ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

(http://ts1.mm.bing.net/images/thumbnail.aspx?q=1349095856520&id=018d62d5392c067d6369da3a5a1c9396&url=http%3a%2f%2fwww.sheene-eclub.com%2fUserFiles%2fImage%2fTvc%2520Pict%2520(1).jpg)

มองภาพนั้นคราใดใจสะท้อน
ภาพของหล่อน ก็สวยหรอก แต่หลอกหลอน
เจ้าของนั้นจิตใจไร้แน่นอน
จะหาเป็นเช่นแต่ก่อนย้อนไม่มี

แต่ตอนนั้นฉันรักเขาเท่าชีวิต
แต่เขานั้นมีจิตไม่คงที่
เขาเปลี่ยนแปรเร็วกว่ายิ่งวารี
เขาลืมถ้อยวจีที่จำนรรจ์

ฉันก็ชาย ! ..............
ถึงมั่นหมายเพียงใดก็ไม่หวั่น
เขาห่างเหิน...ฉันเชิญ ! ขอสิ้นกัน !
ตั้งแต่นั้น ตัดสวาท ขาดกันไป

ใจจริงนั้น ฉันหวง ห่วงเขาอยู่
เขาไม่รู้ ฉันรัก มากแค่ไหน
ฉันคงจำ ความหลัง ยังอาลัย
เพราะเคยเป็น จอมใจ แต่ไรมา

ภาพที่เขา มอบฝาก มากความซึ้ง
มองครั้งใดใจคะนึง คิดถึงหน้า
ให้ทั้งรักทั้งแค้นแน่นอุรา
ในบางครั้งน้ำตาต้องไหลริน

มีบางครั้ง คล้ายเธอ แอบเพ้อว่า
ก็เพราะมัวชักช้าพารักสิ้น
แต่บางทีคล้ายเยาะ เพราะเพียงดิน
และไร้ญาติ ขาดสิน หมิ่นคนจร

คิดทำลายหลายครั้งยั้งใจอยู่
จะต้องเก็บไว้ดูเป็นครูสอน
คอยเตือนจิตแต่หลังพึงสังวร
อย่าหาความแน่นอน...จากสตรี..ฯ