ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ถึงคุณที่เคยสัมผัสความรักของฉัน
เคยรับรู้การมีกันและกัน อบอุ่นเพียงไหน
มีเวลาที่ใจฉันเต้น เป็นเสียงคุณอยู่ร่ำไป
สถิตอยู่ทุกการเข้าออก ของลมหายใจตลอดมา

 


บัดนี้สัมผัสแห่งรักได้หายไป
เหมือนดาวที่อยู่แสนไกลบนฟากฟ้า
ได้แต่ตัว . . . แต่หัวใจไม่ยอมมา
ทุกการเข้าออกของลมหายใจปวดปร่า . . .
คงมีฉันที่นั่งเสียน้ำตาอย่างปวดใจ

 


หน้ากระดาษมีรูปวาดหัวใจดวงใหญ่
มีชื่อคุณกับฉันเขียนลงไป . . . ติดไว้ที่ข้างฝา
รู้ใช่ไหม . . . ความรักได้ถูกเติมเต็มใจตลอดมา
บัดนี้กลับซีดจางโรยรา . . . ไม่มีชีวิตอีกต่อไป

 


หน้ากระดาษเริ่มเลือนรางจนว่างเปล่า
ภาพหัวใจของเรา . . . กลับส่อเค้ามีรอยไหม้
คุยกับฉัน . . . ต่างมองไม่เห็นกันและกันอีกต่อไป
ภาพรูปหัวใจ. . .
คงเป็นได้เพียงภาพความหลังที่ฝังใจ . . . ไปชั่วกาล


เอามาจากเว็ปกระปุกค่ะ  อ่านแล้วโดนใจ

 emo_111 emo_111

อ่านแล้วโดนใจเช่นกันค่ะ เศร้า อ่ะ T T ชอบอ่ะค่ะ +1 ให้ด้วยใจ อิอิ