|
หัวข้อ: พ่าย เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 28 ธันวาคม 2009, 10:27:AM "พ่าย?" ๐ ๐ ปล่อยทิ้งความทระนง ณ ตรงนี้ ยามหมู่ม่านอารีทวีสวย ความหมองหม่นบางอ่อนซ่อนระรวย รีบฉกฉวยก่อนผลล้นลุกลาม ๐ เมื่อสองร่างเมฆมัวเคลื่อนตัวหา กัดกร่อนทรวงช้าช้าล้าคำถาม ความเย่อหยิ่งสิ้นเชื้อเหลือแค่นาม อยู่ในท่ามเฉยชาของอารมณ์ ๐ เธอยังคงคือเธอที่เลอเลิศ รอยยิ้มเปี่ยมบรรเจิดเกิดผสม นัยน์ยังแฝงศรัทธามาพร่างพรม แก้มยังอมทุกทีสีชมพู ๐ เพียงเธอไม่เหมือนก่อนหรืออ่อนล้า เสี้ยวคำหวานเริ่มซาไม่เลิศหรู ความเป็นหนึ่งเดียวจางทางที่ปู ปรากฎสู่สองเราเร่งเร้าเยือน ๐ สัมผัสเธอลำบากยากยิ่งขึ้น เงาทะมึนปะทะเปรียบเสมือน กั้นระหว่างทางเราทำเอาเลือน แล้วค่อยเคลื่อนหนาตาบังพร่าพราย ๐ เอื้อมกุมมือเธอนั้นมันกลับยาก ทั้งเสียงเธอค่อยพรากดั่งจากหาย ส่งฉากดำเข้าขวางระหว่างกาย ผลความพ่ายจึงล่องโอบสองเรา.. emo_12 (http://www.gmwebsite.com/upload/thanadech.com/webboard/พ่าย.jpg) ..ขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต.. emo_12 หัวข้อ: Re: พ่าย เริ่มหัวข้อโดย: "ยาใจ" ที่ 28 ธันวาคม 2009, 11:04:AM ขอบคุณที่เขียนกลอนให้อ่านนะครับ
กลอนไพเราะมากๆ หัวข้อ: Re: พ่าย เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 28 ธันวาคม 2009, 02:20:PM ธนบัตรเข้าช่อลออเด่น
ดอกไม้เร้นราคาน่าใฝ่เฝ้า ดอกไม้สดพริบตาค่าดูเบา ขันความเขลาคนซื่อคิดยื้อรัก ดอกไม้สวยวันเดียวก็เหี่ยวเฉา เหมือนรักเราล่วงวันพลันตระหนัก ต้องทนเล็มเค็มเกลือเมื่อหลายพัก เธอย่อมชักรักคลอนถอนรักคืน |