่พอตัว ด้วยเกรงกลัวเด่นไปใครมองเห็น ศัตรูร้ายเฝ้ามองจ้องเช้าเย็น ลูกน้อยเป็นอาหารหวานใจปอง อันคนเราซื้อบ้านแต่พอมี ด้วยปั่นที่ปั่นดินเป็นทองหยอง แมวดิ้นตายแพงบ้ากว่าเพชรกอง คนซื้อหมองแทบดับกับวิฬาร นายทุนกว้านเก็บที่เก็งกำไร หมู่บ้านใหญ่สมัยล้ำคำเรียกขาน วิลล่าวิลล์วูบวาบทาบวิมาน ราคาบานปานฟ้าสุขาวดี สร้างชุมชนแบบอย่างอ้างฝรั่ง ล้วนมีมั่งคนวิเศษชาติเศรษฐี อยู่รวมกันฉันพี่น้องพ้องไมตรี เลือกคลุกคลีที่เท่ากันฐานันดร คนซื้อกว้านเก็บเงินเผชิญทุกข์ ทุบกระปุกเบิกเกินเงินฝากถอน วางมัดจำค้ำประกันผันวงจร หมุนเงินผ่อนป้อนวงการบ้านวงใน บ้านในฝันอยู่ไกลกว่าความฝัน ระดับชั้นคลาดเคลื่อนผิดเงื่อนไข อยู่ห้องเช่าเข้านอนก่อนฟุ้งไป เคหาใหม่เลือนรางกลางแสงจันทร์ ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๓๔. แหกแหวกกฎ มีบ้างไหมตำราหาตัวตน ช่วยพบค้นหนทางสร้างสิ่งฝัน รู้ต้องการทะยานไวได้เร็ววัน เวลาผันหมุนไปไม่เสียดาย ไม่มีหรอกตำราที่ว่านั่น ต้องขยันหมั่นศึกษาหามุ่งหมาย แฝงอยู่ในย่างก้าวท่าวท้าทาย ที่กรุยกรายว่ายวนบนเส้นทาง ต้องลองผิดลองถูกเป็นลูกไล่ ชีวิตใช้ไม่พักวางเว้นหัวหาง เสี่ยงทุกช่องลองทุกบ่อยอย่าปล่อยวาง ทำแบบร่างสร้างแผนผังสังกัดตน ต้องกล้าแหกแหวกกฎปลดสั่งสอน พรอมรให้มาอย่าสับสน จากสวรรค์ปันให้ใช่จากคน อย่าจำนนกลลวงบ่วงนิยม ต้องอดทนล้มหลามเรื่องหยามจิต จ้องพิชิตบ่อนทำลายพ่ายสุขสม ทดสอบใจไหวหวั่นพรั่นดิ่งจม อธิคมจะล้มไปด้วยโลเล ตำราคนยากกว่าตำราอ่าน พบผันผ่านมารขวางขัดปัดหักเห ไม่พบเจอลิขิตพรหมสมคะเน อีกพื้นเพตัวตนพ้นรู้ไป ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๓๕. คราบรู้สึก ความรู้สึกก่อนเก่ากลิ่นเน่าเหม็น ยังโดดเต้นเล่นหลอกหยอกเย้าหัว ทั้งหัวจิตหัวสมองหม่นหมองมัว ขาดเขลากลัวตัวเกร็งเคว้งคว้างลอย เช่นเคยรักดักดานปานตาบอด สมองวอดสติวายพ่ายถดถอย ละเมอเพ้อเก้อหน้าบ้าเลื่อนลอย ลืมวางปล่อยคอยเฝ้าหงอยเหงาซึม หรือเคยเสียญาติมิตรคนชิดใกล้ ด่วนจากไปทิ้งเราเศร้าเคล้าขรึม อีกทำผิดสนิทบาปหยาบแทรกซึม ใจอึมครึมมืดมิดติดสันดอน เฝ้าหายามาลบล้างรู้สึกเก่า อารมณ์เฉาหายไปไม่หลอกหลอน สะอาดเอี่ยมเปี่ยมล้นพ้นนิวรณ์ หยุดหวนย้อนเรื่องเก่าโง่เง่าเคย ได้ยามาหนึ่งอย่างจะล้างขัด คราบอึดอัดกำจัดสิ้นกลิ่นระเหย ไร้มลทินเปรอะเปื้อนคราบเหมือนเคย ได้ชื่นเชยใจแจ่มแฉล้มงาม แต่ยาล้างชำระใจไม่มีขาย เรื่องง่ายดายหายตามหนามบ่งหนาม เพียงปลุกปลอบเปลี่ยนใจให้คึกคาม เป็นยาปรามคราบรู้สึก คึกคะนอง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๓๖. รูกิเลส เคยบ้างไหมจนปัญญาหาทางออก ไร้ผู้บอกแนะนำคำแถลง ไร้ญาติมิตรคิดคู่ผู้ชี้แจง ปรับเปลี่ยนแปลงแบ่งทุกข์บรรเทาซา เคยบ้างไหมจนใจไร้แรงเรี่ยว หดห่อเหี่ยวเดียวดายขาดซ้ายขวา หมดกำลังนั่งนิ่งนอนเฉยชา ปล่อยเวลาผ่านไปไม่ไยดี เมื่อจนมุมกุมขมับกับเรื่องทุกข์ สติสุกสดใสจึงหน่ายหนี เคยรู้ทันปัญหาบรรดามี กลับถูกตีเร้ารุมกลุ้มทยอย เมื่อเวลาตัวตนจนมุมแต้ม ควรยิ้มแย้มปลอบใจไม่ท้อถอย ยามแยกเขี้ยวแสงชีวิตกะปริดปรอย เพียงนิดน้อยฉายมาหาทางไป ทางออกอยู่ที่เดียวกับทางเข้า เรื่องรุมเร้าราวเตือนร้องเงื่อนไข เผชิญหนักประจักษ์เศร้าจนเขลาใจ เพราะเข้าในรูกิเลสเข้าเขตมาร รูกิเลสเปรตเน่าเฝ้าเชิญชวน ยุยั่วยวนชวนหลงผิดวิตถาร ก้าวลงหลงโลภแค้นแดนวิกาล ไม่ยากนานรู้หยุดคิดเข้าผิดรู ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๓๗. ตำราคน มีลิ้นชักมากมายอยู่ในหัว เรื่องส่วนตัวชั่วเจ็ดทีมีประสม ที่ปิดตายให้วายดับนับนานนม ขยาดชมเก็บไว้ไม่กล้าดู เรื่องชีวีดีเจ็ดหนมีล้นหลาม ที่งดงามนามเรืองเฟื่องฟูหรู ชีวิตนี้เกิดมาเชิดหน้าชู เป็นวิญญูช่วงหนึ่งน่าซึ้งใจ ลิ้นชักเล็กใหญ่น้อยทยอยเก็บ เรื่องขี้เล็บขี้ช้างด่างดำใส เรื่องความลับงับงำอั้นอำไพ บทเรียนใหญ่ให้ลูกหลานอ่านวิชา เปิดลิ้นชักหยิบอุบัติเรื่องคัดสรร เป็นของขวัญรุ่นใหม่ได้ศึกษา เป็นข้อคิดทฤษฎีที่ผ่านมา จากวาจาคนเพียรสังเวียนกรรม อย่ามัวอายข้าวของที่ซ่อนซุก ทั้งเรื่องทุกข์คอขาดพลาดถลำ อีกเรื่องเลวหลงผิดคิดระยำ หรือตกต่ำหยำเปเกเรกวน ทุกเรื่องมีบทเรียนเป็นเยี่ยงอย่าง เพื่อก้าวย่างไม่พลาดผิดคิดขวายขวน คนรุ่นใหม่เฝ้ารอขอชักชวน อย่าสงวนของล้ำค่าตำราคน ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๓๘. หนึ่งศรัทธา ในโลกมีความเชื่ออยู่เหลือนับ ทั้งลึกลับซับซ้อนซ่อนมิดชิด อีกเผยแผ่แพร่หลายถ่ายความคิด ล้วนเป็นมิตรจิตมนุษย์ฉุดพ้นเขลา หนึ่งถิ่นฐานหนึ่งตำนานประสานใจ รวมเลื่อมใสเป็นน้ำหนึ่งถึงเทือกเถา ร่วมใจเดียวเหนียวแน่นแกนกล่อมเกลา ปัญญาเชาวน์บรรเทาล้างทางอบาย หนึ่งความเชื่อนับถือคือหนึ่งสิทธิ์ ไม่อาจบิดเบือนลบกลบเกลื่อนหาย หนึ่งศรัทธาภาวนาค่ามากมาย ยากทำลายสลายรักหักบูชา โลกหมุนได้ด้วยแรงรักสักการะ อุตสาหะสร้างสรรค์ขันอาสา อุทิศตัวทุ่มใจใช้เมธา พัฒนาหล้าสถานงานคั่งคับ หนึ่งเลื่อมใสหนึ่งพลังสังเวยดาว อยู่ยืนยาวก้าวหน้ามานานนับ อาระยะขานกล่าวยาวกัลป์กัป พรั่งพร้อมทรัพย์รูปนามธรรมล้ำเลิศใจ หากขาดแรงสรรเสริญเพียงเกินหนึ่ง พิฆาตถึงดวงดาวสกาวใส หนึ่งความเชื่อเกื้อกูลหากสูญไป ยุคจัญไรภัยเศร้าเข้าครอบครอง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ๓๙. สีชีวิต สีชีวิตจืดเลือนเหมือนภาพเก่า ด้วยรุมเร้าเคล้าคลุกทุกข์ปัญหา ไปไม่ถึงที่ฝันดั้นด้นมา โดนนินทาว่าไว้พวกใจจน เข็นชีวิตผิดทางจนหางตก เข้าร้างรกตกค้างทางสมผล ไร้สรรเสริญเจริญศักดิ์ประจักษ์ตน กลายเป็นคนจนปัญญาต่ำสามัญ ชีวิตพลาดคาดผิดไม่ปิดจบ ยังต้องรบพบตนจนดับขันธ์ ต่อกรสู้คำบาดมุ่งฟาดฟัน จึงควรทันปั้นแต่งแต้มสีบัง แต้มสีให้ชีวิตปิดคับใจ ด้วยสีใหม่เข้มประดิษฐ์ช่วยปิดฝัง ลบกลบเกลื่อนเลือนระแหงแจ้งพลัง ปกปิดบังเนื้อเน่าเย้าหยามกัน สีชีวิตเลือกได้ตามใจโปรด มีประโยชน์โจทย์มุ่งบำรุงขวัญ เฝ้าเฮฮา-หาเพื่อน-เบือนกดดัน ฝึกชำนัญ-ทันสมัย-รู้ไตร่ตรอง สีชีวิตประดิษฐ์ได้ด้วยใจกล้า เห็นคุณค่าตัวตนไม่หม่นหมอง เห็นคุณนามความดีเป็นสีทอง แต้มมุมหมองพ้นมุมหม่นคนมุมตัน ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: ..ทักษมน.. ที่ 17 เมษายน 2010, 01:23:PM emo_79 วันนี้ขอ งดข้าวเพราะเราอิ่ม emo_100 ได้รสอิ่มบทกวีดั่งที่ฝัน emo_60 จะเก็บเกี่ยวเหนี่ยวนำประจำวัน emo_116 บทประพันธ์ ท่านเฉลยคุ้นเคยใจ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 06 พฤษภาคม 2010, 10:53:AM หายอิ่มหรือยังครับ
เชิญ "กินกลอน" ต่อ ๑๔. บนเรือกลม ลอยละล่องลิ่วแล่นหลงทางลม บนเรือกลมกล้องแกล้งเก๋เก่าเก๋า เรือลำแพนแลกระลอมเหลาเกลี้ยงเกลา เป็นเรือเหงาเมาง่ายดายเดียวใจ เคว้งคว้างโคลงเคลงบนเพลงคลื่น ซัดโครมครืนคลอกแคลกควั่กเคลื่อนไหว คลางแคลงว่าแคล้วคลาดพลาดเส้นชัย คะเนไปคำนวณแล้วครวญคร่ำคราง น้ำกับฟ้าอาณาเขตระหนเห คืบทะเลศอกทะเลเห็นหม่นหมาง ใกล้ก็หนึ่งไกลก็เอกวิเวกทาง วนระหว่างกระแสสินธุ์กระวนวาย เรือสมมุติมุ่งจรุงปรุงประดิษฐ์ เรือหลงทิศพาคนผิดมั่นหมาย สำราญสุขล้นเหลือเรืออุบาย เรือเครื่องตายพายพร่ำในน้ำวน อย่าออกเรือด้วยใจเปี่ยมใคร่อยาก พบลำบากเป็นเรือร้างอกุศล ไร้เพื่อนฝูงมิตรแท้ในสายชล สายน้ำวนล้นกิเลสแดนเปรตภัย จงออกเรือด้วยใจใสสะอาด มุ่งมั่นมาดวาดชีวิตด้วยสีใส เรือแห่งเกียรติเบียดแน่นเพื่อนหทัย เป็นเรือใหญ่ทางใดไม่หวั่นเกร ง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 07 พฤษภาคม 2010, 11:50:AM บทที่ 4 เมืองขยะ
ของกินใช้ของใหม่เก่าของเบาหนัก ของทึกทักของรักหวงของลวงขาย ของจำเป็นของจำอวดของลวดลาย ของมักง่ายของมักมากของอยากมี ของของฉันฉันซื้อถมที่ว่าง อยู่ตรงกลางใจกระฉอกนอกวิถี บ้าซื้อของลองทุกอย่างอ้างอวดดี บรรดามีไม่รีรอขอจับจอง เป็นเช่นนี้ทั้งเมืองจึงเนืองแน่น เป็นแว่นแคว้นแดนขยะขั้นขยอง บนถนนทางเท้าเน่าก่ายกอง ทุกมุมมองของมักง่ายกระจายปน อิทธิพลบริโภคนิยมชอบ สนองตอบทุกต้องการทุกแห่งหน โน่นจำเป็นนี่จำต้องนั่นจำนน แต่ละคนสร้างขยะคะนองมือ สะดวกซื้อสะดวกให้ถุงก๊อบแก๊บ ถุงสุดแสบสร้างปัญหาใครกล้าหือ ของเล็กใหญ่ใช้ตะพึดอึดตะปือ ขาดฝึกปรือลดขยะแขยงใจ พลาสติกพลิกเมืองเคยสะอาด แพร่ระบาดพฤติกรรมสุดอ่อนไหว พลาสติกสร้างกระแสโกยกำไร ทิ้งขว้างไว้นิสัยแย่แก้ยากเย็น ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ (ตีพิมพ์ใน VOTE ปักษ์แรก พ.ค.53) หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 19 พฤษภาคม 2010, 09:26:AM แม้นว่านอนไม่หลับขยับตื่น แม้นกลางคืนนอนนิ่งไม่ติงไหว แม้นกลางวันนอนผายสบายใจ นอนมากไปไม่ดีขี้เกียจนา ขนาดขี้ยังเกลียดเหยียดหยามได้ นับประสาอะไรใจคนหนา แม้ว่าหลับหรือตื่นต่างนินทา คนกล่าวหาว่าให้ไม่รู้ตัว.. (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_009.png) หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 23 พฤษภาคม 2010, 10:11:AM กรุงศรีฮยุธยาไม่สิ้นคนดี
กวีล้านนาไม่สิ้นคนเก่ง หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนไทย ที่ 23 พฤษภาคม 2010, 11:34:AM o แม้นกลางวัน ฝันดี.....นะที่รัก มาทายทัก นักกลอน ตอนแดดแก่ ทำอะไร ไหนหนอ ขอสุขแด รักเป็นแน่ แด่เธอ....คนเผลอชม แบบว่า.....มอบให้คนเผลออ่านแล้วกันครับ emo_12 หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: iamsinner ที่ 23 พฤษภาคม 2010, 11:53:PM นั่งง่วงๆหัวหน่วงๆจะร่วงไหม ใช่ถามใครถามฉันนั้นแหละหนอ อันหัวเราคงอยู่ได้ใช่เพียงคอ ยังมีต่อ แขน ขา กายา คน ดั่งคนเราจ้องเอาแต่ท่อนหัว ลืมมองตัวมองใจไม่เป็นผล เพียงแค่นี้มีหรือจะคือคน สัปดลกระสือมาเจ้าค่าเอย จะหลับนอน ใช่แค่หมอนจะนอนหลับ ต่อให้มีพร้อมสรรพสำรับหมอน หากยังมีที่ห่วงหาแลอาทร จะให้เราหลับนอนได้อย่างไร ปล.เห็นจั่วหัวกระทู้ว่าหลับฝันดี ผมกะจะเข้ามาอ่านสักหน่อย แต่มันยาวไป ไว้ค่อยอ่านพรุ่งนี้ล่ะกัน แต่ไหนก็เข้ามาแล้ว เลยแต่กลอนง่วงๆไว้สอง สามบท สองสามบทนั้นเนื้อหาไม่เกี่ยวกันหรอกคับ แต่จะลบไปก็เสียดาย เผื่อมีใครอ่านแล้วถูกใจ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 26 พฤษภาคม 2010, 04:58:PM หลับฝันดี
อาจบางทีเป็นกลลวง โลกบนหมอนหนุนหัว นิ่มแค่หนังศีรษะ โลกบนระบบสุริยะจักรวาล เฮ้อ อย่าลืมนวดผมหลังสระ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 07 มิถุนายน 2010, 02:04:PM บทที่ 5 เมืองคอนกรีต
มีเมืองเพริดเพลิดเพลินเกินคั่นขีด คลั่งคอนกรีตสร้างกรุงมุ่งสุขา รวมทุกอย่างต่างปัจจัยในพารา รวมไพร่ฟ้านานาฝันหลากชั้นชน ตึกอัดฉีดจึงกรีดกรายขยายเพิ่ม ทุกต่อเติมทุกวี่วันทุกแห่งหน ทั้งแท่งเล็กแท่งใหญ่แท่งทานทน ทั่วท่วมท้นล้นเอ่อเห่อแผ่นดิน นครกรีตนครเกินเมินจำเป็น สร้างเพื่อเซ่นแนวคิดติดทรัพย์สิน เพื่อกำไรนายทุนลุ้นโกยกิน เพื่อชีวินคนเมืองปูนเมืองศูนย์กลาง อาคารสูงสำนักงานมีบานเบอะ คอนโดเยอะสนองอยากยากขัดขวาง ร้านเหมาโหลโมเดิร์นเทรดเปรตอำพราง อีกเหล่าห้างของฟุ้งเฟ้อเกร่อธานี ขยะตึกเกลื่อนกลาดด้วยขาดแผน ไร้แบบแปลนรสนิยมสมศักดิ์ศรี ปล่อยประดานักประดิษฐ์ประลองดี อ้างเสรีย่ำยีกรุงรกรุงรัง นครกรีตกรีดชีวิตผู้อาศัย อยู่จำใจจำทนจำคุกขัง ต้องอยู่กินต้องศึกษาหาประทัง ในเมืองถังขยะตึกอึกอักใจ ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ (ตีพิมพ์ในนิตยสาร Vote ปักษ์แรกมิ.ย. 2553) (หมายเหตุ หลับฝันดี รวมเล่มเป็นอีบุ๊คแล้วครับ downloand ได้ที่ www.truebookstore.com (http://www.truebookstore.com) หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 13 มิถุนายน 2010, 08:40:AM ตะรางอารมณ์บทที่ ๒๕. โลกสีเทา
เมียที่ดีคือกะหรี่ไม่หนีงาน คือแม่บ้านทานทนจำนนผัว คือกระโถนโยนขี้ใส่ยามเมามัว คือแม่วัวผลิตลูกถูกแจงจัด ทุกค่ำคืนขืนข่มเขาข่มขืน รับแรงหื่นแรงอยากยากขืนขัด โสเภณีสะดวกใช้ไม่ต้องนัด ปล่อยกำหนัดบำบัดใคร่ได้ทุกยาม ผวาผัวตบผัวะเตะกระอัก ฟาดตีนพลั่กหนักมือไว้ให้เข็ดขาม ชายขี้ขลาดชาติปีจอขอคำราม คลั่งคุกคามคนครอบครองของคู่มาร ออกลูกเหมือนแม่หมาพันธุ์ดีสวย แทบมอดม้วยเป็นโรงงานปั้นลูกหลาน โย้แล้วโย้เบ่งแล้วเบ่งเหมือนเร่งงาน ทรมานทวารหน้าคุ้มค่าทอง โลกสีเทาเงามืดหมองของโลกหญิง โลกแท้จริงหลังวิวาห์งานฉลอง โลกระทมตรมช้ำน้ำตานอง โลกหม่นหมองของสตรีมีมานาน เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก แย่ยับยากเยี่ยงหมูหมาเดรัจฉาน ด้วยมอบใจให้กายชายโบราณ ใจจัณฑาลพาลเพียงเพศผู้อ่อนแรง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 06 กรกฎาคม 2010, 08:23:PM บทที่ 6 เมืองล่อลวง
ฉันเป็นสาวชาวนามาเมืองหลวง โดนล่อลวงแต่ก้าวแรกยากหลบหนี ฉันหลงเชื่อเพราะที่บ้านไม่เคยมี คนใจผีหน้ามนุษย์สุดตามทัน ผมเป็นหนุ่มบ้านนอกโดนหลอกง่าย ขายแรงกายแรงเพศพวกกระสัน คนเมืองนี้กระหายบ้านานาพันธุ์ ควรติดยันต์กันผีอยากก่อนจากมา ยายเป็นหญิงชรามาหาญาติ ไม่แคล้วคลาดโดนจนได้ไอ้ชาติหมา แกล้งเก๋ไก๋ไอ้ระยำจำนรรจา กูแทบบ้าเป็นขอทานร่วมงานมึง ตาเป็นชายใจซื่อถือคำสัตย์ เจอะเจอสัตว์ตัวประหลาดคาดไม่ถึง แค่พระเครื่องทองสร้อยน้อยตำลึง ทำเท่งทึงมันหลอกฆ่าชิงเอาไป อะไรหนอทำเมืองเทพเป็นเมืองโทษ แดนคนโฉดเมืองคนฉ้อรอรีดไถ อะไรหนอทำเมืองนี้เป็นเมืองภัย เคยวางใจเคยเชื่อกันมาผันแปร ก่อนก้าวเหยียบ หมอชิต จิตพรั่นพรึง ก่อนมาถึง สายใต้ ใกล้ร่างแห ก่อนลงรถ หัวลำโพง โรงรังแก ระวังแพ้ภัยพาลพวกมารเมือง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ (ตีพิมพ์ในนิตยสาร VOTE ปักษ์แรก ก.ค. 53) หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 09 กรกฎาคม 2010, 10:02:AM กวีนิพนธ์ประกอบภาพถ่าย
"ตะรางอารมณ์" รวมเล่มเป็น e-book แล้วครับ download ได้ที่ http://www.truebookstore.com/product/view/1197 (http://www.truebookstore.com/product/view/1197) ตัวอย่างกวีนิพนธ์ 1 ใน 39 บท ๑. ตะรางอารมณ์ เหนื่อยหน่ายคล้ายโลกหยุดหมุนแล้ว ไร้วี่แววเรื่องสนุกปลุกความฝัน ไร้เพื่อนฝูงคุ้นเคยเยี่ยมเยียนกัน ไร้มิ่งขวัญครันครบลบวังเวง อยากเกิดเป็นหมูหมาไม่รู้เบื่อ ไม่เป็นเหยื่อความเหงาเฝ้าข่มเหง เป็นต้นไม้ใบหญ้าฮาครื้นเครง กับเสียงเพลงแห่งสายลมและแสงทอง เกิดเป็นคนไม่พ้นหม่นเศร้าหมาง ติดตะรางอารมณ์จนตรมหมอง เศร้าเหงาซึมขรึมหงอยท้อถอยครอง ตามครรลองของคนคุกคลุกทุกข์ใจ อยากจะแหกคุกนี้ไปที่อื่น หนีขมขื่นรันทดสู่สดใส ง้างกรงเหล็กก้าวย่างอย่างมีชัย หลบพ้นภัยแห่งรู้สึกลึกเกินทน แต่กรงขังคลังรู้สึกผนึกแน่น ราวเขตแดนแห้งผากยากเสือกสน ดุจปลาหมอแถกเหงือกเกลือกทุรน ไม่หลุดพ้นมณฑลทุกข์รุกมโน คุกอารมณ์ข่มฤทัยจนใกล้บ้า ภาวนาอย่าได้ตายที่ร้ายโข ภาวนาอย่าได้ตายอย่างคนโซ พร่ำพุทโธหลักธรรมจงค้ำใจ ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: ♥▬รู้ว่ารัก▬♥ ที่ 10 กรกฎาคม 2010, 11:22:PM หลับฝันไป
ในใจก็ยังคิด ถึงเทอ เเต่ฝันไป ใจคิด จิตอำนวย บอกเทอ ด้วย ว่าฉันรัก ปักษ์ กลางใจ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 11 กรกฎาคม 2010, 09:26:AM อุนจิน่ารักดีครับ
หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 21 สิงหาคม 2010, 09:11:AM บทที่ 7 เมืองน้ำเมา
ธานีนี้ขายเหล้าเท่าอาหาร หลายรวงร้านหลากประเภทน้ำเปรตผี ซื้อแสนง่ายจำหน่ายคล่องราวของดี ทุกพื้นที่มีให้ดื่มปลื้มอารมณ์ ร้านของชำเปิดตลอดยี่สิบสี่ ร้านตาสีตาสามากเถถม ร้านหรูเลิศข้างถนนคนนิยม ล้วนปูพรมระเบิดก๊งดงเมรัย ร้านกินดื่มมีมากกว่าวัดวา หาง่ายกว่าห้องสมุดหยุดสงสัย เนืองแน่นกว่าสวนหย่อมกล่อมหทัย เป็นปัจจัยสำคัญกว่าครอบครัวคน ทั้งวัยรุ่นวัยเลอะไม่เคอะเขิน พร้อมเพลิดเพลินแอลกอฮอล์น้ำฉ้อฉล ขาดสติขาดสมองขาดตรองตน เกิดบุคคลบุรุษโทษโจทก์สังคม ทั้งขับรถชนคนตายหลายพันศพ ทั้งพานพบโรคร้ายมากมายถม ทั้งทุบตีลูกเมียให้ตรอมตรม ทั้งสะดมปล้นฆ่าอนาจาร เมืองน้ำเมาเมืองเหล้าเมืองเน่าเหม็น สุดเสือกเข็นผิดทางตามเรียกขาน ความฉิบหายประเมินเยอะมากเบอะบาน เกินประมาณประนอมความตามเคยชิน ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ (ตีพิมพ์ในนิตยสาร VOTE ปักษ์หลัง ส.ค.) หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 10 กันยายน 2010, 08:34:AM กวีนิพนธ์ประกอบภาพถ่าย กรงเทพ
บทที่ ๘ เมืองม็อบ ม็อบๆมาแล้วจ้าม็อบๆ ผู้เห็นชอบเห็นชังมารวมฝูง เรื่องปากท้องการเมืองเรื่องจรูง ชวนชักจูงมุ่งก่อม็อบสอบสวนกัน ทั้งชาวไร่ชาวสวนล้วนทุกข์เข็ญ ด้วยประเด็นนายทุนร้ายทำโศกศัลย์ โกงกิโล-กดราคา-ลดแบ่งปัน จึงด้นดั้นรั้นเรียกร้องฟ้องกระทรวง เอ็นจีโอโมโหเคืองเรื่องสร้างเขื่อน งบงำเงื่อนเปื้อนเงินฉ้อราษฎร์บังหลวง สิ่งแวดล้อมย่อมทำลายฉิบหายปวง ขอเหนี่ยวหน่วงด้วยม็อบเขียวผู้เชี่ยวชาญ ม็อบเหลืองแดงแจ้งจุดยืนฝืนสุดขั้ว ม็อบหวาดกลัวสีขาวหวั่นร้าวฉาน ม็อบสีโน้นสีนี้เริ่มออกงาน ม็อบทนทานม็อบชั่วคราวเกิดกราวเกรียว ม็อบการบ้านการเมืองเรื่องปวดหัว เรื่องส่วนตัวหรือเรื่องใหญ่ใคร่เฉลียว เทียบกับม็อบปากท้องยากยาเยียว ของแท้เทียวไร้เหลียวแลม็อบแน่นอน ขอขอบคุณชาวม็อบมาปลอบปลุก คนเมืองทุกข์เห็นทุกข์กว่าเกินยากถอน เห็นเรื่องจริงยิ่งกว่าฉากละคร จึงสังวรคนเมืองม็อบมากสบาย ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ตีพิมพ์ในนิตยสาร VOTE ปักษ์แรก ก.ย. ๕๓ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 09 พฤศจิกายน 2010, 04:00:PM กรงเทพ บทที่ ๑๐ เมืองดาวดิน
หลังอาทิตย์จากฟ้าธานีเปลี่ยน เทียบเทียมเทียนแสนล้านหว่านเมืองหลวง ระยิบยับประดับดาประปรายปวง ดาษดาดวงดาวดินดื่มด่ำใจ หลังตะวันผันไปตามโลกหมุน พวกว้าวุ่นว้าเหว่วิเวกไหว ชาววิกาลพล่านแสงสีผีเมรัย ร่วมเปิดไฟเนืองแน่นแดนลีลา คนไร้วันไร้คืนร่วมขืนข่ม ช่วยขย่มขยายกาลราญนิศา ชนะมืดหมองหม่นมารเฮฮา ใช้ไฟฟ้าคามคุกปลุกเสกกรุง ราตรีเปลี่ยนแปลงร่างสว่างใส ส่งผลใหญ่กระทบเมืองเปลืองถลุง ซื้อน้ำมันปั่นแจ้งแสงแต่งปรุง อีกคนพุ่งเข้ารกพงหลงทางควร ควรหลับใหลใจระงับกลับแรดร่าน ควรอยู่บ้านครอบครันกลับผันผวน ควรหมั่นเรียนเพียรต่อกลับก่อกวน อีกหลายควรล้วนผิดแผกแปลกเปลี่ยนไป ใคร่ครึกครื้นคลั่งไคล้ในคืนค่ำ ควรจดจำบอกตนพ้นหลงใหล เมืองดาวดินกินคนทุกขวบวัย ด่าวดิ้นไปในพาราดาราลวง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ตีพิมพ์ในนิตยสาร Vote ปักษ์แรก พ.ย. ๒๕๕๓ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 08 กุมภาพันธ์ 2011, 01:12:PM บทที่ 11 เมืองอยากเกิด
เมืองไหนๆไม่เร้าใจเท่าแบงคอก เท่ไม่หยอกศิลปินบินว่อนหลาย พระเอกจ๊าบนางเอกแจ๋วมีมากมาย ทั้งนางนายถ่ายแบบแนบเนื้อกัน มีชื่อก้องเงินทองจะไปไหน ดาวดวงใหม่เป็นง่ายอย่างที่เห็น เสริมหล่อนิดเพิ่มสวยใสไม่ลำเค็ญ มีคนเข็นขึ้นนภาประดับเคียง เมืองจึงรวมคนอยากเป็น ซัมบอดี้ ขอสักทีในชีวิตมีชื่อเสียง ขอสักครั้งดังสนั่นลั่นวังเวียง ขอผ่าเปรี้ยงเหวี่ยงชื่อลือเลื่องแดน เยาวชนชายหญิงวิ่งวุ่นพล่าน ขอสอบผ่านแจ้งเกิดเทิดแบบแผน เป็นดารานักร้องจ้องรำแพน ขอขึ้นแท่นแผ่หางกางปีกงาม ลายนกยูงใช่งามตามที่เห็น กว่าได้เป็นตามอยากมากขวากหนาม เกี่ยวหนังเนื้อบาดผิวใจได้แผลทราม รอยคำถามซ่อนไว้ใต้ขนเนียน หนุ่มสาวหลงเข้าดงกรงกับดัก ไร้ตระหนักเสือร้ายตะปบเศียร นักสะสมพรหมจรรย์ชนชั้นเซียน ร้อยเล่มเกวียนเรียนรู้ได้เมื่อสายเกิน ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ตีพิมพ์ในนิตยสาร vote ปักษ์แรก ก.พ. ๒๕๕๔ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 28 มีนาคม 2011, 12:56:PM กรงเทพ บทที่ 12 เมืองหยิบมือ
ในเมืองนี้มีคนเพียงหยิบมือ ผู้เลื่องลือสินทรัพย์รับล้นเหลือ ผู้มั่งมีหมื่นล้านหว่านว่านเครือ ผู้แพร่เชื้อบริโภคโรคนิยม ในเมืองนี้มีหญิงสาวราวนิดน้อย เฝ้ารอคอยกระเป๋าใหม่ได้สะสม ใบละแสนสิบแบบแซบอารมณ์ ได้ชื่นชมด้วยเงินล้านซาบซ่านใจ ในเมืองนี้มีชายหนุ่มกลุ่มน้อยนิด พวกเสพย์ติดป้ายแดงแก๊งหลงใหล รถแกะกล่องอ่องเอี่ยมเรี่ยมเรไร ใครต่อใครหันมองของโปรดเรา ในเมืองนี้มีวัยรุ่นหนึ่งหุนชั่ง ปิดเทอมครั้งนั่งเครื่องบินดินแดนเขา ออสเตรเลียอังกฤษสุดคิดเดา ปัญญาเชาวน์หรือฟุ้งเฟ้อที่เจอมา ในเมืองนี้มีเด็กกลุ่มเล็กหน่อย หนูตัวน้อยเล่นบาร์บีมีปุจฉา ราคาแพงกว่าค่าแรงของชาวนา ตุ๊กตาทำเด็กหญิงอิงเงินทอง เมืองหยิบมือเมืองขาลงบ่งวิตก มุ่งหยิบยกค่านิยมถมสนอง คนหยิบหย่งทะนงตัวมั่วคะนอง คนจับจองจ้องจัดแจงเจือจานตน ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ตีพิมพ์ในนิตยสาร Vote ปักษ์หลัง มี.ค. ๒๕๕๔ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: deja ที่ 23 พฤษภาคม 2013, 10:33:AM "กรงเทพ" รวมเล่มเป็น e-book แล้วครับ
http://book.truelife.com/truebook/store-detail/?12690&detail (http://book.truelife.com/truebook/store-detail/?12690&detail) กรงเทพ ... กลอนแปดประกอบภาพถ่าย นำเสนอคำถามว่าทุกวันนี้ พวกเราเป็นเทพที่อยู่ใน “กรุง” หรือใน “กรง” ตัวอย่างบทสุดท้าย บทที่ ๓๙ เมืองความหวัง มีเมืองหลวงเมืองหลงเมืองกรงเทพ เมืองอักเสบอาการแย่แพ้พิษสง ไวรัสเห็นแก่ตัวทั่วเผ่าพงศ์ ทำลุ่มหลงส่งนครนอนใกล้ตาย ชาวเมืองหลวงอยากอยู่เมืองสะอาด เมืองอากาศบริสุทธิ์ดุจปองหมาย เมืองเด็ดขาดไม่หวาดหวั่นอันตราย เมืองสบายอยู่ได้ทุกชั้นชน คนกรุงเทพตั้งใจให้ความหวัง ทุกพลังไม่ย่นย่อรอเห็นผล ให้เมืองผ่านมาตรฐานสู่สากล ทุกผู้คนยอมรับไม่อับอาย ไม่ต้องหรูฟู่ฟ่าเช่นแอลเอ ไม่ต้องเก๋เท่าปารีสสุดวี้ดว้าย ไม่สุดเหวี่ยงเหมือนเซี่ยงไฮ้ใหม่ท้าทาย ไม่แพรวพรายเช่นนิวยอร์กออกหน้าใคร เป็นกรุงเทพเท่าที่เป็นเช่นเคยมา เสน่หาแพรวพราวสกาวใส มีทุกอย่างที่ปรนเปรอห้ามเผลอใจ หลงเมืองใหญ่รักเมืองนี้ยากถอนตัว รักเมืองนี้เท่าที่คุณเคยรัก แต่จงรักอย่างใช้ใจอย่าใช้หัว รักเมืองนี้ให้มากกว่ารักตัว เมฆสลัวแห่งเมืองหลวงล่วงพ้นไป ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ หัวข้อ: Re: หลับฝันดี เริ่มหัวข้อโดย: nattna ที่ 25 พฤษภาคม 2013, 11:53:PM ยามนิทรา หลับฝัน หวังฝันหวาน
จินตนา ผลิบาน ดั่งใจหมาย ฝันสิ่งใด คว้าได้ ดั่งมนตร์พราย วาดลวดลาย ทอฝัน สารพัน โลกความฝัน....ล้วนฝัน สรรสวยใส ฝันคราใด หัวใจ ก็สรวลสันต์ เต็มเปี่ยมสุข ไร้ทุกข์ เข้าโรมรัน แต่มิอาจ หลับฝัน นิรันดร์กาล emo_95 emo_95 emo_95 |