พิมพ์หน้านี้ - ล่า

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนบอกรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: ระนาดเอก ที่ 13 ธันวาคม 2009, 10:58:PM



หัวข้อ: ล่า
เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 13 ธันวาคม 2009, 10:58:PM
"ล่า?"

๐ ไต้เต้นแสงเปลวไฟไล้ระอุ
ท่ามปะทุส่งเงาเจ้าของร่าง
ทาบเงาสองหญิงชายร่ายเงาราง
ด้านฝาข้างคล้ายจอล้อแสงเพลิง
   
๐ สองชีวิตใจเต้นเช่นแสงไต้
วูบวาบไหวไม่เที่ยงเยี่ยงยุ่งเหยิง
ต่างโอบกอดกุมกันขวัญกระเจิง
ทางชีวิตว้างเวิ้งเจิ่งน้ำตา
   
๐ ณ บ้านร้างฝุ่นหลากมากหยากไย่
ยวบยาบไปตามร่างพิงข้างฝา
รอยผุพังรอบเรือนเหมือนวิญญาณ์
ที่อ่อนล้าโรยแรงแห่งกำลัง
   
๐ ชายหนุ่มเช็ดน้ำตาหน้าสาวเจ้า
มือปัดเป่าริ้นยุงที่มุ่งหวัง
พร่ำเสียงปลอบสาวรักหากจริงจัง
ไม่หันหลังกลับเรือนเหมือนแรกคิด
     
๐ หยิบห่อผ้ามาหนุนต่างคุ้นแขน
สองใจแน่นเป็นหนึ่งซึ่งดวงจิต
เมื่อคนรักถูกพรากจากชีวิต
ผลแห่งฤทธิ์เคราะห์กรรมย้ำยอมตาย
   
๐ เสียงเคาะเกราะมาไกลไล่จับชู้
คบไฟชูดาบปืนดื่นหลายฝ่าย
หนุ่มเจ้าของใจสาวร้าวใจกาย
คืนโหดร้ายตายอยู่ขอคู่เธอ?"

emo_12

(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/425/2425/images/Kittisak16.jpg)

..ขอขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต..


หัวข้อ: Re: ล่า
เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 14 ธันวาคม 2009, 02:49:PM
ทั้งรักทั้งหลงจำนงมั่น
ยกขันหมากหรูสู่ขอเก้อ
ทุกห้องค้นไวไม่เห็นเจอ
พ่อเผลอมันพรากเจ้าจากไกล

ทิ้งบันไดพาดบานหน้าต่าง
เจ้าย่างเท้าหนีไปที่ไหน
รอยยิ้มลวงกันให้มั่นใจ
กลิ่นนวลอวลไอยังไม่จาง

เคาะเกราะอึงอลรวมพลพรรค
พิษรักสุมไฟไม่รอสาง
แม้นไม่อาจสมชมเนื้อนาง
คนขวางอย่าหวังยังลอยนวล